Το πρόσφατο θανατηφόρο στον Άλιμο σημάδεψε με τον πιο σκληρό τρόπο τη φετινή Μεγάλη Εβδομάδα και προστίθεται στο μαύρο φάκελο «τροχαία δυστυχήματα».
Ο χαμός ενός ακόμη νέου ανθρώπου πρόωρος και άδικος. Ό,τι κι αν έφταιξε, πάνω απ’ όλα μετράει το αποτέλεσμα και αυτό αποδείχθηκε ολέθριο. Στην προκειμένη περίπτωση, μάλιστα, οι εικόνες που έκαναν το γύρο του διαδικτύου ήταν, κυριολεκτικά, μαχαιριά στο στήθος.
Το ερώτημα είναι πόσο μας τράνταξε το γεγονός, πόσο μας έκανε πιο συνετούς, πιο προσεκτικούς, δικυκλιστές και οδηγούς αυτοκινήτων. Και αν ναι, «για πόσο;»… Πότε θα ξεχαστούμε πάλι και θα γυρίσουμε στα ίδια; Μας αφορά όλους, η ευθύνη είναι ατομική και συλλογική!
Ο χρόνος, λένε, είναι «πανδαμάτωρ», μα δεν σημαίνει πως πρέπει να αρκεστούμε σε αυτό, διότι τα μνήματα αυξάνονται δραματικά και είναι κρίμα για τις οικογένειες που μένουν πίσω να ανάβουν καντηλάκια. Αυτοί, πάλι, που φεύγουν είναι οι μεγάλοι χαμένοι μιας ζωής, η οποία θα μπορούσε να έχει ωραία συνέχεια για χρόνια ακόμη.
Τροχαία δυστυχήματα: Η κακιά στιγμή και τα δεδομένα
Είναι, λοιπόν, αλήθεια ότι ο ακήρυχτος πόλεμος στην άσφαλτο συνεχίζεται, σαν ένα θρίλερ B-movie που το παρακολουθούμε σχεδόν όλοι παθητικά, από …κακή συνήθεια. Οι γνώμες πολλές για τη σφοδρή σύγκρουση της μοτοσυκλέτας και του smart, Μεγ. Τρίτη το απόγευμα, σε μια ακόμη διασταύρωση-καρμανιόλα από τις χιλιάδες στην τριτοκοσμική (γενικά), από πλευράς οδικού δικτύου, Ελλάδα.
Το θέμα πρωτίστως το ερευνούν διεξοδικά οι αρχές με βάση το υλικό που έχουν από την επιτόπια εξέταση και τις μαρτυρίες. Ωστόσο, εκείνο που οι περισσότεροι καταλάβαμε είναι ότι ένα μικρό αυτοκίνητο ξεπρόβαλε από δρόμο με Stop σε δρόμο με προτεραιότητα για να τον διασχίσει και ο εξ αριστερών διερχόμενος μοτοσυκλετιστής με αρκετά μεγάλη ταχύτητα (πέραν του επιτρεπομένου ορίου ενός αστικού ιστού) το εμβόλισε γιατί βρέθηκε ακριβώς μπροστά του. Το τραγικό είναι ότι οι συνθήκες της στιγμής ήταν τέτοιες ώστε να καταλήξει να σφηνωθεί μέσα στο αυτοκίνητο το σώμα του αναβάτη οδηγώντας στο θανάσιμο τραυματισμό του… Ας μείνουμε σε αυτά και μόνο οι «πολλοί» που ενημερωθήκαμε εξ αποστάσεως για το συμβάν. Είδαμε, είπαν, ακούσαμε, …τελεία.
Τροχαία δυστυχήματα: To Stop σημαίνει ακινητοποιούμαι!
Είναι σαφές ότι Stop σημαίνει ακινητοποιώ εντελώς το όχημά μου είτε αυτοκίνητο είτε δίκυκλο («βάζω νεκρά» έλεγαν οι παλιοί όταν ήταν ελάχιστα τα αυτόματα κιβώτια, δεν υπήρχαν start/stop στους κινητήρες κλπ), ελέγχω αριστερά-δεξιά και εφόσον διαπιστώσω ότι δεν έρχεται όχημα, ξεκινάω πάλι για να εισέλθω με στροφή σε δρόμο προτεραιότητας. Παρεμπιπτόντως, οι ασφαλιστικές αυτό κοιτάζουν (τις προτεραιότητες), οι δε Αρχές που έρχονται, συνήθως, κατόπιν εορτής για να συντάξουν έκθεση το ίδιο καταγράφουν, τυπικά, χωρίς πολλά-πολλά, παίρνουν τα στοιχεία των μαρτύρων, αναζητούν το οπτικό υλικό από κάμερες (αν υπάρχει) και στέλνουν το φάκελο στον αρμόδιο που θα διερευνήσει περαιτέρω την υπόθεση.
Από εκεί και πέρα, γίνεται μέτρηση στα σημάδια των φρένων κάθε οχήματος και υπολογίζεται η ταχύτητα που είχε πριν την πρόσκρουση, μαζί με όποια άλλη παράμετρο, προκειμένου να ενταχθούν και αυτά τα στοιχεία στη …χαρτούρα προς εξέταση.
Τροχαία δυστυχήματα: Αυτό το «εκτός ορίων» στην πόλη…
Εδώ υπάρχει ένα κρίσιμο ζήτημα: η ταχύτητα πέραν του επιτρεπομένου από τον ΚΟΚ ορίου ασφαλείας που είχε η μηχανή τη δεδομένη στιγμή. Είναι ουσιώδες, διότι αν τηρούσε το όριο μπορεί και να την είχε γλιτώσει κατά το κοινώς λεγόμενο (για το καλό του). Ακόμη και η όποια ενδεχόμενη αβλεψία, παράλειψη, λάθος κίνηση, παραβίαση σήματος κλπ, εκ μέρους του άλλου εμπλεκομένου στο σκηνικό της σύγκρουσης, ίσως να είχε υπερκερασθεί. Μπορεί να υπήρχε τραυματισμός, αλλά ίσως όχι θανάσιμος…
Με τα «ίσως», όμως, θα γραφόταν αλλιώς η ιστορία και δεν ξέρουμε πώς ακριβώς. Η κοινή γνώμη, εμείς οι «άλλοι» δηλαδή, ας δεχθούμε τα βασικά, επιτέλους, για να συνεννοηθούμε κάποια στιγμή. Το να μην προσέχουμε τι μας λένε τα σήματα κυκλοφορίας στους δρόμους είναι θεμελιώδες λάθος σε αστικό/περιαστικό περιβάλλον ή στον αυτοκινητόδρομο. Τα σήματα του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας είναι ο μπούσουλας, είναι η δικλείδα ασφαλείας για όλους.
Σε μια χώρα ειδικά, η οποία παρά την όποια εξέλιξη του οδικού δικτύου, παραμένει πολύ πίσω από τις άλλες ευρωπαϊκές (και όχι μόνο) ως προς την ασφαλή μετακίνηση αυτοκινήτων, δικύκλων και πεζών, πρέπει να τηρούμε αυτό που μας υπαγορεύουν τα σήματα. Οι οδηγοί γενικά πρέπει να αποφασίσουν ότι οι δρόμοι δεν είναι πίστες αγώνων, άρα δεν επιτρέπεται να κινούνται απερίσκεπτα, επιθετικά, να μιλούν στο κινητό, να εκνευρίζονται να προσπερνούν εκεί όπου απαγορεύεται «δια ροπάλου».
Οι μοτοσυκλετιστές είναι απαραίτητο να φορούν κράνος πάντα όταν οδηγούν τη μηχανή τους, δεν πρέπει να κάνουν 0-100 μέσα στην πόλη, ούτε να περνούν ανάμεσα στα αυτοκίνητα παντού και αδιακρίτως (ένα άλλο τεράστιο θέμα), διότι, όντως, είμαστε ως οδηγοί αυτοκινήτων υποχρεωμένοι να προσέχουμε τα δίκυκλα από τους καθρέφτες, αλλά δεν έχουμε «χίλια μάτια» όταν οι μηχανές σφηνώνουν διαρκώς με απότομους και επικίνδυνους ελιγμούς ανάμεσά μας.
Τροχαία δυστυχήματα: Η διήθηση απαγορεύεται από το νόμο
Ο ΚΟΚ (Άρθρο 16, παράγραφος 3) δεν διαχωρίζει αυτοκίνητα, φορτηγά η δίτροχα, είναι σαφής ως προς την απαγόρευση της παράλληλης κίνησης οχημάτων σε μια λωρίδα κυκλοφορίας. Οι μοτοσυκλέτες ανήκουν στα οχήματα, οπότε με βάση το γράμμα του νόμου η «διήθηση» δεν επιτρέπεται σε κάθε περίπτωση. Αναλόγως και η προσπέραση με υπερβολική ταχύτητα, ειδικά μέσα στην πυκνή κυκλοφορία της πόλης.
Αν είναι αντιληπτά όλα τα παραπάνω και άλλα τόσα συναφή που μας προβληματίζουν καθημερινά, τότε φεύγοντας από τον περιπτωσιολογικό σχολιασμό της δυσάρεστης επικαιρότητας, ίσως (εδώ το θέλουμε το «ίσως») να βρισκόμαστε σε καλό δρόμο. Το χθεσινό κακό θα είναι καλό να λειτουργήσει κατά το δυνατόν εποικοδομητικά στους Έλληνες, που η ιδιοσυγκρασία τους επιβάλει μεγαλύτερη περίσκεψη, περισσότερη ηρεμία στο δρόμο, αγάπη για τη ζωή χωρίς ακρότητες, από κάθε πλευρά…