Όταν οι εταιρείες εξελίσσουν ένα αυτοκίνητο, σημαντικό μέρος της εργασίας σχεδιαστών και μηχανικών πηγαίνει στο πώς θα εξασφαλίσουν στον οδηγό τη μέγιστη περιφερειακή ορατότητα, ώστε να μπορεί να βλέπει ανεμπόδιστα όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κομμάτι του δρόμου.
Και μετά πηγαίνουμε και αντικαθιστούμε το σπασμένο τζάμι του οδηγού με πλαστικές σακούλες…
Η περιφερειακή ορατότητα σε ένα αυτοκίνητο δεν είναι “αστείο” θέμα. Πρόκειται για έναν από τους πρώτους τομείς που εξετάζουμε όταν βρισκόμαστε πίσω από το τιμόνι ενός νέου μοντέλου. Πρόκειται για κάτι που δεν κάνουμε μόνο το 2020, αλλά ανέκαθεν ήταν τομέας πρωταρχικής σημασίας.
Ο λόγος είναι εύκολο να γίνει αντιληπτός. Όσο μεγαλύτερο οπτικό πεδίο έχει ο οδηγός, τόσο πιο εύκολα μπορεί να αποφύγει οτιδήποτε προκύψει ξαφνικά.
Αν τώρα εμείς πάμε και κλείσουμε αυτό το πεδίο, ειδικά όταν πρόκειται για το παράθυρο του οδηγού, είναι σα να βάζουμε παρωπίδες στα μάτια μας. Οτιδήποτε συμβαίνει στα αριστερά μας, είναι αόρατο για εμάς. Επιπλέον, αόρατο είναι και οτιδήποτε συμβαίνει πίσω μας, καθώς δεν μπορούμε να δούμε τον καθρέφτη του οδηγού.
Έτσι, σε μια διασταύρωση, πρακτικά δεν υπάρχει τρόπος να ξέρουμε αν έρχεται κάποιος. Και όχι, ο ήχος δεν είναι αρκετός. Τα σύγχρονα αυτοκίνητα είναι αρκετά αθόρυβα. Ειδικά εκείνα με κινητήρες μικρού κυβισμού, μέσα στη βουή της πόλης δεν ακούγονται καθόλου. Ακόμα, υπάρχουν τα ηλεκτρικά (λίγα μεν, υπαρκτά δε), οι πεζοί, οι ποδηλάτες, εκείνοι που χρησιμοποιούν e-scooters (τα γνωστά πατίνια) και πλήθος άλλων χρηστών του δρόμου που δεν μπορούμε να τους αντιληφθούμε μόνο με τον ήχο, γιατί απλά η κίνησή τους δεν παράγει ήχο. Ακόμα και όταν παρκάρουμε, δεν μπορούμε να ελέγξουμε αν έρχεται κάποιος πεζός ή ποδηλάτης πριν ανοίξουμε την πόρτα, με κίνδυνο να προκαλέσουμε τραυματισμό.
Είναι απόλυτα κατανοητό και σεβαστό ότι οι εποχές είναι δύσκολες οικονομικά, άλλωστε αυτό ισχύει για όλους. Όμως σε θέματα ασφάλειας δε χωράνε εκπτώσεις. Τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς μπορούν πάντα να αποτελέσουν λύση και τουλάχιστον στην Αθήνα, η λειτουργία τους είναι αρκετά καλή και το δίκτυό τους ευρύ.
Ας μη βάζουμε σε κίνδυνο τον εαυτό μας αλλά και τους γύρω μας.
*Δεν αγγίζουμε καν το θέμα της τρακαρισμένης πόρτας και τι μπορεί να συμβεί όταν κινείται το αυτοκίνητο, γιατί το κείμενο θα είχε τουλάχιστον την τριπλάσια έκταση.
