Είναι γεγονός η κατακόρυφη άνοδος τιμών στα καινούργια αυτοκίνητα την τελευταία διετία -γεγονός που συμπαρασύρει προς τα πάνω και την αγορά μεταχειρισμένων.
Σε όλο τον κόσμο, οδηγεί στη σταδιακή απομάκρυνση από την κατοχή οχημάτων ως περιουσιακών στοιχείων από ιδιώτες. Ακόμη περισσότερο αποκλείει τα χαμηλά βαλάντια από αγορές αυτοκινήτων ακόμη και των πιο προσιτών κατηγοριών, αφού και σε αυτές ο πήχης έχει πάει ψηλά.
Στη χώρα μας, η συμπίεση των εισοδημάτων των μισθωτών που, κατά βάση αποτελούσαν τους «υγιείς» εκπροσώπους της λεγόμενης μεσαίας τάξης, πιστούς πελάτες των εισαγωγικών εταιριών, περιορίζει σημαντικά τη δυνατότητά τους να προχωρήσουν σε νέες ολοκληρωμένες αγορές καινούργιων μοντέλων χωρίς παραχωρήσεις σε μέγεθος, εξοπλισμό κλπ.
Μια λύση είναι ως εκ τούτου, η μακροχρόνια χρηματοδοτική μίσθωση είτε με δικαίωμα εξαγοράς είτε με επέκταση του προγράμματος επιλογής με λογικό σχετικά τίμημα για όσους έχουν σταθερό μισθό μεν, ισχνό δε…
Το ερώτημα είναι τι γίνεται με τα δάνεια των Τραπεζών. Παλιά ήταν αγαπημένη συνήθεια των Ελλήνων τα δάνεια για απόκτηση αυτοκινήτου, φθηνού ή ακριβού με προκαταβολή από το υστέρημα ή το …περίσσευμα κι όπου πήγαινε έως 48 και σπάνια 60 μήνες. Ακολουθούσαν συχνά κατασχέσεις λόγω αδυναμίας εξόφλησης και μετά γέμισαν με μεταχειρισμένα αυτοκίνητα τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, σε διάφορες ελεγχόμενες αλάνες όπου πάλιωναν στον ήλιο και το χαλάζι μέχρι να «καθαρίσουν» νομικά, ως περιουσιακά στοιχεία. Θλιβερή κατάσταση μιας στρεβλωμένης αγοράς και της αψυχολόγητης συμπεριφοράς «πεινασμένων» καταναλωτών, χωρίς λογική και σύνεση…
Τώρα, λοιπόν, διαβάζουμε ότι σε άλλες χώρες (ΗΠΑ, Βρετανία κα) αποκτούν δημοτικότητα τα δάνεια στη λιανική έως και 84 μηνών. Σύμφωνα με την Experian, Αμερικανο-Ιρλανδική πολυεθνική εταιρεία ανάλυσης δεδομένων και αναφοράς καταναλωτικής πίστης, μέχρι το τρίτο τρίμηνο του 2022, το 19% του χρέους για καινούργια οχήματα και το 11% των δανείων μεταχειρισμένων οχημάτων είχαν διάρκεια επτά ετών. Υπερδιπλασιάστηκαν δε για τα μεταχειρισμένα ειδικότερα, τα τελευταία πέντε χρόνια, σύμφωνα με στοιχεία του πιστωτικού γραφείου.
Πρέπει, βεβαίως, να σημειώσουμε ότι, σε οικονομίες πιο εύρωστες από τη δική μας και αγορές πολύ πιο μεγάλες, ο δανεισμός έχει τάξη και συνέχεια χωρίς πολλά …κανόνια. Υπό την έννοια ότι ο δανειολήπτης εξορθολογίζει την αγορά του με βάση τα δηλωθέντα πραγματικά εισοδήματά του και το οικογενειακό του πορτοφόλι, χωρίς να κάνει επιπόλαιες και πέραν των δυνατοτήτων του κινήσεις χάριν της «εικόνας» του και μόνο –όπως, δυστυχώς, έχει συμβεί στη χώρα μας. Παίρνει αυτό που του χρειάζεται και του ταιριάζει από κάθε άποψη.
Έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα είναι πιθανό να έρθουν και στην Ελλάδα οι πολλές δόσεις μέχρι και επτά χρόνια. Αν το δούμε ψυχρά, ρεαλιστικά, δεν παίρνεις τίποτε δικό σου τελικά, επιμερίζεις χρήμα (με πολλούς τόκους) ως κοινός χρήστης –συν τα έξοδα, στην πορεία εκτός αν υπάρχει το δέλεαρ παροχών όπως στην περίπτωση του leasing. Λέμε κάτι λάθος;