Νέα Ζηλανδία, Υπερειδική ανάμεσα από βαρέλια και σταυροδρόμια, θεατές πάρα μα πάρα πολλοί, στριμωγμένοι σαν σταφύλια…
Ο Τάνακ μετά το τέλος δηλώνει οτι «δεν ήξερε που βρισκόταν», ο Ροβάνπερα χάθηκε από τις πόσες φορές που έπρεπε να γυρίσει γύρω-γύρω τα βαρέλια.
Δύο φορές, τρείς φορές, 2 και ¼, και ευτυχώς που ο συνοδηγός του, ο Χάλτουνεν, ήταν σε εγρήγορση…
Μπροστά στον κόσμο λοιπόν τι σημασία έχει το θέατρο.
Γιατί πλέον οι Υπερειδικές που σώνει και καλά είναι για τον κόσμο δεν απέχουν και πολύ από τη θεωρία του θεάτρου.
Να μας πείτε ότι και το περσινό ΕΚΟ Ράλλυ Ακρόπολις είχε και αυτό βαρέλια στην Υπερειδική του Συντάγματος. Ναι αλλά με φόντο τη Βουλή και με μια περιστροφή, όχι δύο και τρείς.
Τι είναι το WRC, δεξιοτεχνία.
Ίσως η ιδέα της Υπερειδικής να πρέπει να αλλάξει, (όπως ο Γιοστ Καπίτο έδωσε την ιδέα της power-stage, μήπως έχει και κάτι καλό στο νου του για την Υπερειδική;) αν και το WRC δε θέλει τον κόσμο στην Ειδικές Διαδρομές, αλλά μπροστά από τη μικρή οθόνη.
Όμως οι εραστές των ράλι ποτέ δε θα πάψουν να γεμίζουν τις πλαγιές και να «τρώνε» σκόνη και χώμα παρακολουθώντας την προσπάθεια των ειδώλων τους.
Βέβαια η Υπερειδική έχει το στοιχείο που θέλουν οι promoter. Nα φανούν οι χορηγοί, τα πληρώματα να έρθουν πιο κοντά στους θεατές, να φωτογραφηθούν, να μοιράσουν αυτόγραφα, και να κάνουν δύο-τρείς γύρους στα βαρέλια σε ασφάλτινο περιβάλλον, χωρίς σκόνες και «βρωμιές» με τον καθαρό αγώνα, αυτόν δηλαδή που διεξάγεται στις Ειδικές Διαδρομές να μοιάζει κάτι το άλλο…
Αλλά οι βαρέλες πρέπει να περάσουν στην ιστορία, οι θεατές θέλουν γκάζια και ένταση…σε αντίθεση βέβαια με τους promoter που αναζητούν την προβολή…
Από την άλλη οι καιροί έχουν αλλάξει και όλα έχουν να κάνουν με την προβολή-επικοινωνία (πιο σικ).
