Για τη Μύκονο το ανάγνωσμα, κυρίως, καθώς τα νέα από τον τουρισμό φέτος δεν είναι ευχάριστα. Όχι για όλους, όμως. Για τη Μύκονο, σίγουρα.
Το υπέροχο νησί των Κυκλάδων, στο οποίο δεν ήθελε να πατάει το πόδι του από τη δεκαετία του ’80 και μετά ο Ζάχος Χατζηφωτίου, βλέποντας ότι ξέφευγε το πράγμα από τότε, πυρπολεί το συνολικό τουριστικό προϊόν της χώρας.
Είναι απίστευτο, αλλά η κακή φήμη που έβγαλε πέρσι η Μύκονος, με τις ληστείες και τα κυκλώματα των αλλοδαπών λήσταρχων που εισήγαγε με μεγάλη επιτυχία το νησί, ασφαλώς μαζί με το διεθνές jet set, χωρίς επαρκή αστυνομική δύναμη, δούλεψε στη συλλογική μνήμη ακόμα και των πιο φανατικών οπαδών της.
Συμμορίες ολόκληρες ξεχύνονταν από τις κοσμικές παραλίες έως τα υπερπολυτελή ξενοδοχεία και από τα δημοφιλή εστιατόρια ως τα φανταχτερά μπαρ και τα πολυσύχναστα σοκάκια στα Ματογιάννια, εξασφαλίζοντας λεία δεκάδων χιλιάδων ευρώ την ημέρα.
Οι κοσμικοί έχουν κι αυτοί το όριο αξιοπρέπειας που τους πρέπει. Αν μία παρέα λεφτάδων από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα δεν έρθει φέτος, ενώ μέχρι πέρσι όχι μόνο ερχόταν αλλά κουβαλούσε και τα χαρέμια της, είναι, πράγματι, μια πολύ κακή διαφήμιση για το νησί.
Άνθρωπος με καταγωγή και δραστηριότητα εκεί, έλεγε στη στήλη ότι φέτος καταπλέουν στη Μύκονο πολλά και μεγάλα κρουαζιερόπλοια.
Ξεφορτώνουν κόσμο από το πρωί, ο οποίος ξεχύνεται στα στενά της Χώρας, κόβει τις βόλτες του, ζήτημα αν θα αγοράσει ένα μπουκαλάκι νερό -για σουβλάκι δεν το συζητώ- και ξανά πάλι πίσω.
Θεόρατα κρουαζιερόπλοια κάνουν ουρά στον περίπλου της Μυκόνου, με χιλιάδες κόσμο φορτωμένα αλλά με καμία διάθεση κατανάλωσης. Μερικές selfies και το στάνταρ moto: «Hi, πήγα κι εγώ στη Μύκονο».
Δεν χρειάζεται να μιλήσουμε για το θέμα των υποδομών και το αν όλοι αυτοί οι επισκέπτες που εφορμούν από τα κρουαζιερόπλοια θελήσουν -άνθρωποι είναι, και ηλικιωμένοι οι περισσότεροι- να κάνουν την ανάγκη τους…
Αν η Μύκονος έχει πρόβλημα, είναι ευκαιρία άλλες περιοχές της Ελλάδας να αναδειχθούν. Πληροφορούμαστε ότι οι νότιες Κυκλάδες, οι Σποράδες και φυσικά η Κρήτη και η Αθήνα διάγουν ένα από τα καλύτερα καλοκαίρια τους. Τα παθήματα ας γίνουν μαθήματα…