Κάθε υπεραυτοκίνητο που σέβεται τον εαυτό του, εκτός από ισχυρό μοτέρ, πρέπει να διαθέτει και εξαιρετική αεροδυναμική απόδοση.
Ωστόσο δεν είναι πάντοτε αρκετή η φυσική ροή του αέρα που περνάει πάνω και κάτω από ένα αυτοκίνητο, που με τις αεροτομές και τα πρόσθετα βοηθήματα, ενισχύουν την ευστάθεια στις υψηλές ταχύτητες.
Τότε οι σχεδιαστές καταφεύγουν σε «τεχνητούς» τρόπους ώστε να ενισχύσουν την αεροδυναμική απόδοση ενός αυτοκινήτου, με πιο «απλό» την προσθήκη… ανεμιστήρων στο πίσω μέρος.
Οι ανεμιστήρες αυτοί απορροφούν αέρα, ενισχύοντας ουσιαστικά την άντωση στο πίσω μέρος και κατ’ επέκταση την κάθετη δύναμη του αέρα, με αποτέλεσμα την ακόμα καλύτερη ευστάθεια στις υψηλές ταχύτητες. Το βασικό πλεονέκτημα αυτής της διάταξης είναι ότι λειτουργούν ανεξαρτήτως από την ταχύτητα του αυτοκινήτου. Ενώ οι συμβατικές αεροτομές παράγουν κάθετη δύναμη όσο αυξάνεται η ταχύτητα, οι ανεμιστήρες λειτουργούν και στις χαμηλές και στις υψηλές ταχύτητες ή ακόμα και σε μηδενικές ταχύτητες.
Η ιδέα σίγουρα δεν είναι καινούρια, ωστόσο τα τελευταία χρόνια παρουσιάζονται, πρωτότυπα κυρίως μοντέλα με ενισχυμένη αεροδυναμική που ίσως στα επόμενα χρόνια γίνουν περισσότερα.
Ας δούμε τα πιο γνωστά μοντέλα που είναι εξοπλισμένα με πρόσθετους ανεμιστήρες, με ένα πασίγνωστο όνομα σχεδιαστή να κυριαρχεί
Chaparral 2J
Το… τετραγωνισμένο αγωνιστικό εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1970 σε αγώνες της κατηγορίας 7 και ήταν σχεδιασμένο από τους Jim Hall και Hap Sharp. Οι ανεμιστήρες στο πίσω μέρος δημιουργούσαν ένα κενό αέρος στο κάτω τμήμα του αυτοκινήτου και στη συνέχεια προσέφερε κάθετη δύναμη 1.2 με 1.5 φορές το βάρος του μονοθεσίου, που δεν ξεπερνούσε τα 820 κιλά. Ο κινητήρας του ήταν κλασικός V8, 7.0 λίτρων (427 κυβικές ίντσες) με την ισχύ του να φτάνει τους 650 ίππους.
Brabham BT46B
To μονοθέσιο της F1 που κατέχει το… απόλυτο ποσοστό νικών/αγώνα με… 100%. Συμμετείχε στο Γκραν Πρι της Σουηδίας το 1978 με οδηγό τον Niki Lauda το οποίο και κέρδισε. Σχεδιάστηκε από τον Gordon Murray και ο ανεμιστήρας στο πίσω μέρος προσέφερε πρόσθετη κάθετη δύναμη, τραβώντας αέρα από το κάτω μέρος του μονοθεσίου. Θεωρητικά χρησιμοποιούταν για την ψύξη του κινητήρα, αλλά είχε ενεργό ρόλο στην αεροδυναμική, με τη FIA να μην επιτρέπει τη συμμετοχή του στους επόμενους αγώνες.
McLaren F1
Ένα από τα καλύτερα και ταχύτερα υπεραυτοκίνητα όλων των εποχών, που τα ρεκόρ που δημιούργησε χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να σπάσουν. Σχεδιάστηκε από -ποιον άλλον- τον Gordon Murray. Η F1 δεν διέθετε αεροτομή, αλλά αντίθετα δύο ηλεκτρικούς ανεμιστήρες από κέβλαρ στο πίσω μέρος και σε συνδυασμό με τον διαχύτη, δημιουργούνταν η απαραίτητη κάθετη δύναμη. Υπήρχε μάλιστα και ειδική ρύθμιση «high downforce» που ενεργοποιούνταν από τον οδηγό. Ο κινητήρας της F1 προερχόταν από την BMW, με διάταξη V12, χωρητικότητας 6.1 λίτρων και ισχύ 627 ίππων.
Ariel Atom Aero-p
To Aero-P είναι ένα μοναδικό πρωτότυπο που χρησιμοποιεί και ενεργή και παθητική αεροδυναμική, ώστε να βελτιστοποιηθεί η απόδοσή του. Οι ανεμιστήρες του λειτουργούν ακόμα και όταν το αυτοκίνητο είναι… σταματημένο, ενώ συνολικά μπορούν να δώσουν τριπλάσια κάθετη δύναμη σε σχέση με τις συμβατικές αεροτομές.
McMurtry Speirling
To Speirling είναι ένα αγωνιστικό, ηλεκτρικό μονοθέσιο, με ισχύ 1.000 ίππων, βάρος 900 κιλά και συγκαταλέγεται στα ταχύτερα οχήματα σε επιτάχυνση, αφού καλύπτει τα πρώτα 100 χλμ./ώρα σε μόλις 1.4 δευτ. Αυτό που εντυπωσιάζει περισσότερο ωστόσο είναι η κάθετη δύναμη που παράγουν οι δύο ανεμιστήρες που φτάνει τους… 2 τόνους σε πλήρη ισχύ, ενώ οι πλευρικές επιταχύνσεις στις στροφές μπορούν να φτάνουν και τα… 3G.
Gordon Murray Automotive T.50
O διάσημος Gordon Murray, αποφάσισε να ιδρύσει τη δική του εταιρεία κατασκευής αυτοκινήτων το 2017, δημιουργώντας την Gordon Murray Automotive ή GMA. To T.50 είναι το τελευταίο δείγμα και εξοπλίζεται με τον πιο πολύστροφο κινητήρα παραγωγής, έναν V12, 4.0 λίτρων της Cosworth που αποδίδει 663 ίππους στις… 11.500 σαλ! Το βάρος του είναι μόλις 987 κιλά, ωστόσο πιο εντυπωσιακή είναι η ενεργή αεροδυναμική του, χάρη στο συνδυασμό του ηλεκτρικού ανεμιστήρα στο πίσω μέρος και του ειδικά σχεδιασμένων διαχυτών. Η παραγωγή των 100 μονάδων έχει πωληθεί ήδη μέσα σε… 48 ώρες με τιμές που ξεπερνούν τα 2.5 εκ. ευρώ.