Αυτή είναι η εικόνα από τον Διεθνή Αερολιμένα της Αθήνας «ΕΛ. Βενιζέλος» κατά τις πρωϊνές ώρες του τελευταίου Σάββατο του Σεπτεμβρίου.
Άδειοι διάδρομοι, ελάχιστος κόσμος και λίγοι ταξιδιώτες. Δεν θυμίζει με τίποτα την εποχή προ Covid-19.
Εικόνα που σε βάζουν σε σκέψεις για τις μέρες που έρχονται, καθώς βρισκόμαστε –ακόμα- μπροστά σε κάτι άγνωστο, για το οποίο δεν ξέρεις την εξέλιξή του και τις επιπτώσεις.
Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι όσοι «κυκλοφορούσαν» στους διαδρόμους φορούσαν όλοι μάσκα ενώ παντού υπάρχουν σημάνσεις με οδηγίες υγιεινής πέρα από τα σημεία με δοχεία αντισηπτικών.
Μην ξεχνάμε ότι ο άνθρωπος είναι αυτοπροστατευόμενο όν, και εδώ θα πρέπει να δείξει το υψηλό αίσθημα ευθύνης απέναντι στην κοινωνία και στους συνανθρώπους του.
Κάτι που αναμφίβολα δεν είναι εύκολο, σε μια κοινωνία που άλλαξε ριζικά, που έφερε τα πάνω-κάτω στις ισχυρές οικονομίες, ανέτρεψε την ισορροπία όλων των βασικών κοινωνικών δομών, επηρέασε την εκπαίδευση σε όλους τους τομείς καθώς και τις ανθρώπινες σχέσεις. Έκανε πιο έντονο το συναίσθημα του φόβου και φυσικά εκτόξευσε στα ύψη το διαδίκτυο.
Μήπως λοιπόν βρισκόμαστε μπροστά στην 4η βιομηχανική επανάσταση που έχει σαν στόχο να αλλάξει την «ταυτότητά» μας στο ποιοι είμαστε, στην καθημερινότητά μας, στην εργασία, στη διασκέδαση, στον έρωτα, στη φιλία.
Πλησιάζουμε στη στροφή με τη διαδρομή να μην έχει ορατότητα.
Τι «υπάρχει» πίσω από τη στροφή, ίσως μόνο το Μαντείο των Δελφών και ο Μάντης Κάλχας είναι σε θέση να γνωρίζουν.
