Και το όνειρο του μηχανολόγου, επικεφαλής στη Lexus, Χαραχίκο Ταναχάσι ήταν η παραγωγή ενός καθαρόαιμου supercar, του LFA.
Η ιστορία του LFA ξεκινάει μια 10ετία πριν. Όταν ο Ταναχάσι έκανε την πρόταση στα υψηλά κλιμάκια της Lexus όπου βρήκε ανταπόκριση. Έτσι ο Ταναχάσι πήρε το πράσινο φως για την κατασκευή του χρησιμοποιώντας νέα υλικά αλλά και διαδικασίες.
Για αυτόν το λόγο στην εκλεκτή αυτή ομάδα ανάπτυξης της LFA προστέθηκε ο δοκιμαστής οδηγός Χιρόμι Ναρούσε.
Στην ανάπτυξη του αυτοκινήτου και όταν βρισκόταν στο αρχικό στάδιο εντοπίστηκαν 500 βασικά στοιχεία τα οποία ήθελαν περαιτέρω εξέλιξη και βελτίωση. Από την ανάρτηση έως το σχήμα του τιμονιού.
Στην πίστα
Το πρώτο πρωτότυπο ολοκληρώθηκε το 2003 και ένα χρόνο αργότερα έγραφε τους πρώτους γύρους στη θρυλική πίστα του Νίρμπουργκρινγκ.
Μια πρώτη ιδέα για το τι σχεδίαζε η Lexus, πήραν οι επισκέπτες κατά την αποκάλυψη μιας μελέτης σχεδιασμού στο Διεθνές Σαλόνι Αυτοκινήτου της Βόρειας Αμερικής, στο Ντιτρόιτ το 2005.
Δύο χρόνια αργότερα εμφανίστηκε ένα δεύτερο πρωτότυπο πιο κοντά στην παραγωγή.
Η εξέλιξη προχωρούσε και το 2008, το LFA έκανε την πρώτη από τις τέσσερις ετήσιες εμφανίσεις της χρονιάς στις εξαντλητικές 24 ώρες του Νίρμπουργκρινγκ.
Αυτή ήταν η πιο δύσκολη και συνάμα δυνατή δοκιμή του LFA, προτού η Lexus επιβεβαιώσει την παραγωγή του στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Τόκιο του 2009. Η κατασκευή ξεκίνησε στο υπερσύγχρονο εργοστάσιο Mοτομάκι στην Ιαπωνία, στα τέλη του 2010.
Η «καρδιά» ήταν ένας ολοκαίνουργιος, V10 ατμοσφαιρικός κινητήρας 4.8 λίτρων, που αναπτύχθηκε σε συνεργασία με τη Yamaha. Ήταν μικρότερος σε μέγεθος και είχε λιγότερους κυλίνδρους από ορισμένους αντιπάλους.
Η ισχύς του 551 ίππους στις 8.700 σ.α.λ. Το κιβώτιο ήταν 6τάχυτο αυτόματο διαδοχικό, τοποθετημένο στον πίσω άξονα, καθαρά για λόγους κατανομής βάρους. Όπως για λόγους βάρους έγινε χρήση αλουμινίου και ανθρακονήματος.
Με κίνηση στους πίσω τροχούς το αυτοκίνητο ταξίδευε με τελική ταχύτητα 325 χλμ./ώρα, ενώ για τα 0-100 ο χρόνος ήταν 3.7 δευτ.
Με αυτά τα νούμερα των επιδόσεων έπρεπε να υπάρχουν και αντίστοιχα φρένα. Για αυτό έφερε κεραμικούς δίσκους υψηλής απόδοσης.
Οι ανήσυχοι όμως Ιάπωνες προχώρησαν ακόμα περισσότερο παρουσιάζοντας με limited έκδοση φέροντας την ονομασία Nürburgring,
Στο αυτοκίνητο τοποθετήθηκε σκληρότερη ανάρτηση, μειώνοντας κατά 10 χλστ. την απόσταση του αμαξώματος από το έδαφος, ελαφρύτερους σφυρηλατημένους αλουμινένιους τροχούς, επιπλέον αεροδυναμικά χαρακτηριστικά, όπως νέο μπροστινό σπόιλερ, και πίσω αεροτομή, ενώ η ισχύς ανέβηκε στους 562 ίππους.
Μόνο 50 αυτοκίνητα διάθεσε η Lexus με αυτά τα χαρακτηριστικά.
Μάλιστα το 2011 έγραψε ένα νέο ρεκόρ στο Νίρμπουργκρινγκ για αυτοκίνητο παραγωγής, με οδηγό τον Ακίρα Ίιντα
Το 2012 το LFA πήρε το δρόμο για το μουσείο καθώς η παραγωγή ολοκληρώθηκε.
500 κατασκευάστηκαν και κατά τη διάρκεια της παραγωγής ένας μηχανικός είχε την αποκλειστική επίβλεψη, με τον Χαραχίκο Ταναχάσι να έχει πραγματοποιήσει το όνειρό του μεν, αλλά η αυτοκίνηση να έχει γίνει πλουσιότερη δε….
