Ο πομποδέκτης της Αττικής Οδού προσφέρει σημαντική ευκολία και εξοικονόμηση χρόνου, ειδικά όταν οδηγείτε σε μεγάλες διαδρομές στους εθνικούς δρόμους με συχνές στάσεις διοδίων.
Ο πομποδέκτης επιτρέπει αυτόματη χρέωση στα διόδια, αποφεύγοντας το «σταμάτα-πλήρωνε-ξεκίνα» (κάθε 40-45 χλμ.) που όχι μόνο κουράζει, εκνευρίζει αλλά και επιβραδύνει το ταξίδι.
Αυτή η λύση είναι ακόμα πιο χρήσιμη όταν υπάρχουν ουρές σε ώρες αιχμής, καθώς βοηθά στη ροή της κίνησης και μειώνει την ταλαιπωρία.
Αρκεί να δουλεύει σωστά και να μην σε φτάνει στα όρια του εκνευρισμού τόσο για τον οδηγό, όσο και για την παρέα.
Όταν όμως κάτι τέτοιο δεν επιτυγχάνεται, ειδικά αν εμπεριέχει και ανησυχητικές στιγμές, είναι φυσικό να αφήνει άσχημη εντύπωση.
Τα προβλήματα άρχισαν μόλις εγκαταλείψαμε το Εθνικό Δίκτυο Κορίνθου-Πατρών και ακολουθήσαμε αυτό για την Τρίπολη (δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο Εθνικό Δίκτυο που από αριστερή λωρίδα, να στρίβεις αριστερά, αντί να υπάρχει κόμβος από τη δεξιά μεριά, αθάνατη Ελλάδα…).
Στο πρώτο σταθμό διοδίων στο τμήμα Κορίνθου-Τριπόλεως, ο πομποδέκτης δεν δούλεψε και η μπάρα δε σηκώθηκε.
Ευτυχώς ήταν μια κυρία εκεί των διοδίων που απ’ ότι καταλάβαμε το ίδιο πρόβλημα με πομποδέκτη είχε παρουσιαστεί και σε άλλο όχημα, όπου έκανε χειροκίνητα την όλη διαδικασία.
Πήρε δηλαδή τον πομπό «αφαίρεσε» το αντίτιμο και μας το επέστρεψε.
Στα τελευταία διόδια πριν την Τρίπολη, το ίδιο ακριβώς πρόβλημα, ο πομποδέκτης δεν άνοιξε την μπάρα.
Πιέζουμε το μπουτόν «βοήθειας», καμία κίνηση, κανένας υπεύθυνος δεν εμφανίζεται όπου έχουμε αναστατώσει τα διόδια από τις κόρνες ενώ από το διπλανό «κουβούκλιο» μια εύσωμη κυρία παρακολουθεί ατάραχη, χωρίς να κάνει κάτι. Έστω να ειδοποιήσει.
Ευτυχώς δεν υπήρχε πίσω από εμάς άλλο όχημα. Κάνουμε όπισθεν και περνάμε από άλλο γκισέ πληρώνοντας…
Στα επόμενα διόδια μέχρι τη Σπάρτη δεν αντιμετωπίσαμε πρόβλημα.
Ούτε κατά την επιστροφή μέχρι τα πρώτα διόδια στην περιοχή του Λουτρακίου.
Εκεί η μπάρα δεν άνοιξε, τα αυτοκίνητα πίσω μας χαμός, κορναρίσματα κλπ. Όπου εμφανίζεται ένας υπεύθυνος και κάνει μηχανικά τη διαδικασία.
Αττική Οδός: Με κίνδυνο ατυχήματος
Το πιο περίεργο και επικίνδυνο συνέβη στα τελευταία διόδια της Ελευσίνας, όπου επιλέγουμε το τελευταίο αριστερό πέρασμα για χρήστες με πομποδέκτη.
Πλησιάζουμε με πάρα πολύ χαμηλή ταχύτητα, ίσα -ίσα που «τσουλάει» το αυτοκίνητο, το σύστημα εγκρίνει τον πέρασμα, η μπάρα ανοίγει και μόλις πλησιάζουμε ξαφνικά «πέφτει» η μπάρα, φρενάρουμε στο χλστ. και ευτυχώς η μπάρα ξανασηκώνεται γιατί θα είχε «σκάσει» στο παρμπρίζ με πολύ σοβαρές συνέπειες.
Σήμερα οδεύουμε-με ψυχραιμία-σε ένα κέντρο της Αττικής Οδού για να μας αλλάξει τον πομποδέκτη και θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα γίνει άμεσα και με ευγένεια χωρίς η γραφειοκρατία να έχει απλώσει τα πλοκάμια της και σε αυτήν την περίπτωση.
Η αξιοπιστία του εξοπλισμού είναι ουσιώδης, ειδικά σε συστήματα όπως οι πομποδέκτες που υποτίθεται ότι διευκολύνουν την κυκλοφορία και μειώνουν το άγχος των στάσεων στα διόδια.
Η αναξιοπιστία του πομποδέκτη, σε συνδυασμό με την αργή ανταπόκριση των υπευθύνων και τα τεχνικά προβλήματα, μπορεί να μετατρέψει την οδήγηση σε μια έντονα δυσάρεστη κατάσταση και ακόμα μια επικίνδυνη εμπειρία, ιδιαίτερα όταν οι μπάρες δεν λειτουργούν σωστά.
Η κατάσταση αυτή είναι εξοργιστική, καθώς οι οδηγοί έχουν προπληρώσει για μία ευκολία και αναμένουν τουλάχιστον αξιόπιστη εξυπηρέτηση.
Είναι κρίσιμο οι υπεύθυνοι να βελτιώσουν την τεχνική αξιοπιστία του συστήματος, ενώ και η άμεση παρέμβαση και εξυπηρέτηση στους σταθμούς διοδίων πρέπει να είναι δεδομένη.