Το Ιστορικό ράλι Ακρόπολις, είναι τελείως διαφορετικό όταν ακούς ιστορίες για τον αγώνα με την τεράστια φήμη του και διαφορετικά να το ζεις από μέσα, σφιχτά δεμένος, με τη σκόνη να κυριαρχεί και το μυαλό να προσπαθεί να συγκεντρωθεί στο …όνειρο.
Ακόμα και όταν πρόκειται για την «Ιστορική» εκδοχή του, ενός αγώνα-θεσμού, η συμμετοχή αποτελεί ένα όνειρο.
Οι λόγοι πολλοί, άλλα ένας ο βασικός. Το όνομα. Ράλι Ακρόπολις, έστω και Ιστορικό, που αποδείχτηκε ιδιαίτερα σκληρός, όπως τουλάχιστον ακούγαμε μαζί με τον Αλέξη Ματαλιωτάκη, τον συνοδηγό μου, στην πρώτη μου αυτή εμπειρία, στο Ιστορικό Ράλι Ακρόπολις του 2024.
Αγώνας με πολλές απαιτήσεις, που λόγω της πολύ μικρής εμπειρίας μου (τι σχέση είχαν οι συμμετοχές μου στους αγώνες με τα cross car, καμία απολύτως σχέση) ήταν κάτι το άγνωστο.
Προσπάθησα να τακτοποιήσω στο μυαλό μου αυτά που άκουγα από τους παλιούς, για τις ειδικές διαδρομές, τα ωράρια, τις πέτρες, τι φιλοσοφία.
Ιστορικό Ράλι Ακρόπολις «Προσπαθήστε να τελειώσετε τις δύο πρώτες ειδικές διαδρομές» ήταν το μήνυμα που είχε λάβει ο Μπατής.
Όμως τα «ανάποδα» ήρθαν πολύ γρήγορα. Στην πρώτη κιόλας ειδική διαδρομή του αγώνα. Μια λάθος κίνηση, είδαμε τον «κόσμο» ανάποδα. Με λίγα χλμ. Τι σημασία βέβαια έχει το «λίγα» ή τα «πολλά». Η κατάληξη μετράει και η κατάληξη ήταν «ανατροπή» με έντονα τα σημάδια στο μικρό Starlet-ακι. Ευτυχώς υλικές ζημιές, παρμπρίζ, φτερά κλπ. Αναλώσιμα…, αλλά σπάσιμο της ασφάλειας της πόρτας που άνοιγε σε κάθε στροφή…
Και πριν καλά-καλά καταλάβω τι γίνεται, οι θεατές μας βοήθησαν. Επανέφεραν το αμάξι στο δρόμο (τους ευχαριστούμε από καρδιάς) ώστε να συνεχίσουμε έστω και λαβωμένοι.
Αλλά όπως έχει πει ο Σοφοκλής, «ενός κακού, μύρια έπονται».
Το μοτέρ παρουσίασε βλάβη (φλάντζα) κι έτσι συνεχίσαμε όχι με προορισμό τη δεύτερη ειδική διαδρομή, αλλά τα service στην Ιτέα, με σκοπό να επισκευαστεί το αυτοκίνητο και να συνεχίσουμε στο δεύτερο σκέλος, αυτό της Κυριακής, υπο καθεστώς super rally.
Oι μηχανικοί της ομάδας «autorace padieras» με μαέστρο τον Σταμάτη Παντιέρας οποίος δεν μπορούσε να ήταν μαζί μας, «όρμησαν» σαν γεράκια στο «πληγωμένο» Starlet και έκαναν πραγματικά τα πάντα για να ξεκινήσουμε την Κυριακή. Και το πέτυχαν.
Η Κυριακή μας βρήκε με μικροπροβλήματα στο μοτέρ αλλά είπαμε πως θα συνεχίσουμε μέχρι το τέρμα και έτσι όπως έγινε. Εμπειρίες ήθελα να «μαζέψω».
Οι διαδρομές πολύ άσχημες, ειδικά για τα Ιστορικά αυτοκίνητα όπου κατά το δεύτερο πέρασμα από τις ειδικές διαδρομές «δρόμος» δεν υπήρχε. Δεν ήξερες που να πατήσεις, οι εγκαταλείψεις η μια μετά την άλλη ενώ δε θα ξεχάσω τα τελευταίο χλμ. της ειδικής διαδρομής «Αγία Ευθυμία» η οποία θύμιζε περισσότερο νταμάρι από τις πέτρες παρά δρόμο. Είπαμε εμπειρίες.
Αναμφίβολα η εμπειρία που έζησα στο Ιστορικό Ράλι Ακρόπολις μοναδική. Οι εικόνες που τόσο πολύ εναλλάσσονταν με γέμισαν συναισθήματα, ενώ για άλλη μια φορά η ομάδα των μηχανικών με έκανε να νιώσω ότι βρίσκομαι μέσα σε μια μεγάλη αγκαλιά, σε μια οικογένεια.
Θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην ευχαριστήσω, τους Σταμάτη Παντιέρα, Γιάννη Παράβαλο, Τάσο Μπακατσέλο, Δημήτρη Τσιαντή, Γιώργο Σίλα, Βασίλη Στάμου και όλα τα παιδιά που έκαναν τα πάντα για να ανέβουμε την ράμπα του τερματισμού και να κατακτήσουμε το πρώτο μας κύπελλο στην 3η θέση στα 1.300 κ.εκ. .
Για το τέλος άφησα τον συνοδηγό μου στο Ιστορικό Ράλι Ακρόπολις Αλέξη Ματαλιωτάκη. Ζήσαμε μαζί αυτήν την εμπειρία, μου έδειξε πράγματα και κατεύθυνε τον άπειρο Βασίλη στην πρόκληση του Ιστορικού Ράλι Ακρόπολις.
Δεν είχε την κατάληξη που επιθυμούσαμε κατά την εκκίνηση κάτω από τον καταγάλανο ουρανό της Αττικής, στην Ακρόπολη, αλλά οι αγώνες αυτά έχουν. Άλεξ ευχαριστώ.
Βασίλης Μπατής
