Με την αφορμή του εορτασμού 1.000 συμμετοχών της Ferrari στους αγώνες της Formula 1, ο Ζαν Τοντ θυμήθηκε μια ιστορία από την εποχή που η Ferrari βρισκόταν σε φάση αναδιοργάνωσης, στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ‘90, πριν αρχίσουν να έρχονται οι επιτυχίες.
Κατά τη διάρκεια της σεζόν του 1996 η Ferrari είχε αρκετές εγκαταλείψεις, από διάφορες αιτίες. Λόγω των εγκαταλείψεων, η τότε διοίκηση της Ferrari πίεζε τον Τοντ να αποχωρήσει. Ωστόσο, ο Γάλλος βρήκε στον Σουμάχερ την υποστήριξη που χρειαζόταν.
Ο Γερμανός δήλωσε ότι αν έφευγε ο Τοντ, θα παραιτούνταν και ο ίδιος.
Μη θέλοντας να χάσουν τον (τότε) δύο φορές παγκόσμιο πρωταθλητή και έναν από τους ταχύτερους οδηγούς του grid, οι διοικούντες τη Scuderia έκαναν πίσω. όμως ο Τοντ δεν ξέχασε την κίνηση του ανθρώπου με τον οποίο σταδιακά έγιναν πολύ στενοί φίλοι.
Μάλιστα, σύντομα είχε την ευκαιρία να ανταποδώσει.
Το 1997 ο τελευταίος αγώνας ήταν στην πίστα της Χερέθ, στην Ισπανία. Πριν τον αγώνα ο Σουμάχερ είχε προβάδισμα μόλις ενός βαθμού, σε σχέση με τον Ζακ Βιλνέβ. Αν και ο Καναδός είχε την pole position, ο οδηγός της Ferrari που είχε καταταγεί δεύτερος, κατάφερε να τον προσπεράσει στην εκκίνηση. Ωστόσο, 22 γύρους πριν το τέλος ο Βιλνέβ βρέθηκε σε θέση να προσπεράσει και να πάρει ξανά την πρωτοπορία, μαζί και το πρωτάθλημα. Ο οδηγός της Williams “βούτηξε” στο εσωτερικό της έκτης στροφής με την ονομασία Dry Sack, βάζοντας το μονοθέσιό του μπροστά από εκείνο της Scuderia.
Βλέποντας ο Σουμάχερ ότι χάνει το πρωτάθλημα, έκανε έναν απότομο ελιγμό προς τα δεξιά, πέφτοντας πάνω στον Βιλνέβ. Ωστόσο, από αυτό βγήκε χαμένος καθώς ο Καναδός κατάφερε να συνεχίσει και να τερματίσει, ενώ ο ίδιος βρέθηκε στην αμμοπαγίδα. Εκεί το μονοθέσιό του κόλλησε και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει. Επιπλέον, οι αγωνοδίκες αποφάσισαν να τον τιμωρήσουν με μηδενισμό στο πρωτάθλημα οδηγών. Έτσι, έχασε και τη δεύτερη θέση.
Μετά από αυτό το περιστατικό, υπήρξαν κάποιες φωνές για απομάκρυνση του Γερμανού από την ιταλική ομάδα. Εκείνη τη στιγμή, ο Ζαν Τοντ “μπήκε μπροστά” συμβάλλοντας στο να παραμείνει ο Σουμάχερ στη Ferrari.
Σίγουρα η ιστορία της Formula 1 γενικότερα, αλλά και της Ferrari ειδικότερα, είναι γεμάτη παρόμοιες ιστορίες. Είναι ωραίο να έχουμε την ευκαιρία να τις μαθαίνουμε, έστω και έπειτα από πολλά χρόνια.