Η κρίση των διεθνών εκθέσεων είναι πλέον γεγονός. Απόδειξη αποτελεί η εδώ και λίγες ημέρες η επίσημη είδηση της ματαίωσης – η τέταρτη κατά σειρά – του Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης για το 2023.
Οι βασικοί λόγοι περιστρέφονται γύρω από την πανδημία, τις οικονομικές δυσκολίες αλλά και την έλλειψη microchips που κάνει πάρα πολύ δύσκολη τη σωστή παράδοση των καινούργιων αυτοκινήτων μετά την παραγγελία.
Σε ό,τι αφορά την ακύρωση της έκθεση Γενεύης για το 2023, σύμφωνα με τους διοργανωτές, οι λόγοι περιστρέφονται γύρω από τη δύσκολη γεωπολιτική και οικονομική κατάσταση, καθώς και της απρόβλεπτες εξελίξεις της πανδημίας.
Μια έκθεση που είχαν τον τρόπο οι Ελβετοί να τη «μεταφέρουν» στη Ντόχα του Κατάρ.
Αν, λοιπόν, το 2023 θα μπορούσε να θεωρηθεί επιστροφή στην «κανονικότητα», ορίστε λοιπόν πως ο κόσμος των μεγάλων γεγονότων στην αυτοκινητοβιομηχανία υφίσταται ένα ακόμη πλήγμα που θα επιτύχει την πιο άμεση μετάβαση στη διαφορετική αυτή εποχή.
Μη ξεχνάμε ότι είναι νωπές ακόμα οι μνήμες ότι στην κρίση της πανδημίας που επηρέασε την καθημερινότητα όσο ποτέ άλλοτε ακυρώθηκαν ταξίδια, μετακινήσεις και εκδηλώσεις.
Συμπεριλαμβανομένων των διεθνών εκθέσεων αυτοκινήτων, αλλά και του παγκοσμίου motorsport φυσικά, όπου είδαμε αγώνες Formula 1 με άδειες κερκίδες.
Γυρίζοντας πίσω τις σελίδες του ημερολογίου η Έκθεση Αυτοκινήτου της Γενεύης του 2020 ακυρώθηκε λίγες ώρες πριν την έναρξή της, όχι όμως χωρίς να αφήσει αρκετές σοβαρές επιπτώσεις σε ότι αφορά το οικονομικό ζήτημα.
Το κεφάλαιο που κατέβαλαν οι αυτοκινητοβιομηχανίες για να συμμετάσχουν δεν έχει επιστραφεί. Με άλλα λόγια, οι εταιρίες κατέλαβαν πολλά μα πάρα πολλά ευρώ,-μιλάμε για εκατομμύρια ευρώ για κάθε μάρκα- για μια εκδήλωση που δεν έγινε.
Και από τότε μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2021 πραγματοποιήθηκε τελικά μόνο το Σαλόνι Αυτοκινήτου του Μονάχου στη Γερμανία, μια εκδήλωση που γεννήθηκε από τις στάχτες του ΙΑΑ (Σαλόνι Αυτοκινήτου της Φρανκφούρτης) και με τη φόρμουλα μιας «ευρείας» εκδήλωσης στην πόλη (προηγουμένως γινόταν σε μεγάλους εκθεσιακούς χώρους) η οποία όμως αμφισβητήθηκε ως ιδέα.
Είναι προφανές ότι οι εκθέσεις αυτοκινήτων δεν έχουν πλέον την ίδια απήχηση.
Δεν υπάρχει αυτό το μυστήριο της αποκάλυψης καθώς όλα τα νέα εμφανίζονται πέρα των εφημερίδων με την περιορισμένη έκταση, σε πλούσιο αφιέρωμα στο διαδίκτυο ( κομπιούτερ, smartphone, tablet ) με αποτέλεσμα να μην προσελκύει το ενδιαφέρον του κοινού όπως κάποτε.
Υπάρχει όμως και κάτι άλλο η απουσία σημαντικών αυτοκινητοβιομηχανιών με Mini και Volvo να σέρνουν το χορό όπου ο αριθμός των εταιριών αυξήθηκε χρόνο με τον χρόνο επιλέγοντας άλλους τρόπους προβολής και επικοινωνίας.
Υπάρχει και ένας άλλος λόγος
Γιατί οι εταιρίες να ξοδέψουν τον πακτωλό των εκατομμυρίων όταν δεν έχουν εκείνη την περίοδο ένα νέο μοντέλο να επιδείξουν το οποίο θα είναι πλαισιωμένο από τα νέα μοντέλα του ανταγωνισμού όπου θα πρέπει να «παλέψουν» και να πείσουν για να τραβήξουν την προσοχή του Τύπου και του κοινού.
Ενώ κάλλιστα μπορεί να διοργανώσει μια άλλη εκδήλωση επιτυγχάνοντας το μέγιστο της επικοινωνίας.
Βέβαια δε θα υπάρχει αυτό το ζωντανό της έκθεση που μπορείς να δεις και να συγκρίνεις «ζωντανά» όλα ή τα περισσότερα μοντέλα του ανταγωνισμού πριν ο καταναλωτής καταλήξει.
Σε αυτό το διάστημα της πανδημία και του γενικού lockdown υιοθετήθηκαν από τα γραφεία Τύπου , τα τμήματα μάρκετινγκ, αλλά και τις διαφημιστικές εταιρίες οι «περίφημες» παρά πολύ φθηνές διαδικτυακές παρουσιάσεις, το άμεσο streaming, «κινήσεις» που κοστίζουν λιγότερο από κάθε άλλη πρωτοβουλία.
Ετσι είδαμε κάποιες υβριδικές και δευτερεύουσες φόρμουλες παρουσίασης, σε σχέση με τα μεγάλα και όλο λάμψη σαλόνια αυτοκινήτων, «ιδέες» που άρχισαν να ανθίζουν.
Η «επιτυχία» τους; πιο λιτές πολύ πιο οικονομικές και πιο gadget σύμφωνα με την εποχή, με μεγαλύτερη δυνατότητα συμμετοχής, αλλά στην ουσία αδιάφορες με το προϊόν να γυρίζει σε μια οθόνη με τους αξιωματούχους των εταιριών να προσπαθούν να αναλύσουν, να επικοινωνήσουν, να πείσουν για το προϊόν .
Αυτό το lockdown «έβγαλε» στην επιφάνεια τρία διαφορετικά είδη εκθέσεων που ναι μεν υπήρχαν αλλά ενισχύθηκαν ακόμα περισσότερο .
Το ένα είναι το Φεστιβάλ Ταχύτητας στο Γκούντγουντ της Αγγλίας όπου η βεντάλια άνοιξε και μαζί με τα αγωνιστικά, τα super cars, τα classic υπήρχαν μοντέλα καθημερινής χρήσης εξηλεκτρισμένα αλλά και αμιγώς ηλεκτρικά, προσελκύοντας περισσότερους επισκέπτες.
Μένοντας στην Ευρώπη η χαώδης έκθεση της Φρανκφούρτης αποτελεί παρελθόν και στη θέση της ήρθε το Μόναχο με ένα εντελώς διαφορετικό concept κάτι σαν ανοικτή έκθεση που το μοντέλο αυτό δεν πήγε.
Κάτι αντίστοιχο διοργανώνει και η Ιταλία με το ΜiMo (Milano Monza) όπου με βάση την πλατεία του Duοmo γίνεται μια ανοικτή έκθεση που διεξάγεται και στους πέριξ δρόμους ανάμεσα από τους οίκους υψηλής ραπτικής και κυρίως δωρεάν για τους επισκέπτες .
Από Pagani , Ferrari και Lamborghini μέχρι πολύ οικονομικά κινεζικά και «αυτοκινητάκια» μικροκινητικότητας εκτίθενται στην ιταλική μητρόπολη της μόδας.
Οι μετρ Ιταλοί της επικοινωνίας πήραν άριστα αρκεί να δει κανείς ποιες μάρκες συμμετείχαν (διαβάστε εδώ)
Και στην αντίπερα όχθη του ατλαντικού στη χερσόνησο του Μοντερέι η «Εβδομάδα του Αυτοκινήτου» που είναι για παχιά πορτοφόλια καθώς τα αυτοκίνητα τα οποία παρουσιάζονται είναι πολύ ακριβά, sport, luxus, premium.
Αυτή η έκθεση που κερδίζει έδαφος είναι η έκθεση τεχνολογίας στο Λας Βαγκας όπου ότι ηλεκτρονική ιδέα και gadget από όλο τον κόσμο βρίσκει έδαφος εκεί. Και οι αυτοκινητοβιομηχανίες «τρυπώνουν» και κάποιο αυτοκίνητο.
Αυτό το είδος της έκθεσης το ξεκίνησε δειλά δειλά και Βαρκελώνη που δοκιμάστηκε παρά πολύ στην περίοδο της πανδημίας από πλευράς τουριστών .
Μετά την καλοκαιρινή ραστώνη, μεταξύ 17 και 23 Οκτωβρίου, διοργανώνεται η έκθεση αυτοκινήτου του Παρισιού, η παλαιότερη στον κόσμο καθώς χρονολογείται από το 1898.
Θα έχει μικρότερη διάρκεια καθώς απουσιάζουν τρανταχτά ονόματα της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας και θα είναι αφιερωμένη στις υπηρεσίες μετά την πώληση και στις υπηρεσίες συνδεδεμένης μετακίνησης αυτοκινήτων.
Μη ξεχνάμε φυσικά ότι όλα στη ζωή έχουν ένα τέλος, και κάτι άλλο αρχίζει…
Διαβάστε ακόμα
