Σε έναν αγώνα χωρίς προβλήματα και απρόοπτα ο Λιούις Χάμιλτον κατέκτησε τη νίκη Νο 88 της καριέρας του. Έτσι, πλέον απομένουν μόλις τρεις για να φτάσει το ρεκόρ του Μίκαελ Σουμάχερ με 91.
Στη δεύτερη θέση τερμάτισε ο Φερστάπεν, πετυχαίνοντας να βρεθεί από την αρχή μέχρι το τέλος ανάμεσα στις δύο Mercedes, καθώς στο τρίτο σκαλί του βάθρου ανέβηκε ο Μπότας.
Στον ισπανικό αγώνα έσπασε και το ρεκόρ για τα περισσότερα διανυθέντα αγωνιστικά χιλιόμετρα από έναν οδηγό. Φυσικά αυτός που το έσπασε ήταν ο Κίμι Ραϊκόνεν. Με την ολοκλήρωση του 37ου γύρου ο Φινλανδός ξεπέρασε τον Αλόνσο στη σχετική λίστα, ενώ με το πέσιμο της καρό σημαίας είχε διανύσει 84.013 χλμ. Αυτή η απόσταση αφορά μόνο τους αγώνες και όχι τις ελεύθερες δοκιμές, τις κατατακτήριες ή τις δοκιμές εξέλιξης. Ένα εντυπωσιακό στοιχείο που δείχνει πόσο μεγάλος είναι αυτός ο αριθμός, είναι ότι ισοδυναμεί με περισσότερο από δύο φορές την περίμετρο της Γης, η οποία είναι 40.075 χλμ.
Σε ό,τι αφορά τα γεγονότα του αγώνα, στην εκκίνηση δεν υπήρξαν δράματα. Ο Χάμιλτον έφυγε καλύτερα από όλους και δεν απειλήθηκε ούτε στιγμή. Πιο πίσω ο Μπότας ενώ εκκίνησε δεύτερος, βρέθηκε τέταρτος, με τους Φερστάπεν και Στρολ να τον προσπερνούν.
Στον πέμπτο γύρο ο Φινλανδός της Mercedes ανέκτησε τη μία χαμένη θέση, προσπερνώντας τη Racing Point, όμως δεν κατάφερε ποτέ να κάνει το ίδιο με τον Ολλανδό των “ταύρων”, παρά τις προσπάθειες της ομάδας μέσω της στρατηγικής.
Μετά την εκκίνηση είχαμε κάποιες μάχες αλλά σταδιακά μειώθηκαν, όσο άνοιγαν οι διαφορές. Οι γύροι περνούσαν και δε συνέβαινε κάτι συνταρακτικό. Ώσπου στον 38ο γύρο είδαμε ξαφνικά τη Ferrari του Λεκλέρκ σταματημένη στο τελευταίο chicane, να κοιτάζει τα υπόλοιπα μονοθέσια να περνούν.
Αρχικά φάνηκε ότι επρόκειτο για δικό του λάθος. Ήδη από τον γύρο 35 ο Μονεγάσκος προσπαθούσε έντονα να προσπεράσει τον Άλμπον, όμως ο Ταϊλανδός αμυνόταν σθεναρά, με τα δύο μονοθέσια να βρίσκονται συχνά ρόδα με ρόδα.
Ωστόσο, ο οδηγός της Ferrari δεν έφερε ευθύνη. Το συμβάν προέκυψε επειδή ξαφνικά ο κινητήρας σταμάτησε. Συνέπεια αυτού ήταν να μπλοκάρουν οι πίσω τροχοί. Τελικά ο Λεκλέρκ κατάφερε να θέσει ξανά σε λειτουργία το υβριδικό σύνολο χρησιμοποιώντας την ηλεκτρική ενέργεια που ήταν αποθηκευμένη στις μπαταρίες.
Σα να μην έφτανε το πρόβλημα με τον κινητήρα, είχε ξεκουμπώσει και η ζώνη. Έτσι, πήγε στα pits, όπου οι μηχανικοί αποφάσισαν ότι έπρεπε να εγκαταλείψει. Αυτή ήταν η μοναδική εγκατάλειψη του ισπανικού Γκραν Πρι.
Στην πορεία όλα εξελίχθηκαν ομαλά, χωρίς να υπάρχουν άλλα απρόοπτα και ο Χάμιλτον έφτασε σε μία ακόμα νίκη. Μάλιστα, αν ο Μπότας δεν έβαζε φρέσκα ελαστικά λίγο πριν το τέλος για να πετύχει τον ταχύτερο γύρο, πράγμα που έκανε, ο Βρετανός θα πετύχαινε το έβδομο grand chelem της καριέρας του (pole, νίκη, ταχύτερος γύρος και πρωτοπορία σε όλους τους γύρους).
Το πέσιμο της καρό σημαίας βρήκε τους Στρολ και Πέρες στις θέσεις 4 και 5, δίνοντας ακόμα ένα καλό αποτέλεσμα στη Racing Point.
Θετική ήταν και η παρουσία της Mclaren, καθώς ο Σάινθ τερμάτισε στην έκτη θέση και ο Νόρις στη δέκατη.
Η Ferrari περιορίστηκε ξανά σε αποτελέσματα που ανήκουν στο midfield, με την έβδομη θέση που πέτυχε ο Φέτελ.
Ο Άλμπον πέρασε όγδοος τη γραμμή τερματισμού με το δεύτερο μονοθέσιο των “ταύρων”, με τον Γκασλί να παίρνει τους δύο βαθμούς της ένατης θέσης.
Η Formula 1 παίρνει μια μικρή ανάσα, με το επόμενο Γκραν Πρι να είναι προγραμματισμένο για το τριήμερο 28 – 30 Αυγούστου στο Βέλγιο.
Εκεί θα έχουμε μία μεγάλη αλλαγή. Οι ομάδες πλέον δε θα μπορούν να χρησιμοποιούν κάποια ακραία χαρτογράφηση του κινητήρα, ώστε να είναι ταχύτερες στις κατατακτήριες. Αυτό αναμένεται να επηρεάσει περισσότερο τη Mercedes και τις ομάδες που προμηθεύει με κινητήρες, καθώς το λεγόμενο party mode των Γερμανών εξασφαλίζει στα ασημένια βέλη σημαντική διαφορά απόδοσης συγκριτικά με τις υπόλοιπες ομάδες.
