Ο μαύρος πάγος και ο κίνδυνος που κρύβει δεν είναι είναι ένας τίτλος που τον διαλέξαμε τυχαία.
Το χιόνι είναι λευκό και ο πάγος είναι διάφανος. Δύο στοιχεία που θεωρούμε δεδομένα. Και όμως, ο πάγος μπορεί να είναι και μαύρος. Μάλιστα, ο μαύρος πάγος είναι πιο επικίνδυνος. Γιατί όμως;
Η κακοκαιρία Μήδεια που έφερε χιόνι μέχρι και στον Πειραιά δημιούργησε μια σειρά από προβλήματα. Φυσικά για να πέσει χιόνι υπάρχει μία βασική προϋπόθεση. Αυτή είναι να επικρατούν χαμηλές θερμοκρασίες.
Όταν το χιόνι πέφτει δημιουργεί σίγουρα μία πάρα πολύ ευχάριστη ατμόσφαιρα, καθώς κάνει τα πάντα να δείχνουν πιο όμορφα. Όμως όταν πέσει η νύχτα και το θερμόμετρο δείξει θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν, αυτό το χιόνι μετατρέπεται σε πάγο.
Το πρόβλημα με τον πάγο είναι γνωστό. Δημιουργεί συνθήκες κατά τις οποίες η πρόσφυση είναι μια άγνωστη έννοια.
Όταν πρόκειται για επιφάνειες στις οποίες κινούνται οχήματα, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα, καθώς η έλλειψη πρόσφυσης σημαίνει και απώλεια ελέγχου, ακόμα και ολοκληρωτική. Δεν είναι τυχαίο ότι έχουμε δει βίντεο με αυτοκίνητα να κινούνται ακόμα και με το πλάι, έστω και αν ήταν στάσιμα αρχικά, μόνο και μόνο επειδή το οδόστρωμα ήταν παγωμένο και ο δρόμος είχε κάποια μικρή κλίση.
Όμως για να επανέλθουμε στον τίτλο, ο μαύρος πάγος και ο κίνδυνος που κρύβει.
Στην ουσία ο μαύρος πάγος και ο κίνδυνος που κρύβει δεν είναι τίποτα άλλο από από τον κοινό συνηθισμένο διάφανο πάγο που γνωρίζουμε, όμως έχει περισσότερη επικινδυνότητα.
Η κύρια διαφορά του είναι ότι είναι πολύ λεπτός και βρίσκεται απάνω στο οδόστρωμα. Η διάφανη φύση του πάγου, σε συνδυασμό με το μικρό πάχος του, είναι που τον κάνουν πολύ επικίνδυνο καθώς δεν μπορεί να τον εντοπίσει το μάτι του οδηγού. Έτσι, μπορεί να βρεθούμε να οδηγούμε κανονικά σε κάποιον δρόμο και ξαφνικά αντί για οδηγοί, να είμαστε απλοί επιβάτες του αυτοκινήτου μας, αφού εκείνο θα είναι εντελώς ανεξέλεγκτο.
Φυσικά υπάρχουν κάποια μέσα για να αποτρέψουμε τη δημιουργία του. Τα εκχιονιστικά και το αλάτι. Όμως από τα εκχιονιστικά πάντα μένει κάποια μικρή ποσότητα χιονιού στην άσφαλτο, το οποίο καθώς θα λιώνει θα γίνει πάγος, ενώ δεν μπορούμε να ξέρουμε αν στο δρόμο που κινούμαστε έχει πέσει αλάτι και πόση ώρα πριν.
Στην πραγματικότητα, είναι ένα πολύ λεπτό φιλμ παγωμένης υγρασίας, το οποίο έχει την ίδια ολισθηρότητα με τον πάγο.
Ο μόνος ρεαλιστικός τρόπος για να προστατευτούμε είναι να κινούμαστε με πραγματικά χαμηλές ταχύτητες. Όταν βρισκόμαστε σε δρόμο που έχει ρίξει χιόνι ή ακόμα και ς σημείο με χαμηλή θερμοκρασία, ειδικά αν δεν το βλέπει ο ήλιος, πρέπει να κινούμαστε πραγματικά αργά. Αυτό θα μας δώσει κάποια στοιχειώδη ικανότητα χειρισμού του οχήματος και την πιθανότητα να βρούμε ξανά σημείο με πρόσφυση, χωρίς να έχουμε ξεφύγει πολύ από την πορεία μας.
Ακόμα, αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να μην πατήσουμε φρένο, να αφήσουμε το πόδι μας από το γκάζι και να κρατήσουμε το τιμόνι όσο περισσότερο γίνεται στη θέση της ευθείας. Αυτές οι ενέργειες μεγιστοποιούν την πιθανότητα να βγούμε αλώβητοι από αυτή τη δύσκολη κατάσταση.
*Τα μοντέλα που κυκλοφορούν την τελευταία εικοσαετία, πολλές φορές όταν η θερμοκρασία είναι από 4 βαθμούς Κελσίου και κάτω βγάζουν μια ειδοποίηση σχετικά με πιθανή παρουσία πάγου. Αυτό είναι επειδή το νερό μπορεί να βρίσκεται σε κατάσταση πάγου ακόμα και στους τέσσερις βαθμούς. Έτσι, ειδικά τα πρωινά αν η νύχτα που έχει προηγηθεί το θερμόμετρο είχε πέσει κάτω από το 0 και σε κάποιο σημείο υπήρχε υγρασία στο οδόστρωμα, είναι αρκετά πιθανό αυτή να έγινε μαύρος πάγος και ο κίνδυνος που κρύβει είναι να έχουμε ατύχημα.
Οπότε, κινούμαστε αργά για να είμαστε ασφαλείς.