Η Lamborghini γιορτάζει και μας θυμίζει τις μοναδικές της δημιουργίες, που κατασκεύασε σε ένα ή ελάχιστα αντίγραφα και εξακολουθεί να εντυπωσιάζει.
Πρωτότυπα μοντέλα κατασκευάζουν όλες οι αυτοκινητοβιομηχανίες. Όταν όμως κατασκευάζει η Lamborghini, τότε πρόκειται για έργα τέχνης που όσο χρόνια και αν περάσουν, παραμένουν αναλλοίωτα.
Η ιταλική εταιρεία γιορτάζει φέτος τα 60 χρόνια ζωής της και δεν χάνει την ευκαιρία να φέρνει μνήμες στο κοινό από το παρελθόν, πρόσφατο και μη.
Lamborghini: Πρώτο μοντέλο στην ιστορία της η 350 GTV το 1963
Ξεκινώντας από τη γέννησή της, το 1963, το πρώτο της μοναδικό μοντέλο, ήταν η Lamborghini 350 GTV, που αποτέλεσε τη βάση για τη “μαζικής” παραγωγής 350 GT.
Παράλληλα, κατασκευάστηκαν μόλις 2 μονάδες από το 350 GTZ, στο εργοστάσιο του οίκου Ζαγκάτο στο Μιλάνο το 1965.
Στην ίδια πόλη, η Carrozzeria Touring κατασκεύασε δύο μοναδικές κάμπριο εκδόσεις, την 350 GTS κι αργότερα το 1966 κατασκεύασε το τελευταίο της μοντέλο, το 400 GT Flying Star, που όμως αποτέλεσε την έμπνευση για την παραγωγή της Jarama.
Το 1965 επίσης εξελίχθηκαν 2 σχεδιαστικές προτάσεις που θ’ αποτελούσαν τη βάση για τη Miura, η P400 Tigre, της Touring και η P400 του ανερχόμενου Τζιουτζιάρο.
Καμία ωστόσο δεν κατάφερε να ενσωματώσει τον εγκάρσια τοποθετημένο V12, οπότε δεν προχώρησε η παραγωγή.
Η εκδοχή όμως του Τζιουτζιάρο, λάνσαρε το αντισυμβατικό άνοιγμα των θυρών προς επάνω και μπροστά, που υιοθέτησε αργότερα η Countach.
Ποιος δεν θυμάται τη «γυάλινη» Marzal του 1967; Είναι ένα από τα πλέον διάσημα πρωτότυπα, που πολλές από τις καινοτομίες του, υιοθετήθηκαν σε μεταγενέστερα μοντέλα της ιταλικής εταιρείας.
Η τετραθέσια διάταξη του εσωτερικού, διακαής επιθυμία του Φερούτσιο Λαμποργκίνι, αποτέλεσε τη βάση για την Espada, όχι όμως και οι μεγάλες πόρτες «φτερά γλάρου», λόγω του V12 που ήταν τοποθετημένος μπροστά, σε αντίθεση με τον πίσω, εγκάρσια τοποθετημένο εξακύλινδρο σε σειρά της Marzal.
To 1968 παρουσιάστηκε στις Βρυξέλλες, η ανοιχτή έκδοση της Miura, στο περίπτερο του Μπερτόνε, που ενθουσίασε το κοινό, ωστόσο απαιτούνταν κάποιες μετατροπές στο αμάξωμα κι έτσι δεν είδε το φως της παραγωγής.
Παράλληλα η Lamborghini είχε εστιάσει στην εξέλιξη των Espada και Urraco, κι έτσι η Miura cabrio παρέμεινε στα «χαρτιά».
Δύο χρόνια αργότερα, το 1970 ο διάσημος δοκιμαστής της ιταλικής εταιρείας, ο Μπομπ Γουάλας, αποκάλυψε τη Miura Jota.
Ήταν μία δική του δημιουργία, που είχε όμως τη στήριξη του Φερούτσιο, χρησιμοποιώντας μηχανικά μέρη που υπήρχαν ήδη στην εταιρεία κατασκεύασε ένα πρωτότυπο έτοιμο να τρέξει στους αγώνες, σύμφωνα με τους κανονισμούς της εποχής.
Λόγω της ζήτησης που δημιούργησε και της πίεσης από πελάτες της εταιρείας, η Lamborghini κατασκεύασε τέσσερις μονάδες βασισμένες στη Jota, με την ονομασία SV-J.
H στιγμή της Countach έφτασε το 1971, όταν στην έκθεση της Γενεύης παρουσιάστηκε το πρωτότυπο LP 500, δοκιμάζοντας τις αντιδράσεις του κοινού σε ένα τόσο εξωτικό για την εποχή αυτοκίνητο.
Ήταν δε τέτοια η ανταπόκριση, που την αμέσως επόμενη χρονιά η LP 400 μπήκε στην παραγωγή με ελάχιστες διαφοροποιήσεις από το πρωτότυπο, διατηρώντας τις τύπου «ψαλίδι» πόρτες και τον V12 τοποθετημένο πίσω από τον οδηγό.
Το 1973 ο Μπομπ Γουάλας ξαναέκανε το, διπλό, θαύμα του, με δύο εκδόσεις Rally των Urraco και Jarama.
H πρώτη αποτέλεσε τη βάση για την Urraco P400, με κινητήρα 3.0 λίτρων και η δεύτερη, που ήταν και γνωστή με το όνομα Jarama Bob, καθώς ήταν η τελευταία του δημιουργία, διέθετε αναβαθμισμένη αεροδυναμική και τον V12 τοποθετημένο προς το θάλαμο των επιβατών για βέλτιστη κατανομή βάρους.
Αν αυτά συνέβησαν την πρώτη δεκαετία ζωής της ιταλικής εταιρείας, φαντάζεστε τι ακολούθησε στη συνέχεια…