Τα πικάπ και οι δίσκοι βινυλίου ήταν ο πιο διαδεδομένος τρόπος να ακούσει κάποιος μουσική το 1956. Όμως τι γίνεται στο αυτοκίνητο; Πώς μπορείς να φτιάξεις ένα πικάπ το οποίο θα λειτουργεί απρόσκοπτα, παρά τις δονήσεις που προκαλούνται από την κίνησή του; Η Chrysler είχε τη λύση.
Autobianchi A 112 Abarth: Το Ιταλικό αυτοκίνητο που ερωτεύτηκαν οι νέοι και οι νέες της εποχής
Η ονομασία της λύσης ήταν Highway Hi-Fi (το Hi-Fi του αυτοκινητόδρομου). Ουσιαστικά πρόκειται για ένα πικάπ το οποίο μπορεί να αναπαράξει δίσκους βινυλίου μικρού μεγέθους. Με το μεγαλύτερο πρόβλημα των πικάπ ακόμα και σε οικιακό επίπεδο να είναι οι μικρές ή μεγαλύτερες δονήσεις, είναι άξιο αναφοράς ότι η Chrysler κατάφερε να βάλει το βινύλιο στα αυτοκίνητα.
Οι δίσκοι που χρησιμοποιούσε το Highway Hi-Fi ήταν σχετικά μικροί. Όταν επρόκειτο για μουσική σε αυτούς μπορούσαν να αποθηκευτούν μέχρι 45 λεπτά, ενώ όταν επρόκειτο για λόγο, μέχρι 60 λεπτά.
Το πλατό πάνω στο οποίο τοποθετούνταν οι δίσκοι βινυλίου ήταν μέσα σε μία θήκη κατά των κραδασμών. Με τη σειρά της, αυτή βρισκόταν στο κέντρο του ταμπλό, κάτω από τα χειριστήρια του ραδιοφώνου.
Σύμφωνα με την Chrysler το Highway Hi-Fi είχε κατασκευαστεί με τέτοιο τρόπο, ώστε η αναπαραγωγή των δίσκων δεν επηρεαζόταν από την κίνηση του αυτοκινήτου, ανεξάρτητα από τη γωνία (ανηφόρα/κατηφόρα) η την ταχύτητα. Μάλιστα, η αναπαραγωγή δεν σταματούσε ακόμα και σε έντονο στρίψιμο με μεγάλη ταχύτητα.
To Highway Hi-Fi ήταν μεγάλο επίτευγμα της μηχανικής, ειδικά αν αναλογιστούμε ότι μιλάμε για το 1956, δηλαδή πριν από 65 χρόνια.