H αλήθεια είναι ότι δεν περνά ο χρόνος αλλά εμείς! Πάνε κοντά 10 χρόνια από τότε που κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος.
Από τότε έχουν αλλάξει πολλά στην αυτοκινητοβιομηχανία.
Στη ζωή μας μπήκαν τα εξηλεκτρισμένα αυτοκίνητα, η Fοrmula 1 έχει πλέον υβριδικές μηχανές το ίδιο και τα αυτοκίνητα WRC.
Προσπαθώ να φανταστώ πως θα είναι τα πράγματα το 2030 όταν αισίως, πρώτα ο Θεός, έχουμε στα χέρια μας το motori Νο 200.
Πρώτα απ’ όλα ελπίζω να μη κατοικώ πλέον στην Αθήνα.
Η ζωή εδώ είναι αφόρητη λόγω των ρύπων και του κυκλοφοριακού.
Λογικά στη χώρα μας θα κυκλοφορούν εκατοντάδες χιλιάδες ηλεκτρικά οχήματα και θα έχει αναπτυχθεί μια ικανοποιητική υποδομή δικτύου φορτιστών. Είναι βέβαιο ότι θα χρησιμοποιούνται σε μεγάλο βαθμό συνθετικά καύσιμα με πολύ μικρότερο ανθρακικό αποτύπωμα.
Δεν πιστεύω ότι η αυτόνομη οδήγηση θα προχωρήσει. Αισθάνομαι ότι είμαστε σε ένα οριακό σημείο, όσον αφορά τα συστήματα αυτοματισμού στα αυτοκίνητα, πολύ σύντομα οι πελάτες θα αντιδράσουν με όλα αυτά που τους λένε τι να κάνουν.
Τα συστήματα ελέγχου και ασφάλειας είναι για να υπηρετούν και να προστατεύουν τον άνθρωπο όχι για να τον οριοθετούν.
Φαντάζομαι ότι το 2030 θα έχουμε πλέον στη Χαλανδρίτσα ένα σύγχρονο αυτοκινητοδρόμιο υψηλών προδιαγραφών.
Αναρωτιέμαι πόσα πρωταθλήματα θα έχει πάρει ο Φερστάπεν, ο Λεκλέρκ, ο Ράσελ, ο Ροβάνπερα, ο Σόλμπεργκ.
Ελπίζω το Ράλι Ακρόπολις να είναι ακόμη στο πρόγραμμα του WRC. Ελπίζω ότι τα αυτοκίνητα θα έχουν ακόμη οδηγικό ενδιαφέρον και ψυχή έστω κάποια από αυτά, γιατί δεν το κρύβω, τα περισσότερα νέα ηλεκτρικά μοντέλα μου προκαλούν όση συγκίνηση μου προκαλεί και η χρήση του ψυγείου ή του κλιματιστικού.
Τέλος ελπίζω στο κέντρο της πόλης να έχει κυριαρχήσει η ηλεκτρική μικροκινητικότητα και οι ζώνες χαμηλών εκπομπών ρύπων.
Πάνω απ’ όλα όμως ελπίζω να ζω ώστε να διαβάσω το 200στο motori.
Αν έχω τα κουράγια μπορεί να γράφω τότε για όσα θα γίνουν ως το 300στο. Τρομακτικό ε;