Ο 32χρονος Γερμανός είχε να οδηγήσει Formula 1 οκτώ μήνες. Στο διάστημα αυτό σύμφωνα με τις πληροφορίες δεν ακολούθησε κάποιο έντονο πρόγραμμα φυσικής κατάστασης όπως ακολουθούν οι ενεργοί οδηγοί στις ομάδες.
Τον Χούλκενμπεργκ τον φώναξαν στη Racing Point μερικές ώρες πριν από την εκκίνηση του Βρετανικού Γκραν Πρι (το πρώτο από τα δύο) για να αντικαταστήσει τον Πέρες που εμφάνισε συμπτώματα Covid-19.
Παρά την απουσία του, ο Νίκο δεν έδειξε ότι απέχει τόσους μήνες από την κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού, παρά το γεγονός ότι στον αγώνα δεν εκκίνησε καθώς η Racing Point RP20 αρνήθηκε να προσφέρει τις υπηρεσίες της.
Στον δεύτερο αγώνα στην πίστα του Σίλβερστον έκανε μια φοβερή επίδοση που έγραψε τον τρίτο ταχύτερο χρόνο στις κατατακτήριες, πίσω από τα δύο Mercedes των Μπότας και Χάμιλτοιν.
Στο Γκραν Πρι την αποστολή του την έφερε εις πέρας τερματίζοντας στην 7η θέση, πίσω από τους Φερστάπεν, Χάμιλτον, Μπότας, Λεκλέρκ, Άλμπον, Στρολ.
Η όλη εμφάνιση του Χούλκενμπεργκ μήπως τελικά μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η οδήγηση αυτών των αυτοκινήτων της Formula 1 γίνεται ευκολότερη, έως ότου γίνει ακόμη πιο εύκολη;
Μην ξεχνάμε ότι ο γόνος ενός πλουσίου Ρώσου, ο Νικίτα Μάζεπιν το 2019 στην πίστα της Βαρκελώνης σε ένα πρόγραμμα για νέους οδηγού, οδηγώντας Mercedes πήρε κεφάλια, τρελαίνοντας τα χρονόμετρα.
Αυτό έδειξε ότι πίσω από τους χρόνους υπάρχει πρόβλημα σε ο,τι αφορά τον πραγματικό οδηγό.
Ίσως πρόβλημα να υπάρχει για εμάς τους ρομαντικούς και τους φανατικούς των αγώνων, που πέρα από τα πραγματικά ταλέντα τα οποία θα είναι πάντα στην πρώτη γραμμή γιατί πρέπει να κερδίσουν καθώς οι νίκες φέρνουν χρήμα. Για τις ομάδες όμως γόνοι πολύ πλουσίων οικογενειών που κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα εξαγοράζοντας κάποιο κόκπιτ είναι σαφώς καλοδεχούμενοι αρκεί να μπορούν και να «στρίψουν».
Καθώς όταν οι ταλαντούχοι βρίσκονται με τους ατάλαντους στο ίδιο «πακέτο» δεν πρέπει να βρεθούν οι ισορροπίες.
Από την άλλη «απαγορεύονται» οι έξοδοι και οι καταστροφές των μονοθεσίων καθώς κοστίζουν πολλά χρήματα στις ομάδες.
Βέβαια έχει περάσει προ πολλού η εποχή οδηγών τύπου Βιλνέβ που οδηγούσαν πάνω από τα όρια τους με πάθος μαγεύοντας τότε ανθρώπους όπως ο Έντσο Φεράρι. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Έντσο παρακολουθούσε τις δοκιμές του Βιλνέφ κάθε φορά που ο Καναδός βρισκόταν στο κόκπιτ της Ferrari. Ούτε ότι είναι τυχαίο ότι υπήρξε από τους αγαπημένους οδηγούς του Έντσο.
Μερικές 10ετίες πριν έπρεπε να διαθέτεις αυτό που λέμε «τσαγανό» για να οδηγήσεις Formula 1. Οι έξοδοι και οι καταστροφές ήταν μέρος του παιχνιδιού.
Έχει μείνει στην ιστορία η φράση του Kεν Τίρελ -ιδιοκτήτη της Tyrrell- που έλεγε το εξής. «Αν καταστρέψεις ένα αυτοκίνητο είναι ΟΚ, δύο σημαίνει ότι δίνεις τα πάντα, αλλά με τρία δεν έχεις θέση στην ομάδα. Στο αυτοκίνητο πρέπει να υπάρχουν σημάδια ότι τα έδωσες όλα και προσπάθησες».
Αυτά στην εποχή του Τίρελ με 30 χρόνια στους αγώνες, 1968-1998, με 465 συμμετοχές ως ομάδα στη Formula 1, 4 παγκόσμιους τίτλους (3 οδηγών, 1 κατασκευαστών) με top οδηγούς να έχουν «τρέξει» με Tyrrell όπως Τζάκι Στιούαρτ, Ρόνι Πέτερσον, Ζαν Αλεζί, Στέφαν Μπέλοφ, Πατρίκ Ντεπαγιέ, Φρανσουά Σεβέρ, Ντιντιέ Πιρονί.
Να είμαστε λοιπόν στην εποχή που τα σημερινά μονοθέσια «πάνε» να ακυρώσουν τους οδηγούς…
Ίσως να μην είναι –απόλυτα- έτσι, αλλά μπορεί να είναι και έτσι…