Αλήθεια, θυμόταν κανείς ποια ήταν η γενέτειρα του Πελέ; Αν δεν έφευγε από το μάταιο τούτο κόσμο, θα ασχολούμαστε με το Τρες Κορασόες;
Três Corações, ελληνιστί «Τρεις καρδιές». Αυτές, του Έντσον Αράντες ντο Νασιμέντο, κοντά στο Σάο Πάολο και το Ρίο ντε Τζανέϊρο.
Όμως, όλα παίζουν το ρόλο τους και στην περίπτωση «ημίθεων» η σημειολογία έχει ιδιαίτερη αξία. Αν μπορούσαμε, δε, να προφέρουμε το όνομα του εκλιπόντος στα πορτογαλικά, με τα τραβήγματα της φωνής σαν ένα τραγούδι που δένει τις λέξεις συνεχόμενα, ίσως να καταλαβαίναμε πολύ περισσότερα για το τι συμβόλιζε ο ίδιος για το βραζιλιάνικο λαό των 215 εκ. ανθρώπων.
Χαμένοι, κυριολεκτικά, στις πολιτικοοικονομικές κρίσεις ή στο πανδημικό χάος των τελευταίων ετών, στα μέρη μας και αλλού, ξεχνάμε… Ναι, ξεχνάμε τη ζωή που ζήσαμε οι παλιότεροι και οι ενδιάμεσοι για να πούμε στους νεότερους πως υπήρξαν κι άλλοι βασιλιάδες, πιο τρανοί -ενδεχομένως- από τους σημερινούς, στο ποδόσφαιρο.
Το παιχνίδι των λέξεων στη ζωή είναι μεγάλο πράγμα και ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών, όπως τον αναγνώρισαν FIFA και ΔΟΕ, ήταν ταυτισμένος με δυνατές λέξεις, χαρακτηρισμούς και τίτλους.
«Βασιλιάς του ποδοσφαίρου», «Μαύρο μαργαριτάρι» (Pérola Negra), «Ποδοσφαιριστής του (20ού) αιώνα» και άλλα πολλά τέτοια. Θα συμφωνήσουμε ότι μαζί με το Γιόχαν Κρόϊφ ήταν μάλλον δύο προσωπικότητες που κυριάρχησαν από πολλές απόψεις σε εποχές ένδοξες με άλλα γεγονότα, άλλα ζητούμενα, όμως πιο έντονες συναισθηματικά από τους παρόντες χρόνους. Έτσι, τουλάχιστον, το εισπράξαμε όσοι καταφέραμε να συνεχίσουμε από το τότε στο τώρα.
Στην περίπτωση του Πελέ, ειδικότερα, περισσότερο από τα γκολ, τα τρόπαια και τις διακρίσεις, τα πολλαπλά ρεκόρ κόσμου, ορισμένα από τα οποία παραμένουν ακατάρριπτα μέχρι και σήμερα, την αγάπη και τις ενθουσιώδεις εκδηλώσεις των φιλάθλων προς το πρόσωπό του, ακόμα και δεκαετίες μετά την αποχώρησή του από το ποδόσφαιρο, είναι αυτή η κληρονομιά του στο άθλημα αυτή που έχει αφήσει τις πιο δυνατές και διαχρονικές εντυπώσεις.
Και τι σημασία έχει που σε κάποιες δημοσκοπήσεις έπαιζε το ένα-δύο με το μαγικό Αργεντινό Ντιέγκο Μαραντόνα; Καμία απολύτως. Διότι, όλοι αυτοί οι τεράστιοι μπαλαδόροι δεν πρέπει να συγκρίνονται μεταξύ τους, αφού καθένας είναι ξεχωριστός. Απλώς, ο Πελέ όσον αφορά τον χαρακτήρα, τα ατομικά του επιτεύγματα και τις διακρίσεις, κατατάσσεται πιο αντικειμενικά ως ο πιο διάσημος και δημοφιλής όχι μόνο στην παγκόσμια ποδοσφαιρική ιστορία αλλά και στο σύνολο του κόσμου των σπορ.
Άλλωστε, είναι εξαιρετικό ότι παρέμεινε κοντά στο άθλημα ως πρεσβευτής του αλλά και διεθνών οργανισμών όπως ο ΟΗΕ και η UNICEF. Για την προσφορά του στο ποδόσφαιρο και στο χώρο του αθλητισμού γενικότερα τιμήθηκε μεταξύ άλλων με το Τάγμα Αξίας της FIFA, όπως και το Ολυμπιακό Τάγμα.
Και, η σχέση του παιδιού από τις «Τρεις καρδιές» με το αυτοκίνητο; Σωστά ειπώθηκε ότι είχε μια πλούσια συλλογή από αυτοκίνητα που του χάριζαν για τις νίκες του με την Εθνική Βραζιλίας και τη Σάντος. Όμως, αυτός ο «βασιλιάς» είχε το σκαραβαίο του από παλιά, τo Fuska όπως λένε στη Βραζιλία το Beetle Volkswagen, που κατασκευαζόταν εκεί. Γιατί ως παιδί του λαού κι αυτός είχε ταυτισθεί με ένα «αυτοκίνητο του λαού»…
Στις λέξεις, τελικά, βρίσκεται η ουσία των πραγμάτων και των ανθρώπων!