Έχουν περάσει πολλές μέρες από τη διεξαγωγή το 7ου Athens Rally Sprint που στιγματίστηκε από τις πολλές εξόδους λόγω του γλιστερού οδοστρώματος.
Αυτό συνέβη λόγω της πολύ δυνατής βροχής την παραμονή του αγώνα, με αποτέλεσμα τα καμένα δένδρα (θλιβερό το τοπίο) να μην μπορούν να συγκρατήσουν τα αποκαΐδια και τη λάσπη, που σκέπασαν επιφάνειες της ασφάλτου.
«Θύματα» της γλιστερής επιφάνειας ήταν οι Γιώργος Παντελάκης – Ανδρέας Βίγκος, που στη διασταύρωση με το «Κατσιμίδη» είχαν έξοδο καταστρέφοντας το όμορφο Renault Clio.
Διαβάστε ακόμα
O συνοδηγός Ανδρέας Βίγκος αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο …
«Όταν χτύπησε εκείνη την ημέρα το τηλέφωνο και με ρώτησε ο Χρήστος Αμβράζης (Colin) από την άλλη μεριά της γραμμής αν θέλω τα τρέξω ένα αγώνα με τον Γιώργο Παντελάκη, ενθουσιάστηκα.
Τα συστατικά της «συνταγής» φαινόντουσαν ότι θα ταιριάξουν μεταξύ τους. Το καταπληκτικό αυτοκίνητο που μαζί με το σέρβις του Χρήστου-Colin- πέρασα 2 υπέροχα αγωνιστικά χρόνια και η φήμη του Γιώργου σαν έναν πολύ καλό άνθρωπο με έκαναν αμέσως να πω ναι.
Μόνο η άσφαλτος δεν μου άρεσε σαν συστατικό. Δεν με έχει πάει καλά τα τελευταία χρόνια και η αλήθεια είναι ότι έχω πει αρκετές φορές ότι δεν θα ξανατρέξω σε αυτή την επιφάνεια.
Στις αναγνωρίσεις ο Γιώργος επιβεβαίωσε τις φήμες που γράφω πιο πάνω και νομίζω ότι βρήκαμε κοινό κώδικα επικοινωνίας αμέσως. Ο Μερκούρης, γνωστός. Όχι τόσο γνωστός όσο για τους περισσοτέρους βέβαια. Εγώ τον γνώρισα το 2014 που τον έτρεξα πρώτη φορά. Ναι, δεν έχω καμία ανάμνηση πριν από το 2014 και φυσικά ξέρω μόνο τις βασικές ονομασίες στροφών του. Όπως ότι είναι μια άκρως ενδιαφέρουσα Ειδική Διαδρομή τόσο οδηγικά όσο και συνοδηγικά, πάντα κατά την γνώμη μου.
Όμως επιστροφή στον αγώνα που θεωρητικά ξεκίνησε άψογα με τον τεχνικό έλεγχο στις εγκαταστάσεις της Nissan Χαλκιάς στο Μοσχάτο όπου ο Θέμης μας έδειξε για ακόμη μια φορά το πόσο καλός οικοδεσπότης είναι.
Στα του αγώνα τώρα, το πρωί του Σαββάτου μάθαμε ότι η τρομερή νεροποντή της Παρασκευής (παραμονή του αγώνα) είχε κατεβάσει πολύ λάσπη με στάχτη από τα καμένα μέσα στον δρόμο και οι συνθήκες μέσα στην Ειδική Διαδρομή δεν ήταν πολύ καλές σε μερικά σημεία.. Εμείς δυστυχώς δεν είχαμε την δυνατότητα να κάνουμε ένα πέρασμα μετά την βροχή και ευτυχώς που ο Γιώργος Μουρτζούκος μου επεσήμανε τα δύσκολα σημεία στις σημειώσεις. Και πάλι όμως, γνώση της κατάστασης δεν υπήρχε.
Δε θα μπω στην διαδικασία καν να πω αν έπρεπε να γίνει ο αγώνας ή να κοπεί πριν το δύσκολο κομμάτι. Εμένα προσωπικά θα μου έφτανε την ώρα που μας ζητούσαν το δίπλωμα του Γιώργου Παντελάκη στο ΣΕΧ1 να μας έλεγαν ότι στο τάδε χιλιόμετρο θα συναντήσετε κάτι που κανείς δεν έχει ξανασυναντήσει όσα χρόνια τρέχει, λάσπη με στάχτη. Η οποία γλιστράει πολύ και αν θέλετε, προσέξτε. Απλά και ανθρώπινα.
Παίρνοντας εκκίνηση, όλα ήταν υπέροχα. Το αυτοκίνητο δούλευε καλυτέρα από ποτέ και ο Γιώργος το οδηγούσε όπως έπρεπε, χωρίς ρίσκα. Βρήκαμε αμέσως ρυθμό μεταξύ μας, σαν να μην ήταν η πρώτη μας φορά σαν πλήρωμα.
Μέχρι που φτάσαμε στα καμένα.. Σε εκείνη την δεξιά γλίστραγε πάρα πολύ.
«Αριστερή τέταρτη μπούκα σε δεξιά τέταρτη με πολύ χώμα» έλεγε στο τετράδιο.
Εκείνη η δεξιά, όμως, γλίστραγε πάρα πολύ.. έγινε λάθος, το Clio άνοιξε την γραμμή του και χτυπήσαμε πολύ δυνατά στο δέντρο από την μεριά του Γιώργου. Ο οξύς πόνος στην πλάτη μου ξεχάστηκε όταν είδα τον Γιώργο εγκλωβισμένο. Αμέσως ζήτησα από τον κριτή στο σημείο ασθενοφόρο και πυροσβεστική για να κοπεί η Ειδική Διαδρομή και να βγει του αυτοκινήτου ο εγκλωβισμένος Γιώργος. Οι αντιδράσεις των ανθρώπων του αγώνα, υποδειγματικές. Ο κύριος Παππάς, ο γιατρός του αγώνα, με τον κύριο Ζήβα ήρθαν άμεσα. Το ασθενοφόρο σε 10 λεπτά το πολύ. Ο Γιώργος έκανε 40 λεπτά να βγει από το αυτοκίνητο. Οι πυροσβέστες, επίσης, άριστοι.
Ασθενοφόρο , νοσοκομείο και εκεί αρχίζουν τα δύσκολα. Ο πόνος στην πλάτη είναι από δυο σπασμένα πλευρά που ευτυχώς με κάνουν να «κοιμηθώ» σπίτι μου το βράδυ. Ο Γιώργος από την άλλη, με ράγισμα στο πόδι, στην μέση, στον θώρακα και εσωτερική αιμορραγία στο στήθος, θα μείνει εντός νοσοκομείου για 7 ημέρες. Στο νοσοκομείο δυστυχώς είχαμε και παρέα μετά από λίγο. Οι Ρινάκης – Γιαβάσης δεν ήρθαν για επίσκεψη, ήρθαν και αυτοί χτυπημένοι μετά από έξοδο που είχαν. Αυτός που δεν ήρθε, πάλι δυστυχώς, ήταν κάποιος από την οργάνωση.
Έστω να πάρουν ένα τηλέφωνο. Απλά και ανθρώπινα πάλι.
Δεν έχω αποφασίσει ακόμα μέσα μου στο 100% αν θα ξανατρέξω άσφαλτο. Σίγουρα θα παίξει τεράστιο ρόλο στην απόφαση μου αν πλέον αυτή η δεξιά ή έστω αυτό το δέντρο που «φέρει» πλέον τα ονόματα των Παντελάκη – Βίγκου…!
Πέρα όμως από το χιούμορ για την ονομασία του δένδρου, όπως λέω συνεχώς μετά το ατύχημα, το Clio ήταν αυτό που μας έσωσε. Ένα σύγχρονο αγωνιστικό αυτοκίνητο με όλες τις τελευταίες προδιαγραφές ασφαλείας. Το μήνυμα από αυτό είναι ένα. Μην κάνετε εκπτώσεις στην ασφάλειά σας
Ένα τεράστιο ευχαριστώ στην οικογένειά μου που με αντέχει.
Στον Γιώργο για την εμπιστοσύνη.
Στον Μάριο Τσαούσογλου.
Στους πυροσβέστες, στους ΕΚΑΒιτες, στον γιατρό της ΟΜΑΕ τον κύριο Παππά, στον Άγγελο Ζήβα και όλους τους ανθρώπους της οργάνωσης για τα εξαιρετικά αντανακλαστικά. Και φυσικά σε όλους τους φίλους από τον κύκλο των αγώνων που μας δίνουν ακόμα δύναμη με τις ευχές τους.
Καλές Γιορτές.
Φωτογραφία: Νίκος Κακολύρης