Τελικά όλα στη ζωή κινούνται γύρω από το νευρικό σου σύστημα. Πώς από τη μια στιγμή στην άλλη μπορεί να χαλάσει η ωραία σου διάθεση και τούμπαλιν. Όλα είναι θέμα στιγμής. Όπως ακριβώς συμβαίνει με τα διόδια στη χώρα μας, με τους οδηγούς αλλά και τους επιβάτες να βιώνουν στιγμές έντασης και εκνευρισμού από τις συνεχείς στάσεις για πληρωμή. Μια «ιστορία» που επαναλαμβάνεται σε κάθε Εθνικό Δίκτυο της χώρας καθώς δεν υπάρχει αυτό που γίνεται σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη. Ένα εισιτήριο κατά την είσοδο και πληρωμή κατά την έξοδο.
Και αυτό δεν υπάρχει στην Ελλάδα καθώς τα διάφορα τμήματα τα έχουν κατασκευάσει διαφορετικές εταιρίες με την κάθε μία να έχει επιβάλλει τα δικά «της» διόδια ώστε να εισπράξει το κόστος κατασκευής.
Τώρα για την ταλαιπωρία, τη μόλυνση του περιβάλλοντος και την αύξηση του χρόνου της διαδρομής, “who cares” που λέμε και στη γλώσσα «μας». Εμείς πάντως δε θα σταματήσουμε να αναφερόμαστε σε αυτήν την ταλαιπωρία την Ελληνικών Διοδίων. Δεν συζητάμε για το αντίτιμο, αλλά για τις συνεχείς στάσεις.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν το ταξίδι μας προς τον Μυστρά με το λευκό Kia ProCeed με μοτέρ turbo 1.400 κ.εκ. με 140 ίππους και χώρους «γηπέδου» στο εσωτερικό.
Στάσεις κάθε 40 χλμ.
Συγκεκριμένα για την εκδρομή μέχρι τον Μυστρά, κινηθήκαμε στην Ολυμπία Οδό και στον αυτοκινητόδρομο Μορέα. Αν και πρόκειται για δύο υπερσύγχρονους αυτοκινητόδρομους (ειδικά η Ολυμπία Οδός με τις τρεις λωρίδες ανά κατεύθυνση είναι ο ορισμός της άνεσης και της ασφάλειας), δεν μπορέσαμε να μην ενοχληθούμε από τις πάρα πολλές στάσεις για διόδια.
Συνολικά σταματήσαμε έξι φορές. Σε Ελευσίνα, Ισθμό, Σπαθοβούνι, Νεστάνη, Γέφυρα Μανάρη και Πετρίνα. Αθροιστικά κληθήκαμε να πληρώσουμε 13.70 ευρώ. Η ένστασή μας δεν αφορά τόσο το κόστος (όχι ότι δε θα μπορούσε να είναι μικρότερο). Το βασικό ζητούμενο είναι ο αριθμός των σταθμών. Κατά μέσο όρο έπρεπε να σταματάμε κάθε 40 χλμ. ή για να το μετατρέψουμε σε χρόνο, κάθε 20 λεπτά! Πρόκειται για μία κατάσταση η οποία πρέπει να αλλάξει το συντομότερο.
Εκτός από εκνευρισμό σε οδηγούς και επιβάτες οι τόσο συχνές στάσεις έχουν και περιβαλλοντικό αντίκτυπο. Από το συνεχές σταμάτα – ξεκίνα αυξάνεται η κατανάλωση και οι εκπομπές ρύπων. Η λύση; Πληρωμή στην έξοδο από τον αυτοκινητόδρομο, αναλογικά με τα χιλιόμετρα που έχουμε καλύψει. Άραγε ποιος θα βρεθεί να υλοποιήσει μία τέτοια λύση; Όποιος το κάνει, είναι σίγουρο ότι οι ταξιδιώτες θα τον “ευγνωμονούν”.