Προς χάρη του γιού του Τζουλιάνο, ο πρώην οδηγός της Formula 1 Ζαν Αλεζί αποχωρίζεται τη Ferrari F40.
Ο λόγος είναι για να βοηθήσει οικονομικά τον γιό του να συνεχίσει την καριέρα του στη Formula 2 κάτω από καλύτερες προϋποθέσεις με την ομάδα HWA.
Γύρω στα 1.8 εκατομμύρια ευρώ αποτιμάται η αξία του ιταλικού σπάνιου μοντέλου, που θα «πάνε» για την καριέρα του Τζουλιάνο, ο οποίος από το 2016 βρίσκεται στο τμήμα Ferrari Drive Academy, χρονιά που έγινε μέλος και ο Λεκλέρκ.
Η Ferrari F40 είναι η τελευταία Ferrari που έφερε την υπογραφή του ιδρυτή, Έντσο Φεράρι.
Διαβάστε εδώ τι νέο ετοιμάζει η Ferrari: Κινητικότητα στο Φιοράνο, τι νέο ετοιμάζεται; (video)
Η επίσημη παρουσίαση της F40 πραγματοποιήθηκε στις 21 Ιουλίου 1987 στο Civic Center στο Μαρανέλο, εκεί που σήμερα βρίσκεται το μουσείο Ferrari.
Ήταν το μοντέλο με το οποίο γιορτάστηκαν τα 40 χρόνια από την ίδρυση της Ferrari.
Στην ουσία ένα υπεραυτοκίνητο της εποχής που συνδύαζε μοναδικά τεχνολογία και στυλ. Υπήρξε σύμβολο μιας εποχής.
Ήταν η πιο ισχυρή, η πιο γρήγορη και η πιο ακριβή Ferrari που είχε κατασκευαστεί.
Το μοτέρ, στο κέντρο και πίσω, ήταν V8 2.9 λίτρων twin-turbo IHI απόδοσης 478 ίππων. Κιβώτιο μηχανικό 5 σχέσεων με διπλό συμπλέκτη μετέδιδε την κίνηση στους πίσω τεράστιους τροχούς διαστάσεων 335/35-17. Για μπροστά ήταν 235/45-17.
Η F40 έφερε σωληνωτό σασί με ανεξάρτητη ανάρτηση που αποτελείται από ελατήρια/αμορτισέρ, ψαλίδια, αντιστρεπτικές ράβδους με φρένα της Brembo.
Το συνολικό βάρος ήταν 1.100 κιλά και η τελική ταχύτητα άγγιζε τα 324 χλμ./ώρα.
Ήταν μια Ferrari όπως ακριβώς την ήθελε ο Έντσο, .
Μάλιστα κατά την επέτειο του λανσαρίσματος αυτού του θρύλου της αυτοκινητοβιομηχανίας, η Ferrari, με προσωπική πρόσκληση του Έντσο Φεράρι, προσκάλεσε τρείς από τους δημιουργούς της. Τον Ερμάνο Μπονφιλιόλι, υπεύθυνος κινητήρων, Λεονάρντο Φιοραβάντι σχεδιαστής από το studio Pininfarina καθώς και τον δοκιμαστή- οδηγός Ντάριο Μπενιούζι.
Κατασκευάστηκαν 1.315 Ferrari F 40 και μια από αυτές ήταν και του Zαν Αλεζί ως οδηγός της Ferrari, με το No 27, από το 1991 έως το 1995 που παρά την ταχύτητά του, ειδικά στο βρεγμένο, ανέβηκε μια μόνο φορά στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου, το 1995 στο Γκραν Πρι του Καναδά.
