Το EKO Ράλλυ Ακρόπολις πέρασε στην ιστορία και ο πρόεδρος της Motorsport Greece Τάκης Πουρναράκης, αναλύει το πώς έζησε τον αγώνα που συμπλήρωσε 70 χρόνια ιστορίας, απτή απόδειξη της αξίας που είχε η ιδέα γέννησής του πίσω στο 1953.
Προφανώς, από τη στιγμή που χάθηκαν ανθρώπινες ζωές, καταστράφηκαν περιουσίες, πέθαναν χιλιάδες ζώα από μια ιστορική θεομηνία που έπληξε τη χώρα την βδομάδα του αγώνα, μικρή σημασία έχουν τα προβλήματα οργάνωσης, που για να αντιμετωπιστούν χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια σε όλα τα επίπεδα.
Σε αντίθεση με όσα πιστεύουν οι πολλοί, ο αγώνας δεν διαρκεί τέσσερις ημέρες.
ΕΚΟ Ράλλυ Ακρόπολις: Μία βδομάδα πριν της εκκίνηση
Η διαδικασία που μας φέρνει στην εκκίνηση ξεκινά από την προηγούμενη Κυριακή. Άνοιγμα του service park, διαπιστεύσεις, αναγνωρίσεις.
Οι οδηγοί τη Δευτέρα (4/9) ξεκίνησαν τις αναγνωρίσεις από την Πλατεία Νερού όπου διαμορφώνονταν η Υπερειδική. Από εκεί κατέβηκαν στην Κορινθία, όπου η κακοκαιρία άφηνε το στίγμα της.
Την ίδια στιγμή στη Στερεά Ελλάδα η βροχή μετέτρεπε τους χωματόδρομους σε αδιάβατους βάλτους λάσπης. Τρίτη (5/9) και Τετάρτη (6/9) έπρεπε να γίνουν από τα 70 πληρώματα που συμμετείχαν στον αγώνα αναγνωρίσεις στις Ειδικές Διαδρομές της περιοχής.
Αρκετά νωρίς κατέστη σαφές πως έπρεπε να γίνουν αλλαγές στο χρονοδιάγραμμα αλλά και στη σχεδίαση του αγώνα. Η αγωνία χτύπησε κόκκινο ωσότου γίνει σαφές πως υπάρχει βιώσιμη λύση.
Κόπηκε το shake down, μειώθηκαν οι Ειδικές Διαδρομές στο Λουτράκι και στην Παύλιανη, και τα υπόλοιπα διορθώθηκαν με υπέρβαση ανθρώπων και μηχανών.
Την Πέμπτη οι πλημμύρες μπλόκαραν κάποιες αυτοκινητάμαξες που κατέβαιναν από Θεσσαλονίκη – Λαμία, περίπου τα μισά πληρώματα υποχρεώθηκαν να μεταβούν οδικώς ως την Ακρόπολη.
Η εκκίνηση δόθηκε, όπως άρμοζε, σε απευθείας μετάδοση σε όλο τον κόσμο μέσω του WRC+ αλλά και στην Ελλάδα μέσω ΕΡΤ, Cosmote, παρουσία του προέδρου της FIA Μπεν Σουλαγιέμ, ο οποίος θυμήθηκε την εποχή που αγωνιζόταν στο Ράλι Ακρόπολις.
Στην Υπερειδική του ΕΚΟ Ράλλυ Ακρόπολις στην Πλατεία Νερού
Η Υπερειδική κατάμεστη τόσο στις θέσεις VIP, όπου υπήρχε εισιτήριο, όσο και περιμετρικά, με ελεύθερη πρόσβαση. Αρκετοί έκαναν μια σύγκριση με το περσινό ΟΑΚΑ, όμως δεν ήταν αυτό το ζητούμενο.
Η προβολή της Αθηναϊκής Ριβιέρας μέσω της παγκόσμιας μετάδοσης έγινε με τον καλύτερο τρόπο – η δυναμική θα φανεί σε βάθος χρόνου.
Η επόμενη μέρα βρήκε τους οδηγούς να λασπομαχούν στην Κορινθία προτού πάρουν τον δρόμο για τη Λαμία. Την ίδια ώρα κάποιοι θεατές, κυνηγώντας την πιο απίθανη selfie, έβαζαν τη σωματική τους ακεραιότητα σε κίνδυνο.
Εδώ θέλω να ξεκαθαρίσω πως δεν υπάρχει τρόπος να ελεγχθεί αυτός που δεν έχει επίγνωση του κινδύνου και της άγνοιάς του. Η δουλειά για τα μέτρα ασφαλείας ήταν άρτια, όπως και η προετοιμασία – ήδη έχει αρχίσει για τον αγώνα του 2024.
Το Σάββατο ξεκίνησε με 28 λεπτά καθυστέρηση στην Παύλιανη λόγω βλάβης υπηρεσιακού οχήματος.
Να αναφέρω επίσης ότι τα σύγχρονα μέτρα ασφαλείας επιβάλλουν παρουσία σταθμού με εξειδικευμένο προσωπικό και κατάλληλο εξοπλισμό, λάστιχα (4κίνητο ασθενοφόρο, Πυροσβεστική, Ερυθρός Σταυρός, high voltage expert) σε αρκετά σημεία κάθε Ειδικής Διαδρομής.
Ο αγώνας έδειξε το σκληρό του πρόσωπο μέσα σε λίγα χιλιόμετρα, η πρωτοπορία άλλαξε χέρια τρεις φορές, με τον Νεβίλ να μένει πρώτος και τον Οζιέ δεύτερος.
Μπροστά πέρασε ο Κάλε Ροβάνπερα με το Yaris, που κέρδισε κιόλας τον αγώνα. Το διαλυμένο αυτοκίνητο του Οζιέ μπήκε στο service park στις 21.30, επισκευάστηκε και πήγε στο Park Ferme στις 11.30.
Εξωτερικεύοντας τις σκέψεις μου
Ήταν η ώρα που περπατούσα μέσα από το κτίριο όπου διανυκτερεύουν τα αγωνιστικά για να πάω λίγα μέτρα πιο κάτω, όπου βρισκόταν το τροχόσπιτο στο οποίο διανυκτερεύω τις ημέρες του αγώνα. Διασχίζω το έρημο κτίριο και μιλώ σαν σαλεμένος μόνος μου στα καλογυαλισμένα αγωνιστικά για την επόμενη ημέρα. Τα προτρέπω να προσέχουν, να αποφύγουν τις κακοτοπιές, να γυρίσουν, και τους δίνω ραντεβού στον τερματισμό.
Την Κυριακή το μεσημέρι η ζέστη ήταν ανυπόφορη, σε πλήρη αντίθεση με όσα είχαμε ζήσει τις προηγούμενες ημέρες. Πλήθος κόσμου, επίσημοι, βραβεία και Εθνικοί Ύμνοι.
Προφανώς όχι σαμπάνιες, χαρές και πανηγύρια, αλλά όπως άρμοζε, με σεβασμό στα θύματα της κακοκαιρίας.
Το επετειακό Ράλι Ακρόπολις των 70 ετών ήταν ένα από τα πιο δύσκολα στην ιστορία του.
Σίγουρα το πιο δύσκολο που έχω ζήσει εγώ υπηρετώντας το από διάφορες θέσεις τα τελευταία 25 χρόνια.
Μέχρι το επόμενο, λοιπόν, ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε όλους όσοι έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό για να ξεπεραστούν οι δυσκολίες και να φτάσουμε στο φινάλε χαμογελαστοί να δεχόμαστε συγχαρητήρια ως οργάνωση και ως χώρα που αντεπεξήλθαμε με τον καλύτερο τρόπο.