Η Smart στη Formula 1 είναι μία φράση την οποία δεν περιμένει κάποιος να ακούσει εύκολα, καθώς η εταιρεία που ασχολείται με αυτοκίνητα πόλης δεν έχει δείξει ποτέ σημάδια ενασχόλησης με τον κόσμο των αγώνων, τουλάχιστον όχι σε τόσο υψηλό επίπεδο. Παρ’ όλα αυτά, υπήρξε μια περίοδος που έφτασε μια ανάσα από την είσοδό της στο ταχύτερο πρωτάθλημα του κόσμου.
Η ιστορία ξεκινάει to 2002, όταν η Honda αποφάσισε ότι δε θα συνεχίσει τη συνεργασία της με την Jordan. Ως λύση ανάγκης για το 2003 ο ιδιοκτήτης της ομάδας, Eddie Jordan, στράφηκε στη Ford, ενώ ταυτόχρονα κοιτούσε τις εναλλακτικές που είχε όσον αφορά τη Mercedes, καθώς ήθελε να προμηθευτεί τους κινητήρες των Γερμανών σε μακροπρόθεσμη βάση.
Η Mercedes δεν ήταν αρνητική σε αυτή την προοπτική, άλλωστε προμήθευε ήδη τη McLaren. Ωστόσο, στη Στουτγκάρδη σκέφτηκαν ότι θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν αυτή τη συνεργασία για να προωθήσουν τη Smart. Έτσι, οι συνομιλίες για το 2004 άρχισαν να στρέφονται γύρω από αυτό τον άξονα.
Ψήλωσε και μεγάλωσε το Smart! Μεταλλάσσεται σε crossover
Ωστόσο, αυτό που δεν είχαν υπολογίσει οι δύο πλευρές ήταν η αντίδραση της Ford. Η αμερικανική εταιρεία εκμεταλλεύτηκε τους όρους του συμβολαίου και ανάγκασε την Jordan να χρησιμοποιήσει τα δικά της σύνολα και το 2004, παρά το γεγονός ότι σκόπευε να αποχωρήσει στο τέλος της σεζόν. Μάλιστα, η μπλε οβάλ κράτησε μυστική την πρόθεσή της και το κοινοποίησε στον Eddie μόλις 7 λεπτά πριν το ανακοινώσει δημόσια.
Έτσι, η Jordan βρέθηκε ξανά χωρίς κινητήρες και με τις συνομιλίες με τη Mercedes ναυαγισμένες. Αυτό την ώθησε σε ακόμα μία λύση ανάγκης, η οποία αυτή τη φορά ήταν η Toyota. Ωστόσο, τα αποτελέσματα κατά τη διάρκεια της σεζόν του 2005 δεν ήταν καλά και αυτή ήταν η τελευταία χρονιά της ομάδας στο άθλημα.
Από εκεί και μετά πουλήθηκε στη Spyker για το 2007, στη συνέχεια έγινε Force India και πλέον είναι η εργοστασιακή συμμετοχή της Aston Martin.
Έτσι, η απόφαση της Ford να κρατήσει με το ζόρι την Jordan ως πελάτη των κινητήρων της, οδήγησε στο να μην μπει ποτέ η Smart στη Formula 1.