Την προσεχή δεκαετία, η μετάβαση στα ηλεκτρικά οχήματα θα χρειαστεί ειδική διαχείριση από όλες τις πλευρές.
Τα αμιγώς ηλεκτρικά και τα εξαρτήματά τους είναι σχετικά ακριβά στην παραγωγή τους τώρα, αλλά, καθώς αυξάνονται οι όγκοι πωλήσεων, το κόστος ανά μονάδα θα μειωθεί. Πόσο γρήγορα, όμως, μπορεί να συμβεί αυτό; Σε αυτό το στάδιο της καμπύλης διάχυσης σχήματος S, είναι δύσκολο το στοίχημα ενθάρρυνση της ζήτησης για να αυξηθεί ο συνολικός όγκος της αγοράς και, μάλιστα, με ελκυστικές τιμές.
Καταβάλλεται αρκετή προσπάθεια από τους κατασκευαστές να εξασφαλίσουν τις αλυσίδες εφοδιασμού ηλεκτρικών οχημάτων, με πολλούς να καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι πρέπει να εξασφαλίσουν περισσότερο έλεγχο των βασικών ανοδικών εισροών (όπως πχ, πρώτες ύλες για μπαταρίες).
Τα EV έχουν πολύ λιγότερα ανταλλακτικά από τα συμβατικά οχήματα, επομένως το περιεχόμενο εργασίας στην παραγωγή τους είναι μικρότερο, 40% χαμηλότερο. Είναι ίσως ένας άλλος λόγος για την αυτοκινητοβιομηχανία να εξετάσει το ενδεχόμενο να κάνουν περισσότερα πράγματα in house. Ωστόσο, πιθανότατα κάπου θα υπάρξει καθαρή απώλεια απασχόλησης. Η ταχεία βιομηχανική αλλαγή είναι σπάνια μια ομοιόμορφη και αρμονική διαδικασία.
Οι κυβερνήσεις θα εξετάσουν, επίσης, πιο προσεκτικά τα φορολογικά και ρυθμιστικά πλαίσια που ισχύουν για τα EV και τα συμβατικά οχήματα. Τα κίνητρα και οι φορολογικές ελαφρύνσεις δεν θα διαρκέσουν για πάντα, ειδικά αν γίνουν εμφανείς οι «τρύπες» στα φορολογικά έσοδα. Είναι δίλημμα, όμως. Οι κυβερνήσεις δεν θέλουν να πατήσουν φρένο στην απορρόφηση των ηλεκτρικών οχημάτων όταν έχουν επιθετικούς στόχους μηδενικού άνθρακα ή όταν βλέπουν τους εθνικούς κλάδους αυτοκινήτων τους να χάνονται στην ανταγωνιστική μάχη που ακολουθεί. Απαιτούνται, λοιπόν, λεπτοί χειρισμοί εξισορρόπησης…
Οι συζητήσεις για τη φορολογία και τα ρυθμιστικά πλαίσια στην πραγματικότητα μόλις ξεκινούν. Εδώ, υπάρχει μια άλλη διαμάχη: οι κανόνες της ΕΕ για τις εκπομπές. Η αυτοκινητοβιομηχανία ισχυρίζεται ότι τα πιο πρόσφατα προτεινόμενα αυστηρότερα πρότυπα θα απαιτήσουν υπερβολική προσοχή στους κινητήρες εσωτερικής καύσης (τεχνολογίας που εγκαταλείπεται, υποτίθεται) και ως εκ τούτου είναι αντιπαραγωγικά στον μακροπρόθεσμο στόχο της ενθάρρυνσης οχημάτων με περισσότερες μηδενικές εκπομπές ρύπων.