Ο Λιούις Χάμιλτον με βάση τα νούμερα και τα ρεκόρ που έχει πετύχει μέχρι τώρα, είναι ο μεγαλύτερος οδηγός που έχει υπάρξει ποτέ στην ιστορία της Formula 1. Μπορεί σήμερα να είναι εύκολο να το πούμε αυτό απλά κοιτώντας τους πίνακες, όμως το 2007 ακόμα και στο τέλος της σεζόν, έπρεπε να πιστεύει κάποιος πάρα πολύ στον Βρετανό οδηγό ώστε να κάνει δημόσια μία ανάλογη πρόβλεψη.
Ίσως ο μοναδικός άνθρωπος που θα μπορούσε να έχει πει κάτι ανάλογο είναι ο πατέρας του, Άντονι Χάμιλτον, ο οποίος και το έκανε. Όταν έπεσε η καρό σημαία στον αγώνα της Βραζιλίας, ο οποίος ήταν ο τελευταίος εκείνης της χρονιάς, ο Άντονι Χάμιλτον δήλωσε ότι ο γιος του θα γίνει ο μεγαλύτερος οδηγός στην ιστορία της Formula 1. Όμως ας δούμε περισσότερες λεπτομέρειες για το πλαίσιο αυτής της δήλωσης.
Στον τελευταίο αγώνα εκείνης της χρονιάς, στη Βραζιλία, ο rookie οδηγός της McLaren πήγαινε ως πρωτοπόρος στη βαθμολογία έχοντας 107 βαθμούς, μπροστά από τον team mate του, Φερνάντο Αλόνσο (103 βαθμοί) και τον Κίμι Ραϊκόνεν, ο οποίος στην πρώτη του χρονιά με τη Ferrari είχε 100 βαθμούς. Αυτοί οι τρεις ήταν οι διεκδικητές του πρωταθλήματος. Κάτι ανάλογο, δηλαδή στον τελευταίο αγώνα τρεις οδηγοί να μπορούν να κερδίσουν το πρωτάθλημα, είχε να συμβεί από το 1986.
Στις κατατακτήριες ο Βρετανός τα είχε πάει πολύ καλά παίρνοντας τη δεύτερη θέση, όμως στην εκκίνηση έπεσε τέταρτος, πίσω από τις δύο Ferrari και τον Αλόνσο. Στην τέταρτη στροφή είχε μπλοκάρισμα, βγήκε εκτός πίστας και επέστρεψε στην όγδοη θέση. Σταδιακά άρχισε να ανεβαίνει, όμως στον όγδοο γύρο παρουσίασε πρόβλημα το κιβώτιο ταχυτήτων. Μέχρι να επανεκκινήσει τον υπολογιστή του μονοθεσίου και να λυθεί το πρόβλημα, είχε χαθεί πάρα πολύς χρόνος. Από εκείνο το σημείο και μετά ο Χάμιλτον έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε, όμως τερμάτισε στην έβδομη θέση. Αυτό σημαίνει ότι συγκέντρωσε 109 βαθμούς, ισοβαθμώντας με τον Αλόνσο στη δεύτερη θέση, ενώ ο Ραϊκόνεν έπαιρνε το πρωτάθλημα με 110 βαθμούς, μόλις έναν περισσότερο. Αυτή ήταν η πρώτη φορά από το 1950 που κατέκτησε το πρωτάθλημα ο οδηγός που ήταν τρίτος πριν την εκκίνηση του τελευταίου αγώνα. Τότε είχε στεφθεί πρωταθλητής ο Τζιουζέπε Φαρίνα.
Λιούις Χάμιλτον: Ο καλύτερος αγώνας του 2020
Εκείνη τη στιγμή διαδραματίστηκε το σκηνικό που βλέπουμε στο βίντεο που ακολουθεί. Οι δημοσιογράφοι ρώτησαν τον πατέρα του νεαρού, τότε, Λιούις αν νιώθει απογοητευμένος, με εκείνον να απαντά αρνητικά και να συμπληρώνει ότι ο γιος του θα γίνει ο καλύτερος οδηγός στην ιστορία της Formula 1. Είχε ένστικτο, ήταν ο ευσεβής πόθος ενός πατέρα που θέλει το καλύτερο για το παιδί του ή είχε καταφέρει ο Άντονι Χάμιλτον να διακρίνει όλες τς οδηγικές αρετές του γιου του; Ίσως όλα τα παραπάνω, ίσως και τίποτα από αυτά.
Ό,τι και αν ισχύει, το 2007 ήταν όντως μία χρονιά για την οποία ο Λιούις Χάμιλτον και ο πατέρας του δεν έπρεπε να νιώθουν απογοήτευση, ακόμα και αν χάθηκε στο νήμα ο τίτλος, για μια σειρά από λόγους.
Αρχικά, ο Λιούις αγωνιζόταν από την πρώτη του σεζόν με τη McLaren, μία ομάδα-θρύλο η οποία εκείνη την εποχή έκανε πρωταθλητισμό. Αυτά τα δύο στοιχεία είναι ικανά να ασκήσουν τεράστια πίεση σε έναν rookie, δηλαδή έναν οδηγό που αγωνίζεται για πρώτη φορά στη Formula 1. Επιπλέον, team mate του ήταν ο Φερνάντο Αλόνσο, ένας οδηγός αναγνωρισμένης αξίας ο οποίος πήγαινε στη McLaren ως ο απόλυτος βασιλιάς. Είχε μόλις κατακτήσει δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα με τη Renault, τα οποία είχαν βάλει τέλος στην αυτοκρατορία της Ferrari και του Σουμάχερ, ενώ θεωρούνταν σχεδόν σίγουρο ότι θα κατακτήσει και άλλα στο μέλλον.
Παρ’ όλα αυτά, ο Χάμιλτον κατάφερε μια σειρά από πολύ μεγάλα επιτεύγματα. Ανέβηκε στο βάθρο ήδη από τον πρώτο αγώνα του, συνεχίζοντας να βρίσκεται εκεί για τους πρώτους 9 αγώνες. Μέχρι τότε το ρεκόρ για rookie οδηγό ήταν οι δύο πρώτοι αγώνες. Κατά τη διάρκεια της σεζόν έδωσε μάχες, κέρδισε νίκες και pole positions και στο τέλος κατάφερε να συγκεντρώσει ακριβώς τους ίδιους βαθμούς με τον Αλόνσο (μάλιστα τον προσπέρασε στην ισοβαθμία) και μόλις έναν λιγότερο από τον πρωταθλητή Ραϊκόνεν. Έχοντας τα παραπάνω ως δεδομένα, μπορούμε να καταλάβουμε για ποιο λόγο ο Άντονι Χάμιλτον δεν ήταν απογοητευμένος.
Σήμερα, λίγες εβδομάδες πριν ξεκινήσει η 15η σεζόν στην καριέρα του Λιούις Χάμιλτον, τα στατιστικά επιτεύγματά του επιβεβαιώνουν απόλυτα τη δήλωση που είχε κάνει ο πατέρας του το μακρινό 2007. Αυτή τη στιγμή ο Χάμιλτον έχει 7 πρωταθλήματα, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ του Σουμάχερ. Οι νίκες που έχει πετύχει είναι 95, αφήνοντας τον Σουμάχερ δεύτερο με 91, ενώ και στις pole positions είναι πρώτος με 98, έναντι 68 του δεύτερου Σουμάχερ. Από τα ελάχιστα στατιστικά που υστερεί είναι οι ταχύτεροι γύροι, με τον Σουμάχερ να έχει 77 και τον Χάμιλτον να ακολουθεί με 53. Βέβαια αυτό δεν μπορεί να μειώσει τη λάμψη των επιτευγμάτων του, καθώς οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην αλλαγή της προσέγγισης που έχουν οι ομάδες προς τον αγώνα.
Πλέον, το μόνο σπουδαίο επίτευγμα που έχει απομείνει στον Χάμιλτον είναι να κατακτήσει το όγδοο πρωτάθλημα της καριέρας του, ώστε να είναι μόνος του στην κορυφή όλων των σημαντικών στατιστικών. Αυτό αναμένεται να γίνει το 2021, καθώς τα μονοθέσια θα έχουν πολλές ομοιότητες με εκείνα του 2020.
Μήπως το μονοετές συμβόλαιο που υπέγραψε με τη Mercedes σημαίνει ότι μόλις πετύχει και αυτό το στόχο θα αποσυρθεί; Τους επόμενους μήνες θα ξέρουμε.
Πολύ καλός οδηγός ο συμπαθής Λιούις από τους κορυφαίους στην ιστορία της F1. Αλλά στην καρδιά όλων μας Ένας και Μοναδικός είναι ο ΑΞΕΧΑΣΤΟΣ AYRTON SENNA. Όλοι τους τον έχουν ίνδαλμα γιατί ήταν ο Μάγος ο Άνθρωπος που μπορούσε να κάνει πράγματα μέσα στην πίστα αδιανόητα για όλους μας όπως η όπισθεν στην Βαρκελώνη και τόσα άλλα DONNIGTON 1993.Νομιζω όσα χρόνια και να περάσουν πάντα θα θυμόμαστε τον ΚΟΡΥΦΑΊΟ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΏΝ!!!!
Σίγουρα ο Σέννα είναι ένας από τους κορυφαίους οδηγούς στην ιστορία της Formula 1. Όμως επειδή ο καθένας από εμάς έχει τον δικό του αγαπημένο οδηγό, γι’ αυτό αναφέρουμε στο κείμενο ότι ο Χάμιλτον είναι ο κορυφαίος με βάση τους αριθμούς.
Τον σένα τον λατρεύω παρόλα αυτά ο νέος είναι πάντα πιο γρήγορος κι όσο για την όπισθεν που έβαλε δε το θεωρώ κατόρθωμα είναι άλλη λόγοι πουο τον κάνουν κορυφαίο οδηγο. Απλά ο σταθακης ούρλιαζε σρο μικρόφωνο τι έκανε ο Θεός κι άλλα τέτοια. Τι έκανε δηλαδή ο σένα απλά κούμπωσε την οπισθεν
Προσπαθώντας απλά να κάνω μια εκτίμηση, θεωρώ ότι ο Σταθάκης εντυπωσιάστηκε περισσότερο από την ταχύτητα της σκέψης. Ότι μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου σκέφτηκε πως έπρεπε να βάλει όπισθεν και το έκανε. Όχι ότι τεχνικά ήταν εύκολο, αλλά και μόνο το πόσο γρήγορα κατάλαβε ότι δεν είχε άλλο τρόπο να μη βρεθεί στο δρόμο των υπόλοιπων οδηγών, είναι κάτι ξεχωριστό. Όταν μάλιστα βλέπεις αυτό να γίνεται την ώρα που μεταδίδεις ζωντανά και “ζεις” τον αγώνα, όλα τα συναισθήματα μεγεθύνονται.