25 Οκτωβρίου 2020. Μία ημερομηνία που θα μείνει στην ιστορία της Formula 1. Ο λόγος; Είναι η μέρα που ο πιο επιτυχημένος οδηγός στην ιστορία του αθλήματος (τουλάχιστον με βάση τα απόλυτα νούμερα), πέτυχε την 92η νίκη της καριέρας του, βάζοντας έτσι τον εαυτό του στην κορυφή του πίνακα εκείνων με τις περισσότερες νίκες. Μέχρι τότε το ρεκόρ ανήκε στον Μίκαελ Σουμάχερ, ο οποίος ανέβηκε 91 φορές στο πιο ψηλό σκαλί του βάθρου.
Το πρώτο από τα τρία (βασικά) ρεκόρ
Πριν από αυτό έχει προηγηθεί η κατάκτηση του ρεκόρ των περισσότερων pole positions, όταν προσπέρασε και πάλι τον Σουμάχερ. Ο Γερμανός είχε εκκινήσει 68 φορές από την πρώτη θέση. Όσο για τον Χάμιλτον, η Ιταλία του 2017 ήταν η 69η pole position και πλέον έχει φτάσει τις 97.
Μπορεί κάποιος διαβάζοντας την εισαγωγή να θεώρησε ότι βιαζόμαστε να δώσουμε στον Βρετανό τον τίτλο του “πιο πετυχημένου οδηγού στην ιστορία της Formula 1”. Ωστόσο, οι αριθμοί είναι απόλυτοι.
Ο βασιλιάς των αριθμών
Από τις τρεις βασικές κατηγορίες στατιστικών (πρωταθλήματα, νίκες, pole positions), ο Χάμιλτον βρίσκεται στην κορυφή ήδη στις δύο. Όσο για τα πρωταθλήματα, έχει 6 και είναι βέβαιο ότι και εκείνο του 2020 θα γράφει το όνομά του. Άρα μπορούμε από τώρα να θεωρήσουμε ότι έχει 7. Τον ίδιο αριθμό πρωταθλημάτων πέτυχε και ο Σουμάχερ στην καριέρα του, με αυτόν τον αριθμό να αποτελεί το απόλυτο ρεκόρ. Έχοντας, λοιπόν, ίδιο αριθμό πρωταθλημάτων, περισσότερες νίκες και περισσότερες pole positions, τουλάχιστον η αριθμητική υπεροχή του ανήκει δικαιωματικά.
Άραγε θα καταφέρει να ξεπεράσει τον Γερμανό και στον αριθμό των τίτλων; Γι’ αυτό θα πρέπει να περιμένουμε το 2021. Ωστόσο, θα τολμήσουμε μία πρόβλεψη, όμως όχι ακόμα. Προς το παρόν θέλουμε να δούμε πώς ξεκίνησε αυτό το ταξίδι των 92 νικών και πού μπορεί να φτάσει.
Η αρχή
Το ντεμπούτο του Χάμιλτον έγινε στην Αυστραλία το 2007 με τη McLaren. Αυτός ήταν και ο πρώτος αγώνας που βρέθηκε στο βάθρο, κατακτώντας την τρίτη θέση. Οι παρουσίες στο βάθρο συνεχίστηκαν με την κατάκτηση της δεύτερης θέσης στους επόμενους τέσσερις αγώνες. Στον Καναδά είχε έρθει η στιγμή για την πρώτη του νίκη, η οποία συνδυάστηκε με την πρώτη του pole position. Η δεύτερη νίκη ήρθε στον αμέσως επόμενο αγώνα, εκείνον στην Ινδιανάπολη, ενώ συνέχισε να βρίσκεται στο βάθρο για ακόμα δύο αγώνες, σε Γαλλία και Βρετανία.
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι στους 9 πρώτους αγώνες της καριέρας του στη Formula 1, ο Χάμιλτον αγνοεί πώς είναι να μην ανεβαίνεις στο βάθρο μετά τον τερματισμό. Έπρεπε να φτάσουμε στο Γκραν Πρι Ευρώπης του 2007 (στο Νίρμπουργκρινγκ), ώστε να βρεθεί κάτω από την 3η θέση. Συγκεκριμένα, τερμάτισε ένατος.
Το τέλος της σεζόν τον βρήκε με 109 βαθμούς, έναντι 110 που συγκέντρωσε ο πρωταθλητής εκείνης της χρονιάς, Κίμι Ραϊκόνεν. Ακριβώς την ίδια συγκομιδή (109 βαθμούς) είχε και ο team mate του Χάμιλτον και ήδη δύο φορές παγκόσμιος πρωταθλητής, Αλόνσο. Λόγω της ισοβαθμίας, προκειμένου να αποφασιστεί η κατάταξη μεταξύ τους στο πρωτάθλημα, έπρεπε να κοιτάξουμε τις νίκες. Όμως και εκεί τα πράγματα ήταν ίσα, καθώς αμφότεροι είχαν από τέσσερις. Μόνο εξετάζοντας τις δεύτερες θέσεις, ο Χάμιλτον μπόρεσε να ξεχωρίσει, καθώς τα είχε καταφέρει 5 φορές, έναντι 4 του Αλόνσο. Ο λόγος που αναφερόμαστε στο 2007 είναι επειδή από εκεί ξεκίνησε μια πορεία που οδήγησε τον Βρετανό μισό βήμα πριν την απόλυτη κορυφή. Επιπλέον, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα παραπάνω επιτεύγματα έγιναν από έναν rookie, απέναντι σε έναν έμπειρο και δις παγκόσμιο πρωταθλητή οδηγό, με το κλίμα ανάμεσά τους να είναι πρακτικά “πολεμικό”.
Πρωτάθλημα 1 από 6 (ή καλύτερα 1 από 7;)
Μπορεί το 2007 να έχασε το πρωτάθλημα για έναν βαθμό, όμως το κατέκτησε μία χρονιά αργότερα, μόλις στη δεύτερη σεζόν του στο άθλημα (με εκείνη την προσπέραση επί του Τίμο Γκλοκ στην τελευταία στροφή του αγώνα). Η διαφορά από τον δεύτερο ήταν και πάλι ένας βαθμός (98 για τον Χάμιλτον έναντι 97 για τον Μάσα), όμως αυτή τη φορά ήταν υπέρ του.
Κάνοντας άλμα 12 ετών επανερχόμαστε στο σήμερα. Πλέον ο Χάμιλτον είναι στη Mercedes, έχει κατακτήσει 6 πρωταθλήματα και είναι ήδη αγκαλιά με το 7ο, ενώ το όνομά του φιγουράρει στην κορυφή των νικών με 92, αλλά των pole positions με 97. Με δεδομένο ότι για το φετινό πρωτάθλημα απομένουν 5 αγώνες, τα μέγιστα νούμερα που μπορεί να φτάσει είναι οι 97 νίκες και οι 102 pole positions. Όμως τι γίνεται μετά;
2020 – 2021
Εδώ έρχεται η ώρα της πρόβλεψης που αναφέραμε παραπάνω. Από τη στιγμή που τα μονοθέσια του 2021 θα είναι σε μεγάλο βαθμό ίδια με τα φετινά, δύσκολα η Mercedes δε θα είναι και πάλι η πρώτη δύναμη, με διαφορά. Με την FIA να κάνει προσπάθειες για καλεντάρι 22 αγώνων και έχοντας υπόψιν ότι ο Χάμιλτον κάνει τουλάχιστον 12 – 14 νίκες σε μία σεζόν, θεωρούμε πως όταν τελειώσει το επόμενο πρωτάθλημα, τόσο οι νίκες, όσο και pole positions, θα είναι πάνω από τον αριθμό 110. Όσο για το πρωτάθλημα, μάλλον θα μιλάμε για το 8ο.
Ματιά στο μέλλον
Ας ρισκάρουμε λίγο ακόμα, όμως. Η Formula 1 είναι κατ΄εξοχήν ομαδικό άθλημα, όσο και αν θεωρείται κλισέ αυτή η φράση. Αυτό σημαίνει ότι η Mercedes δεν κερδίζει επειδή έχει τον καλύτερο οδηγό ή τον ισχυρότερο κινητήρα ή το καλύτερο αεροδυναμικό πακέτο. Κερδίζει γιατί έχει την καλύτερη συντονισμένη και πιο “καλοκουρδισμένη” ομάδα.
Το 2022 θα είναι σημαντική χρονιά. Θα υπάρξουν πάμπολλες αλλαγές σε τεχνικό επίπεδο αλλά και σε ό,τι αφορά τους κανονισμούς (αν και κάποιες αλλαγές θα εφαρμοστούν από το 2021). Όσες αλλαγές και αν έρθουν, όμως, το γεγονός ότι στη Formula 1 θα κερδίζει πάντα η καλύτερη ομάδα, δεν αλλάζει. Κατά συνέπεια, θεωρούμε ότι αν ο Τότο Βολφ και τα υπόλοιπα μέλη της Mercedes συνεχίσουν να βρίσκονται στις θέσεις τους, η γερμανική ομάδα θα είναι και πάλι πρωταγωνίστρια, κατά συνέπεια και ο Χάμιλτον. Δεν ξέρουμε αν θα απολαμβάνει την ίδια κυριαρχία με σήμερα, όμως εκτιμούμε ότι θα είναι από τις κορυφαίες ομάδες. Με δεδομένο, λοιπόν, ότι η ομάδα παραμένει ως έχει και ο Χάμιλτον δε φεύγει, αυτοί οι αριθμοί θα μπορούσαν να αυξηθούν περαιτέρω.
Φυσικά υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο κάποια άλλη ομάδα να ανεβάσει την απόδοσή της, με βασικότερους υποψήφιους τη Ferrari και τους “ταύρους”, όμως αυτό δε σημαίνει ότι η Mercedes δε θα είναι ανταγωνιστική.
Όσο “δουλεύει” ο συνδυασμός
Γενικά πρέπει να καταλάβουμε ότι στη Formula 1 θα κυριαρχούν πάντα οι ομάδες και όχι οι μονάδες. Όσο ένας οδηγός βρίσκεται σε ομάδα που δουλεύει σωστά, θα έχει καλές παρουσίες. Αν μάλιστα εκείνη έχει και αρκετά χρήματα, θα κερδίζει νίκες και πρωταθλήματα. Όμως για να θέλει κάποιον οδηγό αυτή η ομάδα θα πρέπει και εκείνος να αξίζει να αποτελεί κομμάτι της. Αυτό έχει συμβεί με τη Mercedes και τον Χάμιλτον. Ο Βρετανός βρήκε ομάδα που δουλεύει σωστά και του προσφέρει μονοθέσιο – νικητή, ενώ οι Γερμανοί έχουν βρει τον οδηγό που μπορεί να εκμεταλλυτεί αυτό το κυρίαρχο μονοθέσιο. Για όσο, λοιπόν, ο συνδυασμός Χάμιλτον – Mercedes λειτουργεί σωστά, τόσο τα στατιστικά του Βρετανού θα ανεβαίνουν.