Ο Μαξ Φερστάπεν έγινε ο 11ος οδηγός στην ιστορία της Formula 1 που κατακτά το πρωτάθλημα δύο συνεχόμενες χρονιές!
Μπορεί να απομένουν 4 αγώνες για τη λήξη της εφετινής σεζόν, ωστόσο ο Μαξ Φερστάπεν εξασφάλισε ήδη το δεύτερο συνεχόμενο παγκόσμιο στέμμα του. Μπήκε έτσι σε ένα -όχι και τόσο- κλειστό κλάμπ, οδηγών που έχουν κάνει το… back-to-back, και μόλις στα 24 του χρόνια. Ποιοι είναι όμως οι υπόλοιποι οδηγοί που δεν αποτέλεσαν απλά ένα «πυροτέχνημα»;
ΕΥΚΟΛΗ ΤΡΙΑΔΑ…
Εντάξει, ακούγοντας την έκφραση «συνεχόμενα πρωταθλήματα», αν είσαι πραγματικός οπαδός της Formula 1, αυτόματα τρία πρόσωπα περνούν από το μυαλό σου. Σίγουρα ο Λιούις Χάμιλτον. Ο Βρετανός πήρε τον τίτλο του 2008, όμως το 2009 ο Μπάτον πανηγύρισε το πρωτάθλημα. Οι τίτλοι του 2014 και του 2015, ωστόσο, πήγαν στον Βρετανό, που επανέλαβε το συγκεκριμένο κατόρθωμα και αργότερα με τα συνεχόμενα πρωταθλήματα από το 2017 έως το 2020! Τέσσερα, μάλιστα, όχι δύο!
Από την άλλη, πέντε συνεχόμενες στέψεις, είχε ο άλλος «μεγάλος» του μηχανοκίνητου αθλητισμού, Μίκαελ Σουμάχερ. Από το 2000, έως το 2004 δεν είχε αντίπαλο και το… σήκωσε 5 συναπτές φορές! Στο κλαμπ των back-to-back, όμως, είχε μπει από τη διετία 1994-1995 που ήταν ξανά δις πρωταθλητής με την ομάδα της Benetton.
Τρίτο και τελευταίο πρόσωπο, αυτό στο οποίο η Red Bull είδε, βλέπει και θα βλέπει για πάντα τον μεγάλο θρύλο της ομάδας. Ο Σεμπάστιαν Φέτελ κατέχει διάφορα ρεκόρ, όπως αυτό για τις περισσότερες συνεχόμενες νίκες (εννέα), όμως η απόλυτη στιγμή του, ήταν όταν το 2013 κατέκτησε το τέταρτο σερί πρωτάθλημα για τη Red Bull, ολοκληρώνοντας την πλήρη ένταξή της στον χάρτη του σπορ.
ΣΕΝΑ, ΧΑΚΙΝΕΝ, ΠΡΟΣΤ…
Δύο συνεχόμενους τίτλους πανηγύρισε το 1998 και το 1999 ο μέγιστος Μίκα Χάκινεν. Η McLaren του χρωστά πολλά, και το ξέρει, μιας και μιλάμε για έναν εκ των σπουδαιότερων στην ιστορία της Formula 1. Και μιας και το ανέφερα, ο -κατά πολλούς- πραγματικά σπουδαιότερος, δεν θα μπορούσε να λείπει από τη λίστα. Ο Άιρτον Σένα, φόρεσε το παγκόσμιο στέμμα τρεις φορές, το 1988 (που η McLaren διέλυσε κάθε λογική με τη συγκομιδή των 199 βαθμών) αλλά και τη διετία 1990, 1991. Ο μεγάλος του αντίπαλος, ο Αλέν Προστ, ήταν παγκόσμιος πρωταθλητής το 1985 και το 1986 και φυσικά βρίσκεται και αυτός στη λίστα.
Αν και για πολλούς, η τύχη του χρωστούσε ακόμη έναν τίτλο, ο Φερνάντο Αλόνσο τη διετία 2005-2006 ήταν ασυναγώνιστος και «έσπασε» το σερί του Σουμάχερ. Πήρε έτσι και αυτός back-to-back πρωταθλήματα, όμως από τότε μέχρι και το 2022, η καριέρα του έχει φθήνουσα πορεία.
Ο Τζακ Μπράμπαμ (1959-1960), ο Χουάν Μανουέλ Φάντζιο (1954,1955,1956,1957) και ο Αλμπερτο Ασκάρι (1952-1953) συμπληρώνουν τη λίστα μας.