Συνωστισμός και ταξιδιώτες στοιβαγμένοι σαν τα σταφύλια για να περάσουν τον έλεγχο PLF από δύο μόνο αστυνομικούς.
Αυτή είναι η εικόνα που αντικρίζει κάποιος μόλις εισέρχεται στον χώρο του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών από πτήση είτε εσωτερικού είτε εξωτερικού.
Για ποια προστασία από Covid-19 και ποιες αποστάσεις μιλάμε, όταν ο εκνευρισμός «χτυπάει» κόκκινο και οι ταξιδιώτες ταλαιπωρούνται, εξαιτίας λάθος συστήματος ελέγχου του PLF!
Στα πλοκάμια της απίστευτης γραφειοκρατίας στη χώρα μας, προστίθεται και αυτό το φαινόμενο.
Οι σκηνές που διαδραματίζονται στον ΔΑΑ, το οποίο μάλιστα βραβεύεται για τις υψηλές υπηρεσίες που προσφέρει, είναι απίστευτες. Ένταση, τσακωμοί, βρισιές, οι ταξιδιώτες… από τύχη δεν πιάνονται στα χέρια. Και αυτό, το επαναλαμβάνουμε ακόμα μία φορά, επειδή είναι λάθος το σύστημα ελέγχου επιβατών.
Δεν γίνεται δύο αστυνομικοί να ελέγχουν τους επιβάτες για το εάν είναι εμβολιασμένοι ή όχι, ή εάν φέρουν πιστοποιητικά, ούτε δίκαιο είναι να υπόκεινται στην ίδια ταλαιπωρία εμβολιασμένοι και ανεμβολίαστοι.
Αφού το PLF φέρει το «unique code» για τον καθένα επιβάτη, όπως αναγράφεται, γιατί δεν υπάρχει μηχάνημα scanner ώστε οι επιβάτες να περνούν «αέρα», όπως γίνεται στα άλλα αεροδρόμια της Ευρώπης, αλλά στον ΔΑΑ ο έλεγχος γίνεται σε έναν προς έναν επιβάτη δημιουργώντας αυτές τις τεράστιες ουρές;
Στο αεροδρόμιο της Βαρκελώνης, για παράδειγμα, ο ταξιδιώτης περνά από δύο ελέγχους με scanner, χωρίς να έρχεται σε επαφή με το ανθρώπινο δυναμικό που βρίσκεται πίσω από κιόσκια με μάσκες και διαφανή πλαστικά τζάμια, και φεύγει.
Επίσης, κάτι άλλο που συμβαίνει στον ΔΑΑ είναι το εξής: προσγειώνεται το αεροπλάνο και, αν είσαι τυχερός και έχει σταθμεύσει σε είσοδο με «φυσούνα», έχει καλώς. Αν όχι, είσαι για κάνα 10λεπτο όρθιος στο αεροπλάνο, περιμένοντας να έρθει το λεωφορείο, το οποίο, αν δεν γεμίσει ασφυκτικά, δεν ξεκινάει, πηγή Covid-19 δηλαδή, καθώς όλοι είναι στρυμωγμένοι, και είσαι αναγκασμένος να στέκεσαι δίπλα σε αυτόν που βήχει ή φτερνίζεσαι, καθώς δεν υπάρχει χώρος να μετακινηθείς αλλού.
Και όταν φτάνεις στην είσοδο του αεροδρομίου περιμένουν οι επιβάτες ακόμα μερικά λεπτά (εξαρτάται από το πόσα λεωφορεία είναι μπροστά από το δικό σου με επιβάτες) μέσα στο λεωφορείο για να αδειάσει το προπορευόμενο λεωφορείο τους επιβάτες και να ακολουθήσει η δική σου αποβίβαση. Φυσικά, στην ουρά δεν τηρούνται οι αποστάσεις και κανένα μέτρο προστασίας, καθώς δεν μπορεί να ελεγχθεί ο κόσμος που είναι αγανακτισμένος.
Δεν γίνεται από τη στιγμή που προσγειώνεται το αεροπλάνο να μεταφέρεσαι, έστω με λεωφορείο, και για να εξέλθεις του αεροδρομίου λόγω των ελέγχων (που, επαναλαμβάνουμε, με δύο άτομα δεν είναι εφικτό να γίνει) να χρειάζονται γύρω στα 40 λεπτά, και έχοντας τον άλλον… στον σβέρκο να πρέπει να παραμένεις ψύχραιμος!
Είναι ντροπή για την Ελλάδα αυτή η εικόνα, είναι απαράδεκτο ύστερα από ταξίδι να αντικρίζεις αυτή την κατάσταση.
Ακούσαμε τη συνομιλία ανθρώπων του ΔΑΑ με δύο Βρετανούς που ήθελαν να πετάξουν για Κύπρο και δεν μπορούσαν να καταλάβουν ότι δεν υπάρχει «τράνζιτ».
Δηλαδή, έπρεπε να βγουν από το αεροδρόμιο και να ξαναμπούν, περνώντας και πάλι από έλεγχο. Αυτό δεν γίνεται σε κανένα αεροδρόμιο του κόσμου. Οταν ταξιδεύεις και ακολουθεί από την πόλη που προσγειώθηκες άλλος προορισμός, οι επιβάτες βρίσκονται σε «τράνζιτ», καθώς σε πολλές περιπτώσεις δεν υπάρχει αρκετός χρόνος μεταξύ της μίας πτήσης από την άλλη, και δεν χρειάζεται να βγεις και να ξαναμπείς στο αεροδρόμιο…
Απορούμε πώς ο «γάτος» της πληροφορικής που έχει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ο Κυριάκος Πιερρακάκης, που έχουμε μάθει ότι είναι και πολύ γρήγορος στις αποφάσεις του, δεν έχει αντιληφθεί το τεράστιο αυτό πρόβλημα, ώστε με συνοπτικές διαδικασίες να αλλάξει αυτή την τόσο άσχημη για τη χώρα μας εικόνα στον ΔΑΑ.
Είναι σχήμα οξύμωρο ο ΔΑΑ από τη μία να βραβεύεται για τις υπηρεσίες του προς τους επιβάτες και από την άλλη οι ίδιοι οι επιβάτες να ταλαιπωριούνται εξαιτίας του λάθος συστήματος ελέγχου τους.