Είναι άλλο να διαβάζετε μια άποψη και άλλο να ζείτε την… άποψη. Πολλές φορές, κάποιοι -κυρίως φίλοι-, όταν αναφέρομαι στις τεράστιες διαφορές που έχουν οι βόρειες ευρωπαϊκές χώρες με την Ελλάδα, μου λένε ότι είμαι υπερβολικός. Χρειάστηκε να μείνω μία εβδομάδα στην πρωτεύουσα της Σουηδίας, τη Στοκχόλμη. Ήταν τις ημέρες που οι μετεωρολόγοι αναφέρονταν στα 40άρια και στα μέτρα προφύλαξης και η Πολιτική Προστασία ανακοίνωνε την επικινδυνότητα για φωτιές (κατηγορία κινδύνου 4 ή 5).
Εκείνες τις ημέρες στη Σουηδία ο καιρός μπορώ να πω ότι ήταν θαυμάσιος. Όσο είχε ήλιο περπατούσες με κοντομάνικο, αλλά όταν τα σύννεφα τον «έκρυβαν» το μπουφανάκι ήταν απαραίτητο. Πάντα μέσα στο μικρό σακβουαγιάζ, όπως επίσης και το ελαφρύ αδιάβροχο.
Όσο βρισκόμουν στα κεντρικότερα σημεία της πρωτεύουσας σκεφτόμουν ότι οι Σουηδοί αν έρχονταν στην Αθήνα δεν θα μπορούσαν να οδηγήσουν μέσα στα ατέλειωτα μποτιλιαρίσματα.
Οι πιο κεντρικοί δρόμοι ήταν άδειοι. Μόνο τραμ, λεωφορεία και ταξί έβλεπες. Όπως επίσης κυκλοφορούσαν πολλά ποδήλατα και ηλεκτρικά πατίνια, αλλά στους ειδικούς δρόμους. Με ασφάλεια. Τα Ι.Χ δεν τα χρησιμοποιούν γιατί δεν τα χρειάζονται. Οι συγκοινωνίες τους είναι άριστες. Δεν περιμένεις στη στάση πάνω από 3-4 λεπτά. Λίγο πριν φύγω από την Ελλάδα περίμενα 20 λεπτά στην Πανεπιστημίου για να περάσει κάποιο μέσο μαζικής μεταφοράς για να πάω στην Κυψέλη. Ρώτησα και έμαθα. Ναι, κάθε 20 λεπτά περνάει. Αν δεν έχει γεμίσει και μπορείς να χωθείς και να σαρδελοποιηθείς είσαι τυχερός. Διαφορετικά, δεν βαριέσαι, το επόμενο 20λεπτο. Μου το είπαν αυτοί οι άνθρωποι στη στάση, που καθημερινά υποβάλλονται σε αυτήν την ταλαιπωρία. Δεν ξέρω τι «εσώψυχα φλιπ» έχουν όλοι αυτοί που εμφανίζονται στις τηλεοράσεις και τα βλέπουν όλα άριστα.
Επιστρέφουμε στη Στοκχόλμη. Αυτοκίνητα παρκαρισμένα στους δρόμους δεν υπάρχουν. Πρώτον, γιατί το μικρό ποσοστό των Σουηδών που τα χρησιμοποιεί τα σταθμεύει στα υπόγεια πάρκινγκ ή στις πολυκατοικίες αποκλειστικά για αυτοκίνητα. Δεύτερον, γιατί το μεγάλο ποσοστό των Σουηδών χρησιμοποιεί τα ΜΜΜ. Που είναι όλα πεντακάθαρα. Ηλεκτρικά. Γιατί στη Σουηδία μαθαίνουν από μικρά παιδιά να σέβονται το περιβάλλον.
Μου έκανε εντύπωση ακόμη ότι όσες φορές χρησιμοποίησα ΜΜΜ δεν είδα ποτέ ελεγκτές. Είτε μπεις σε λεωφορείο είτε σε μετρό ή σε τρένο (ακόμη και αυτό που έρχεται από το αεροδρόμιο στην πόλη) δεν υπάρχει έλεγχος.
Προσοχή, όμως! Εδώ υπάρχει μια διαφορά με εμάς στην Ελλάδα, που στο μετρό μόλις ανοίξει η μπάρα περνάνε δυο τρεις και τέσσερις μαζί, ενώ στα λεωφορεία το μεγαλύτερο ποσοστό δεν έχει εισιτήριο.
Οι Σουηδοί δεν διανοούνται να μπουν σε ΜΜΜ χωρίς να έχουν πληρώσει. Έτσι έμαθαν. Σέβονται το κράτος τους γιατί και το κράτος σέβεται τους πολίτες. Οι δρόμοι είναι πεντακάθαροι γιατί αγαπούν την καθαριότητα. Υπάρχουν παντού καλάθια, που οι δημοτικοί υπάλληλοι τα αλλάζουν συνέχεια.
Όπου και αν πας έχει free WiFi. Η ενημέρωση είναι σημαντική για τους προηγμένους λαούς. Ακόμη και στο τρένο το WiFi είναι δωρεάν. Για να μπορούν όσοι μένουν εκτός πόλης να αξιοποιούν τον χρόνο τους και να δουλεύουν.
Οι άνθρωποι δεν έχουν άγχος. Γιατί έχουν οργάνωση. Όσο σκέφτομαι ότι για να κάνει ένας οδηγός πέντε χιλιόμετρα στην εθνική οδό Αθηνών – Λαμίας χρειάζεται από 50 λεπτά έως μιάμιση ώρα τρελαίνομαι. Δυστυχώς, οι «ωχαδερφιστές» πολιτικοί ζουν και βασιλεύουν.
Μη μου πείτε ότι γκρινιάζω. Όταν θα επισκεφθείτε τη Σουηδία τότε θα καταλάβετε αυτά που σας λέω, γιατί θα ζήσετε την πραγματικότητα. Στην Ελλάδα οι πολιτικοί, όλων των κομμάτων, υπόσχονται και δεν κάνουν τίποτα, ενώ στη Σουηδία οι πολιτικοί κάνουν έργα και υλοποιούν τις υποσχέσεις τους.
Δεν είναι γκρίνια. Είναι απογοήτευση.