To Ράλι Δαναών, για τους φίλους του ιστορικού αυτοκινήτου και ο Γιώργος Κανελλόπουλος, «βγάζει» το άλλο του ταλέντο, πέρα από την οδοντιατρική, στο να περιγράψει τη συμμετοχή του, μαζί με τον φίλο του Νίκο Κριτσίκη, οδηγώντας την μπλε Toyota Celica, φέροντας τα αυτοκόλλητα του motori.gr.
Ράλι Δαναών λοιπόν με αφήγηση by Doctor Γιώργος Κανελλόπουλος
«Είναι νωρίς πρωί Σαββάτου, τέλη Νοεμβρίου και είμαστε ακριβώς απέναντι από την Πύλη των Λεόντων στις Μυκήνες…(Φοβερή αυτή η εικόνα)
Σε αυτό το μέρος αρχίζουν σιγά-σιγά να μαζεύονται ένα-ένα τα ιστορικά αυτοκίνητα που θα συμμετέχουν στο φετινό 18ο ράλι Δαναών.
Έτος 18ο. Έτος ενηλικίωσης για την κλασική εκδήλωση του Argolis Classic Car Club, πιο ευρέως γνωστού ως AC3.
Είναι επίσης το τελευταίο για φέτος ραντεβού του σωματείου που προσμετρά στο Argolis Historic Trophy 2024.
Συνηθισμένοι σε πολύ καλά οργανωμένες εκδηλώσεις του συγκεκριμένου σωματείου, νιώθαμε-διαισθανόμασταν-σχεδόν ξέραμε ότι κάτι ιδιαίτερο θα μας είχαν ετοιμάσει και για αυτό το Σαββατοκύριακο.
Και δεν πέσαμε έξω…
Είναι μοναδική, υπέροχη η στιγμή της εκκίνησης, με φόντο το παλάτι του Αγαμέμνονα…
Η εικόνα της ιστορίας του αυτοκινήτου στην Ελλάδα, με φόντο την ιστορία της Ελλάδας…
Η εικόνα του Volvo 122s, της «Αμαζόνας» των Κυριάκου Φαρμάκη – Μαρίας Αθανασοπούλου με το Νο 1, να παίρνει εκκίνηση απέναντι από το παλάτι του Αγαμέμνονα, ανοίγει την αυλαία της εκδήλωσης…
Αμέσως μετά, ακολουθεί ένα ακόμα πολύ σπάνιο Volvo PV 544 Sport του 1961, γνωστό στους παλαιότερους με το γραφικότατο ψευδώνυμο « καμπούρα», λόγω της πολύ κυρτής οροφής.
Ένα πανέμορφο αυτοκίνητο, που με πολλή υπομονή και μεράκι ετοίμαζε εδώ και καιρό το ζευγάρι Antonov Giorgi – Antonova Yordanka, στην πρώτη του εμφάνιση εδώ, πριν ταξιδέψει σε δύο μήνες, στα τέλη Ιανουαρίου, στο Μονακό για να συμμετάσχει στο 26ο Rallye Monte-Carlo Historique.
Τα δύο παραπάνω πληρώματα, μαζί με τους Μάνο και Μαρία Παλαβίδη με Renault 5GT Turbo του 1985, συνθέτουν την ομάδα Regularity Couples.
Οι ομάδες είχαν την τιμητική τους στο φετινό ράλι Δαναών.
Δημιουργήθηκαν ξεκινώντας από ένα αστείο στις δηλώσεις συμμετοχών…
Η αποκορύφωση; Στην τελετή απονομής, στον τερματισμό, όπου για περισσότερες λεπτομέρειες στη συνέχεια…
Η πρώτη μέρα της εκδήλωσης μάς έφερε από τον Αργολικό κάμπο, μέσω Νεμέας, ψηλά στα βουνά πάνω από τη Στυμφαλία, με τις ειδικές διαδρομές ακριβείας Δάφνη, Τιτάνη Α και Β (με πονηρό ξεκίνημα η δεύτερη, που όπως την αντιμετωπίσαμε μας πόνεσε…) και μετά Στύλια και Ψάρι.
Ακολούθησε η ειδική διαδρομή ακριβείας, η Καστανιά, που το όνομά της αποτελεί από μόνο του πλήρη περιγραφή του υπέροχου τοπίου γύρω μας.
Καστανιές παντού δίπλα μας, και ανάμεσά τους βελανιδιές, οξιές, αλλά και πλατάνια. Μια άγρια φύση, τόσο διαφορετική από τους αμπελώνες της Κορινθίας λίγα χιλιόμετρα πίσω μας.
Παρά τη λιακάδα που είχαμε όλο το Σαββατοκύριακο, ο δυνατός άνεμος και το τσουχτερό κρύο εκεί ψηλά στα βουνά μάς έφερναν συχνά στο νου το πλήρωμα του αυτοκινήτου με το Νο 36, ένα μοναδικό σπάνιο Renault, το 4CV Barquette του 1959, με κινητήρα 714 κ.εκ.
Εννοείται, κάμπριο, μίνιμαλ, λιλιπούτειο, με την κορυφή του παρμπρίζ στο ύψος των ώμων των Κυριάκου Αγκοπιάν και Θεόδωρου Δασκαλάκη, που το μοιράστηκαν. Ένα απίθανο «αυτοκινητάκι» που το χαζεύαμε συνεχώς.
Ίσως το πιο «παγωμένο» (κάμπριο είπαμε) και ταυτόχρονα το πιο χαμογελαστό πλήρωμα αυτού του αγώνα.
Αξέχαστη θα μου μείνει η εικόνα τους να φτάνουν στην ανασυγκρότηση στο Λεβίδι με κασκόλ, γάντια, διπλούς σκούφους, μπουφάν. Πραγματική περιπέτια…
Ίδια ακριβώς εικόνα το βράδυ του Σαββάτου στην πλατεία του Άργους.
Χαμόγελα, πλατιά χαμόγελα στα πρόσωπα και των δύο, αλλά το κέφι, κέφι.
Αυτοί οι δύο, σκέφτεσαι, ότι πέρασαν τέλεια παντού.
Εκεί ψηλά, στα βουνά, στις ανηφόρες, στις κατηφόρες, στις φουρκέτες, στα δάση, στις ευθείες, δίπλα στη λίμνη, στο Μαίναλο, στο Αρτεμίσιο…
Παντού.
Έρως!
Όταν αγαπάς πραγματικά το αυτοκίνητο…
Έρως… ανίκατε… μάχαν.
Γυρνάω νοερά δύο βδομάδες πίσω, στο Ιστορικό Ράλι Ακρόπολις, εδώ, στα ίδια βουνά, και στη μνήμη έρχεται το πράσινο MG TD του 1950 των Βουγιούρη – Κανελλόπουλου, στο αγωνιστικό χρώμα της Αγγλίας, το British Racing Green, ή η κόκκινη Alfa Romeo Spider του 1960 των Βλάχου-Λυκογιάννη… με το κόκκινο της Ιταλίας.
Τι απίθανες σιλουέτες…
Αντιγραφή… Επανάληψη… Επιβεβαίωση…
Magic Of Regularity No 4:
Όσο πιο παλιό, τόσο πιο καλό… The Older, the Better.
Επιβεβαίωση, εδώ και τώρα…
Και να, μαζί τους σήμερα στην παρέα πέρα από το μπλε Renault 4CV Barquette των χαμογελαστών φίλων μας, η μαύρη Mercedes-Benz 250S του 1967 των Κώστα Λυμπερόπουλου – Μάριου Θεοδωρόπουλου, η Alfa Romeo 1750 Berlina του 1968 των Νίκου Ποριώτη- Τόλη Πάλλα, και βέβαια το πολυαγαπημένο κόκκινο Fiat 124 Spider του 1971 των Γιάννη Καρούμπα- Θόδωρου Μελανίτη Θεόδωρου, που μοιάζει σαν να βγήκε τώρα απ’ το εργοστάσιο της Fiat.
Γιατί πολυαγαπημένο;
Ίσως για την ιστορία που έγραψε το Fiat 124 Abarth στο Ράλι Ακρόπολις του 1972, με νικητές τους Σουηδούς Lindeberg-Eisendle.
Ίσως πάλι, γιατί ήταν το πρώτο μου αυτοκίνητο, φυσικά κόκκινο, ταλαιπωρημένο, μεταχειρισμένο 20 ετών.
Η Ρόζα, η Ιταλίδα, αγαπημένο όσο πολύ λίγα και κρίμα που δεν το έχω πια…
Ανασυγκρότηση στο Λεβίδι, λοιπόν, και μαζί μας στην παρέα και η δεύτερη ομάδα του φετινού αγώνα, με ονομασία φυσικά δικής τους επιλογής:
ΟΙ «Άκλαφτοι», επινόηση των Τάσου Δούρου-Χρήστου Διαμαντόπουλου με το πράσινο Mini Cooper, το λευκό Peugeot 205 Rallye των Χρήστου Χατζηκωνσταντίνου-Μανώλη Δημακαρέα, και, φυσικά, τους… «ιδρυτές» της ομάδας, Κυριάκος και Νίκος Κοφινάς (πατέρας και υιός δηλαδή), με το επίσης λευκό VW Golf MK II GTi.
Επέλεξαν, κατά δήλωσή τους, να βαφτιστούν «Άκλαφτοι» μετά τις τελευταίες τους …επιδόσεις στους προηγούμενους αγώνες.(περνάμε πολύ ωραία στα regularity και το χιούμορ κυριαρχεί).
Τρεις οι συμμετοχές έκλεισε η ομάδα. Όσοι δεν πρόλαβαν να δηλώσουν, τι έκαναν;
Έφτιαξαν τους… «Κλαμένους» (έξυπνο έτσι…)
Με «ηγέτη» τους Γιώργο Αλεβιζόπουλο-Νίκο Παλυβού με το λευκό Fiat 128 Rally, το Lada 2101 των Δημήτρη και Γιάννη Καλογερά και το Ford Fiesta XR2 των Άρη Γεωργουσόπουλου- Ιουλίου Ιατρίδη.
Και η συνέχεια «πόλεμος» κανονικός με μάχες διαρκείας με «όπλα» τα χρονόμετρα και τα μέτρα!
Κάπως έτσι, εν μέσω… «εμφυλίου», η δρόμος για την επιστροφή, φτάνοντας σούρουπο, στο Άργος, μέσα από τις ειδικές διαδρομές ακριβείας Κανδήλα – Εξοχή (μια υπέροχη πραγματικά διαδρομή) και το γνωστό, γεμάτο ελαιώνες, Κεφαλόβρυσο.
Παρότι αργά, Σάββατο απόγευμα, το μάζεμα της ελιάς συνεχιζόταν.
Παντού τρακτέρ, αγροτικά, κλαδιά από ελιές στην άκρη του δρόμου, σακιά γεμάτα καρπούς, έτοιμα για φόρτωμα.
Άνθρωποι πολλοί γύρω, να ζητούν κι αυτοί την προσοχή σου. Κυρίως αυτοί… την προσοχή σου!
Σοφή η επιλογή εδώ της ΜΩΤ στα 45 χλμ./ώρα. Σοφή και η επιλογή της οργάνωσης να μην υπάρξει καμία ειδική διαδρομή τη νύχτα. Η ασφάλεια πρώτα και πάνω απ’ όλα!
Σαββατόβραδο, λοιπόν, και σιγά-σιγά μαζεύονται οι παρέες για το βραδινό φαγητό. Κουβέντα, παραλειπόμενα, γέλια, πειράγματα, διασκέδαση.
Γύρω από την πολυσύχναστη πλατεία του Αγίου Επισκόπου Πέτρου, του τοπικού πολιούχου, με την υπέροχη, ομώνυμη εκκλησία του 1859, υπάρχει μια πληθώρα επιλογών για πολύ καλό φαγητό ή ποτό.
Μέσα σε σοκάκια και πεζόδρομους, που τίποτα δεν έχουν να ζηλέψουν από τα αντίστοιχα στο διπλανό Ναύπλιο.
Νεολαία παντού γύρω, μουσικές, όμορφη διασκέδαση, τέλειο φαγητό σε πολύ προσιτές τιμές.
Εμπειρίες που αξίζει να τις ζήσει κανείς εδώ, στην πόλη των Δαναών.
Επιλογές που θα τις ζήλευαν πολλές άλλες ελληνικές πόλεις…
Κυριακή πρωί πια, και ξεκινάει η δεύτερη μέρα της εκδήλωσης ξεκινάει με κρύο τσουχτερό…
Και βλέπω κι άλλα σκουφιά να ετοιμάζονται στο μπλε Renault 4CV Barquette. Όμως το χαμόγελο… είναι εκεί! Ίσως γιατί ξέρουν εκ των προτέρων τι ομορφιές τοπίων μας περιμένουν σήμερα, στις ειδικές διαδρομές ακριβείας γύρω από την Αργολίδα, στις Λίμνες, στην Κλένια, στα Αθίκια, ανηφορίζοντας στο Αραχναίο.
Εκεί ψηλά, έχοντας φτάσει στην κορυφογραμμή του βουνού, στα μισά της ειδικής, η ανάσα μου κόπηκε. Αντίκρισα, μέσα από το παράθυρο της Celica TS, όλο τον Σαρωνικό, αριστερά, κάτω στα πόδια μας… Σαν να πετάγαμε με αεροπλάνο!
Μάταια ο αγαπητός Νικόλας Κριτσίκης, από το δεξί κάθισμα, προσπαθούσε να με επαναφέρει στο «τώρα» της εκδήλωσης και στα χρονόμετρα της regularity. Τέτοια ομορφιά, απίστευτη! Μοναδική!
Όπως μοναδική ήταν και η αντίστοιχη εικόνα λίγο αργότερα, όταν κατηφορίζαμε τη δυτική πλευρά του βουνού. Στον ορίζοντα, ο Αργολικός κόλπος απλωνόταν μπροστά μας, και πάνω απ’ το Ναύπλιο, το Παλαμήδι δέσποζε επιβλητικά.
Όντως, κάτι ιδιαίτερο μας είχαν ετοιμάσει φέτος για το 18ο Ράλι Δαναών το AC3.
Διαδρομές μοναδικής ομορφιάς. Ειδικές διαδρομές ακριβείας επιλεγμένες με σεβασμό στην παλαιότητα των αυτοκινήτων, με πολύ καλό οδόστρωμα.
Ράλι Δαναών: Η τέλεια συνταγή, ο δρόμος, η μηχανή, το πλήρωμα, ο χρόνος…
Μόνοι μας. Παράδεισος.
Δύο ειδικές μας απέμεναν:
Γκάτζια Α και Γκάτζια Β.
Πονηρή η Β. Τρία χιλιόμετρα όλα κι όλα, αλλά με απαιτητική πλοήγηση λίγο πριν το τέλος της.
Δυσκόλεψε αρκετά πληρώματα και έφερε αλλαγές στην τελική κατάταξη, ακριβώς πριν το τέλος του αγώνα.
Από εκεί, περνώντας δίπλα στα Κυκλώπεια τείχη έξω από την Τίρυνθα, διασχίσαμε κάθετα τον Αργολικό κάμπο και βρεθήκαμε στην παραλία της Κίου. Αμέσως μετά, στο Κεφαλάρι, σε έναν πολύ όμορφο χώρο στο κτήμα Βασιλείου, απολαύσαμε έναν εξαιρετικό μπουφέ και πραγματικά καταπληκτική γουρνοπούλα (Πελοπόννησος, το εθνικό φαγητό εδώ!).
Εδώ κάπου είναι η στιγμή να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στον αλυτάρχη Απόστολο Λακασά και σε όλα τα στελέχη του AC3 για την πολύ όμορφη αυτή εκδήλωση.
Πυξίδα μας σε όλο αυτό το Roadbook. Η ακρίβεια των μέτρων του, εκπληκτική! Ένα μεγάλο μπράβο σε όλους εκείνους που κοπίασαν για να το ετοιμάσουν!
Επίσης, είναι πραγματικά αξιέπαινη η προσήλωση της οργάνωσης στο θέμα της ασφάλειας του αγώνα!
Για τα τοπία και την επιλογή των διαδρομών, τα είπαμε: υπέροχες, μοναδικές!
Από την άλλη πλευρά…
Ναι, είχε τις δυσκολίες του το 18ο Ράλι Δαναών.
Ναι, ήταν ιδιαίτερα απαιτητικό σε κάποιες φάσεις του, τόσο για τις μηχανές όσο και για τους ανθρώπους.
Ναι, είχε «πονηριές» στην πορεία του, στην πλοήγηση, σε κάποια σημάδια…
Ράλι Δαναών ονομάζεται. Έπρεπε να δικαιώσει το όνομά του.
Ταξίδι και πάλι πίσω στην Ιστορία.
Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας…
Η τελική γεύση που μας άφησε αυτός ο αγώνας:
Ιδιαίτερα όμορφος…!!
Και ήρθε η ώρα του φινάλε, της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων, της απονομής, των βραβεύσεων.
Στην κατηγορία Classic:
Πρώτοι οι Ποριώτης – Παλλάς
Δεύτεροι οι Καρούμπας – Μελανίτης
Τρίτοι οι Λυμπερόπουλος – Θεοδωρόπουλος
Στην κατηγορία Touring Sport, στις τρεις πρώτες θέσεις τερμάτισαν οι συμμετοχές της ομάδας T.L. Motors:
Πρώτοι οι Λαλούσης – Ευσταθίου
Δεύτεροι οι Λαγάκης – Τσαλίκης
Τρίτοι οι Κυρανάς – Abastado
Η ομάδα επίσης βραβεύτηκε για τη μακροχρόνια συμμετοχή της στους αγώνες του AC3.
Αντίστοιχη απονομή βραβείων έγινε και στα μέλη της ομάδας NFS Race for Autism για την εξαιρετική προσφορά τους εντός και εκτός αγώνων.
Μια πρωτοβουλία που ξεκίνησε από τους πολύ καλούς μας φίλους Μάικ Σιετός και Antonia Bournovalaki και αγκαλιάστηκε από πολλά, πολλά πληρώματα.
Η άλλη, η… όμορφη, η βαθιά ανθρώπινη πλευρά του Regularity,οι πραγματικοί νικητές στη ζωή.
Μπράβο, και πάλι μπράβο!
Για το τέλος, φυσικά, κρατήσαμε το καλύτερο…
Γενική Regularity
Νικητές: Κοφινάς Κυριάκος και Νίκος – Ομάδα ΑΚΛΑΦΤΟΙ
Δεύτεροι: Χατζηκωνσταντίνου – Δημακαρέας – Ομάδα ΑΚΛΑΦΤΟΙ
Τρίτοι: Γεωργουσόπουλος – Ιατρίδης – Ομάδα ΚΛΑΜΕΝΟΙ
Τέταρτοι: Δούρος – Διαμαντόπουλος – Ομάδα ΑΚΛΑΦΤΟΙ
Πέμπτοι: Καλογεράς Δημήτρης και Ιωάννης – Ομάδα ΚΛΑΜΕΝΟΙ
Έκτοι: Φαρμάκης – Αθανασοπούλου – Ομάδα REGULARITY COUPLES
Έβδομοι: Μαργέτης Τριαντάφυλλος – Μαίρη – Ομάδα NFS Race for Autism
Το κύπελλο ομαδικής νίκης στους «Άκλαφτους» παρέδωσαν οι «Κλαμένοι».
Το πιο δυνατό, το πιο θερμό χειροκρότημα στην αίθουσα ακούστηκε ακριβώς εκείνη τη στιγμή.
Ίσως επειδή η ομάδα «Κλαμένοι»θα είναι οι LES GRECS, που θα μας εκπροσωπήσουν ως χώρα στο 26ο Rallye Monte-Carlo Historique.
Ήταν ένα χειροκρότημα που έλεγε ταυτόχρονα «Μπράβο» και «Καλή επιτυχία»
Και όπως πολύ σωστά σχολίασε ο καλός φίλος Τάκης Στεφάνου από τον AC3
« Γιατί οι παρέες γράφουν ιστορία και όχι τα δευτερόλεπτα».
Ραντεβού στην επόμενη εκδήλωση
Τhe Doc, Γιώργος Κανελλόπουλος»
Φωτογραφίες: Λυκούργος Ντουζέπης
Αποτελέσματα:
