Στο Μουσείο της Mercedes μπορείς να συναντήσεις τον πρόγονο των Sprinter, Vito και Citan ο οποίος γεννήθηκε πριν από 125 χρόνια.
To ημερολόγιο έδειχνε Δεκέμβριο του 1897 όταν παρουσιάστηκαν τα μηχανοκίνητα επαγγελματικά οχήματα Daimler-Motoren-Gesellschaft (DMG), στα οποία συμπεριλαμβάνεται και το συγκεκριμένο.
Το εν λόγω ιστορικό επαγγελματικό όχημα είχε ωφέλιμο φορτίο 500 κιλών, τροφοδοτούνταν από δικύλινδρο κινητήρα 1.527 κ.εκ. απόδοσης 5,6 ίππων, ενώ η μέγιστη ταχύτητα που μπορούσε να αναπτύξει ήταν 16 χλμ./ώρα. Αρχικά ο κινητήρας βρίσκονταν τοποθετημένος κάτω από κάθισμα του οδηγού, ενώ εκτεθειμένη ήταν η κάθετη κολόνα του ξύλινου τιμονιού.
Το συγκριμένο που στεγάζεται στο Μουσείο της Mercedes κατασκευάστηκε το 1899, όταν πλέον ο κινητήρας τοποθετούνταν πάνω από το μπροστινό άξονα και προστατεύονταν από ένα ψηλό καπό. Παρατηρήστε επίσης στο εμπρός τμήμα το σωληνοειδές ψυγείο με τρύπες (εφεύρεση του Wilhelm Maybach που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στο μοντέλο Phoenix) για καλύτερη ψύξη του κινητήρα και με τη μανιβέλα εκκίνησης στο κέντρο του.
Ο οδηγός κάθονταν σε ένα ψηλό πάγκο και ήταν εκτεθειμένος στα καιρικά φαινόμενα, καθώς δεν υπήρχε κλειστή καμπίνα. Έτσι το μηχανοκίνητο όχημα έμοιαζε με κάρο, το οποίο δεν έσερναν άλογα. Εξωτερικά και δεξιά τοποθετημένος βρίσκονταν ο μοχλός ταχυτήτων και ο μηχανισμός του, όπως και η μεγάλη κόρνα.
Η κίνηση μεταδίδονταν πίσω μέσω δύο τροχών αλυσίδας και δύο κυλινδρικών αλυσίδων. Οι πίσω ξύλινοι ακτινωτοί τροχοί ήταν μεγαλύτεροι σε σχέση με τους μπροστινούς, ενώ μια καινοτομία για τα επαγγελματικά οχήματα στα τέλη του 19ου αιώνα, ήταν ότι οι τροχοί ντύνονταν με ελαστικά από συμπαγές καουτσούκ, βελτιώνοντας την άνεση. Ωστόσο άνηκαν στον προαιρετικό εξοπλισμό και χρεώνονταν με 350 έως 400 επιπλέον Μάρκα.
Οι εξωτερικές του διαστάσεις ήταν κυμαινόμενες με μήκος 3.400 έως 4.600 χλστ. και πλάτος 1.700 έως 1.800 χλστ., ενώ ζύγιζε από 1.000 έως 2.500 κιλά ανάλογα με το ωφέλιμο φορτίο (500 έως 2.000 κιλά).
