Η ομίχλη είναι ένα φαινόμενο που τώρα το φθινόπωρο και όσο πάμε προς το χειμώνα, είναι πιθανό να κληθούμε να αντιμετωπίσουμε.
Σίγουρα οι πιθανότητες είναι μικρότερες μέσα στον αστικό ιστό και ειδικά την ημέρα, όμως τη νύχτα ή σε περιοχές με μεγαλύτερο υψόμετρο καλό είναι να είμαστε προετοιμασμένοι.
Ακόμα και σε μία πόλη σαν την Αθήνα, μία εξόρμηση σε ορεινούς όγκους όπως ο Υμηττός, η Πεντέλη ή η Πάρνηθα δεν αποκλείεται να περιλαμβάνει κίνηση σε ομιχλώδες τοπίο, ακόμα περισσότερο τις ώρες μετά τη δύση του ήλιου.
Τι κάνουμε, λοιπόν, σε ένα τέτοιο σενάριο; Πώς εξασφαλίζουμε ότι θα κινηθούμε με ασφάλεια και δε θα κινδυνεύσουμε, ώστε να φτάσουμε στον προορισμό μας με ασφάλεια;
Αρχικά ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπίσουμε την ομίχλη είναι να την αποφύγουμε. Αν κινούμαστε για βόλτα, λοιπόν, θα ήταν καλή ιδέα να αλλάξουμε προορισμό και να μην περάσουμε μέσα από το πυκνό πέπλο.
Ωστόσο, αυτό πολλές φορές δεν είναι εφικτό. Τι κάνουμε, λοιπόν, όταν βρεθούμε μέσα στα σύννεφα;
Πρώτα από όλα μειώνουμε την ταχύτητα κίνησης. Στην ομίχλη πρέπει να κινούμαστε αργά αλλά μέχρι ενός σημείου. Αν πάμε πολύ αργά υπάρχει κίνδυνος να μην προλάβει να μας δει κάποιο όχημα που θα πλησιάσει από πίσω και να πέσει επάνω μας. Έτσι, κρατάμε απόσταση η οποία να είναι αργή και προσεκτική, αλλά τέτοια ώστε να μη δημιουργεί πρόβλημα στην κυκλοφορία.
Κατεβάζουμε το παράθυρο. Ίσως αυτό να έπρεπε να μπει πρώτο στη λίστα. Μπορεί να φαίνεται παράξενο όμως είναι ίσως η πιο χρήσιμη συμβουλή. Από τη στιγμή που δεν μπορούμε να δούμε τα άλλα οχήματα, με κατεβασμένο το παράθυρο θα μπορούμε να τα ακούσουμε τουλάχιστον. Συμπληρωματικό μηδενίζουμε και την ένταση της μουσικής. Επιπλέον, το κατεβασμένο παράθυρο θα βοηθήσει στο να μη θολώσουν τα τζάμια, δυσκολεύοντας περαιτέρω την ορατότητα.
Δείτε ακόμα
Φυσικά ανάβουμε τα φώτα ομίχλης. Το κριτήριο που θα μας πει αν πρέπει να τα ανάψουμε είναι η ορατότητα. Βλέπουμε στα 100 μέτρα; Δεν τα ανάβουμε. Δε βλέπουμε στα 100 μέτρα; Τα ανάβουμε. Ο κανόνας αυτός ισχύει τόσο για τα μπροστά φώτα ομίχλης, όσο και για τα πίσω.
Δεν οδηγούμε κοντά στο προπορευόμενο όχημα. Ενστικτωδώς σε τέτοιες συνθήκες έχουμε την τάση να οδηγούμε σε μικρότερες αποστάσεις από τα άλλα οχήματα προκειμένου να έχουμε μια αίσθηση πού βρίσκονται. Ωστόσο, αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι ακριβώς το αντίθετο.
Ένας ακόμα λόγος για να κρατάμε μεγάλες αποστάσεις είναι ότι η ομίχλη συνεπάγεται μεγάλη υγρασία, άρα υπάρχει νερό στο οδόστρωμα το οποίο αυξάνει την απόσταση ακινητοποίησης, Ακόμα χειρότερα αν επικρατεί και χαμηλή θερμοκρασία, αυτό το νερό μπορεί να έχει γίνει πάγος, κάνοντας ακόμα πιο δύσκολη την κατάσταση.
Αν διαπιστώσετε ότι το αυτοκίνητο πίσω σας κινείται σε πολύ κοντινή απόσταση μην επιταχύνετε. Σταματήστε σε ασφαλές σημείο και αφήστε να περάσει, ώστε να αποφύγετε τα προβλήματα.
Η οδήγηση στην ομίχλη είναι από τις πιο δύσκολες καταστάσεις που μπορεί να συναντήσει ένας οδηγός. Ειδικά αν είναι πυκνή, ίσως να ξεπερνάει σε δυσκολία και την κίνηση σε πάγο. Τη μέρα τα πράγματα είναι κάπως πιο εύκολα, βλέπεις από πριν ότι μπροστά σου υπάρχει ομίχλη και προετοιμάζεσαι κατάλληλα. Το πρόβλημα είναι τη νύχτα καθώς μπορεί εκεί που κινείσαι σε καθαρό τοπίο μπορεί ξαφνικά να βρεθείς περικυκλωμένος και να μη βλέπεις ούτε στα 5 μέτρα.
Παρ’ όλα αυτά, με προσοχή και ακολουθώντας τις παραπάνω οδηγίες θα αυξήσουμε δραματικά τις πιθανότητες να συνεχίσουμε χωρίς προβλήματα τη διαδρομή μας.