Την ορεινή Αρκαδία επιλέξαμε για διαπιστώσουμε τις αρετές του Hyundai Kona, που ανακηρύχθηκε Αυτοκίνητο της χρονιάς για την Ελλάδα το 2024
H ορεινή Αρκαδία ως χειμερινός προορισμός διαθέτει πληθώρα πλεονεκτημάτων, καθώς πέρα από την εύκολη πρόσβαση από την Αθήνα, διαθέτει χιονοδρομικό κέντρο, πλήθος γραφικών και παραδοσιακών χωριών, ποτάμια για πεζοπορία ή άλλου είδους δραστηριότητες και φυσικά, εξαιρετικό φαγητό.
Επειδή στα ταξίδια δεν μετράει μόνο ο προορισμός, αλλά και ο τρόπος μετάβασης, το Hyundai Kona, που μόλις πρόσφατα ανακηρύχθηκε «Αυτοκίνητο της Χρονιάς για την Ελλάδα το 2024», αποτελεί μία πρώτης τάξεως «αφορμή» για να διαπιστώσουμε τόσο τις αρετές του, όσο και τις ομορφιές της ορεινής Αρκαδίας.
Τη βάση για την εξόρμηση στην ορεινή Αρκαδία αποτέλεσε η Δημητσάνα που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 200 χλμ από την Αθήνα, με τα περισσότερα χιλιόμετρα (145) να είναι απλή υπόθεση στον αυτοκινητόδρομο.
Με το Kona είναι ακόμα πιο εύκολη, ακόμα και στην έκδοση 1.0T DCT με το υπερτροφοδοτούμενο μοτέρ των 120 ίππων και το αυτόματο κιβώτιο διπλού συμπλέκτη των επτά σχέσεων.
Στον αυτοκινητόδρομο το Kona ταξιδεύει απροβλημάτιστα, προσφέροντας άνεση στους επιβάτες, με ελάχιστους αεροδυναμικούς θορύβους στο εσωτερικό και, εκμεταλλευόμενοι τα διάφορα ηλεκτρονικά βοηθήματα, όπως το προσαρμοζόμενο cruise control, χωρίς να κουράζεται ο οδηγός. Ο τελευταίος έχει στη διάθεσή του τα εξαιρετικά ημιδερμάτινα, πλήρως ηλεκτρικά ρυθμιζόμενα καθίσματα της έκδοσης N-Line και το υψηλής πιστότητας ηχοσύστημα, που το απολαμβάνουν φυσικά και οι υπόλοιποι επιβάτες.
Χωρίς να το καταλάβουμε, έρχεται η ώρα της εξόδου από τον αυτοκινητόδρομο και η μετάβαση σε κλασικό επαρχιακό δίκτυο. Παράλληλα, αλλάζουμε την επιλογή στο αυτόματο κιβώτιο σε «Sport», που αλλάζει πιο γρήγορα και άμεσα τις σχέσεις στο κιβώτιο, καθώς οι άλλες δύο επιλογές, Normal και Eco εστιάζουν στην επίτευξη χαμηλής κατανάλωσης καυσίμου.
Πραγματικά το κιβώτιο στη θέση Sport αλλάζει πρόσωπο, μεταμορφώνοντας συνολικά το Kona, που γίνεται πιο σβέλτο και με καλύτερη απόκριση στο γκάζι, ενώ η ανά πάσα στιγμή, μπορεί ο οδηγός ν’ αλλάζει μόνος του τις ταχύτητες, από τους σχετικούς διακόπτες στο τιμόνι.
Στις στροφές το Kona συμπεριφέρεται ουδέτερα, καθώς οι 120 ίπποι πολύ δύσκολα θα φέρουν σε δύσκολη θέση το στιβαρό πλαίσιο του Kona, ενώ έχουν ν’ αντιμετωπίσουν και τα περίπου 1.400 κιλά του αμαξώματος (0-100 χλμ./ωρα σε 11.7 δευτ. / τελική ταχύτητα 180 χλμ./ώρα) Μην ξεχνάμε άλλωστε πως υπάρχουν και εκδόσεις 198 ίππων και μάλιστα με τετρακίνητη επιλογή. Στα θετικά στοιχεία είναι και οι περιορισμένες κλίσεις στις στροφές, απόρροια της σφιχτής ρύθμισης της ανάρτησης, που ωστόσο προσφέρει υψηλά επίπεδα άνεσης.
Η άφιξη στη Δημητσάνα έγινε στον προβλεπόμενο χρόνο, περίπου 2:30 ώρες καθαρής οδήγησης και μετά τα τυπικά στο κατάλυμα, είμαστε έτοιμοι για την πρώτη εξόρμηση στα γύρω χωριά με πρώτη την Καρύταινα, που περιλαμβάνει ωστόσο και πέρασμα μέσα από τη Στεμνίτσα, οπότε επιβάλλεται μία στάση για καφέ και περιπλάνηση στα γοητευτικά σοκάκια.
Η θέα από και προς τη Στεμνίτσα (βρισκόμαστε στα 1.100 μέτρα υψόμετρο) είναι μαγευτική, και το ίδιο ισχύει και για το ίδιο το χωριό, με τ’ αρχοντικά και τους πετρόκτιστους ξενώνες τους και φυσικά το καμπαναριό του Αγίου Γεωργίου που δεσπόζει στο κέντρο του οικισμού κι είναι ορατό σχεδόν από κάθε γωνία.
Καρύταινα: Διάσημη για το Γεφύρι της
Το πιο γνωστό αξιοθέατο της Καρύταινας είναι το ομώνυμο γεφύρι, που θεωρείται μάλιστα ένα από τα αρχαιότερα ολόκληρης της Πελοποννήσου και, όπως συνήθως συμβαίνει με τα περισσότερα γεφύρια στην Ελλάδα, να το στοιχειώνει και ένας θρύλος αίματος. Χρονολογείται από τα μέσα του 13ου αιώνα, επί εποχής Φράγκων, ενώ έχει ανακατασκευαστεί το… 1441.
Το γεφύρι βρίσκεται στο «τριεθνές», καθώς συνδέει την Αρκαδία, τη Μεσσηνία και την Ηλεία, με τον ποταμό Αλφειο, τον μεγαλύτερο της Πελοποννήσου να περνά από κάτω. Απεικονιζόταν δε και στο χαρτονόμισμα των 5.000 δρχ, μαζί με τον Γέρο του Μοριά, τον Κολοκοτρώνη.
Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς το γεφύρι του Κούκου, που θεωρείται ένα από τα θαύματα της μηχανικής του 19ου αιώνα και σίγουρα αξίζει να το επισκεφτείτε. Καθώς όμως έχει αρχίσει να πέφτει το σκοτάδι, έρχεται και η ώρα της επιστροφής στη Δημητσάνα, μέσω Στεμνίτσας και την απαραίτητη στάση για να δοκιμάσουμε τα τοπικά εδέσματα, μετά από μία πλήρη ταξιδιωτική ημέρα.
Μουσείο Υδροκίνησης: Αναδρομή στο παρελθόν
Ο σχεδιασμός της επόμενης ημέρας προβλέπει επίσκεψη στο υπαίθριο μουσείο Υδροκίνησης της Δημητσάνας και στη συνέχεια πεζοπορία στο φαράγγι του Λούσιου μέχρι το μοναστήρι του κυριολεκτικά χτισμένου στα βράχια Μοναστήρι του Προδρόμου.
Το μουσείο Υδροκίνησης βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από το κέντρο της Δημητσάνας και μπορείς να το επισκεφτείς ακόμα και με τα πόδια, ειδικά αν το επιτρέπουν οι καιρικές συνθήκες. Παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και ενημερώνει το κοινό για το πως χρησιμοποιούσαν τη δύναμη του νερού, για την παραγωγή και την τέχνη, όπως πχ του βυρσοδέψη.
Φαράγγι Λούσιου: Πεζοπορία σε πυκνή βλάστηση
Στον επόμενο προορισμό θα αφήσουμε το Kona, καθώς περιλαμβάνει πεζοπορία στο φαράγγι του Λούσιου, μέχρι το μοναστήρι του Ιωάννη Προδρόμου, που είναι χτισμένο κυριολεκτικά κάθετα στο βράχο σε υψόμετρο 500 μέτρων, με τη θέα να σε ανταμείβει για την προσπάθεια.
Η διαδρομή δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολη αν και δεν θα διανύσουμε όλο το φαράγγι που έχει μήκος 15 χλμ και απαιτούνται περίπου 4 ώρες ενώ θα πρέπει να επιστρέψετε με κάποιο άλλο μέσο εκεί που αφήσατε το αυτοκίνητο ή στη Δημητσάνα.
Μετά από μία κουραστική ημέρα, οι διάφορες ταβέρνες και τα καφέ της Δημητσάνας, φαντάζουν ιδανικά γι’ ανάκτηση δυνάμεων.
Πυκνή ομίχλη στα ορεινά της Αρκαδίας
Η τρίτη μέρα του οδοιπορικού, βρίσκει τη Δημητσάνα και τις γύρω περιοχές, σκεπασμένες από ένα πυκνό πέπλο ομίχλης, με τη βροχή να εμφανίζεται σποραδικά. Αλλαγή σχεδίων λοιπόν και περπάτημα στη Δημητσάνα για ν’ ανακαλύψουμε τα μυστικά της και να θαυμάσουμε την αρχιτεκτονική των αρχοντικών της, που πολλά από αυτά έχουν ανακατασκευαστεί ή μετατραπεί σε ξενώνες.
Σε ένα από τα πολλά δε στενά, πλακόστρωτα, δρομάκια, βρίσκεται και το σπίτι του Παλαιών Πατρών Γερμανού, που δυστυχώς ήταν κλειστό.
Σύντομη βόλτα μέχρι τα Λαγκάδια
Λόγω της πυκνής ομίχλης, αποφασίσαμε να περιορίσουμε τις μετακινήσεις, οπότε επισκεφθήκαμε τα Λαγκάδια που βρίσκονται σε λίγα χιλιόμετρα απόσταση και φημίζονται (και αυτά) για το φαγητό τους, το οποίο ήταν όντως εξαιρετικό. Η ομίχλη ωστόσο ήταν τόσο πυκνή που μόλις διακρίνονταν από το δρόμο, ενώ κατάφερε να βγάλει εκτός λειτουργίας τα ηλεκτρονικά σύστημα του Kona, όπως το σύστημα αναγνώρισης πινακίδων και το σύστημα προειδοποίησης αλλαγής λωρίδας, καθώς οι αισθητήρες και τα Lidar δεν μπορούσαν να «διαβάσουν» τις πινακίδες και τα όρια του δρόμου.
Από την ομίχλη στο λαμπερό ήλιο
Η μεταβλητότητα του καιρού είναι συχνό φαινόμενο στα ορεινά και μετά τη χτεσινή ομίχλη, η περιοχή λουζόταν κυριολεκτικά από τον ήλιο. Ευκαιρία να ολοκληρώσουμε το οδοιπορικό με την επίσκεψη στα ιστορικά χωριά του Γέρου του Μοριά, το Ζυγοβίστι και το Λιμποβίτσι. Το πρώτο βρίσκεται στα περίπου 5 χλμ από τη Δημητσάνα, σε υψόμετρο όμως περίπου 1.200 μέτρων.
Μόλις φτάσεις στην είσοδο του χωριού, σε καλωσορίζει η μαρμάρινη πλάκα με τα 200 ονόματα Ζυγοβιστινών, «αθανάτων» ,που αποτελούσαν τη σωματοφυλακή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Δυστυχώς σε ένα τόσο ιστορικό μέρος, ζουν περίπου 20 μόνιμοι κάτοικοι, αλλά στην κεντρική πλατεία ήταν ανοιχτό το καφενείο του χωρίου και δεν χάσαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε με τους ιδιοκτήτες και να ενημερωθούμε από πρώτο χέρι για την ιστορία του χωριού. Στο Ζυγοβίστι μέχρι του 1979 λειτουργούσε δημοτικό σχολείο, που πλέον έχει μετατραπεί σε λαογραφικό μουσείο, που είναι σε λειτουργία, ενώ υπάρχει και το διατηρητέο, Καποδιστριακό σχολείο, ένα από τα πρώτα που χτίστηκαν στην Ελλάδα, μετά το 1821.
Ζυγοβίστι-Λιμποβίτσι: Διαδρομή μέσα σε ελατόδασος
Με ανάμεικτα συναισθήματα αφήσαμε το Ζυγοβίστι, με επόμενο προορισμό το Λιμποβίτσι, το χωριό όπου βρισκόταν το σπίτι της οικογένειας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Η διαδρομή μεταξύ των δύο ιστορικών χωριών είναι μαγευτική, μέσα από πυκνό ελατόδασος, που σε πολλά σημεία κρύβει εντελώς τις ακτίνες του ήλιου. Στο Λιμποβίτσι δυστυχώς δεν υπάρχουν πλέον τα παλαιά κτίσματα, καθώς έχουν καταστραφεί στο πέρασμα του χρόνου, ενώ και το σπίτι της οικογένειας Κολοκοτρώνη, που έμεναν εκεί για 12 γενιές, έχει αναστηλωθεί, αλλά είναι πιστό αντίγραφο του αυθεντικού.
Το Hyundai Kona αποδείχθηκε άξιος συνοδοιπόρος σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, που πέρα από τα οδικά χαρακτηριστικά, με λογική κατανάλωση (8.8 λίτρα/100 χλμ όσο ήταν στα χέρια μας) διακρίνεται για την ποιότητα κατασκευής του και τον υπερ-πλήρη εξοπλισμό της συγκεκριμένης έκδοσης N-Line.
Επιπροσθέτως διαθέτει πολύ καλούς χώρους επιβατών και αποσκευών, με το μεγαλύτερο «μειονέκτημά» του ν’ αφορά στον… εσωτερικό ανταγωνισμό, καθώς περίπου όσο κοστίζει η έκδοση N-Line της δοκιμής, (31.990 ευρώ) με το αυτόματο κιβώτιο και τους 120 ίππους, κοστίζει και η έκδοση N-Line με τον υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα των 1.6 λίτρων και τους 198 ίππους και χειροκίνητο κιβώτιο (32.090 ευρώ).
